Klajd Kapinova: Vëllazëria Myslimane synon shkatërrimin e qytetërimit perëndimor dhe dominimin global të islamit

Vëllazëria Myslimane kërkon eliminimin dhe shkatërrimin e shpejtë dhe të plotë të qytetërimit perëndimor nga brenda SHBA-së, Europës dhe dominimin e islamit kudo në botë

Fatmirësisht në muajin nëntor 2025 administrata e Presidentit të 45 & 46 të SHBA-së Donald J. Trump 2.0 shpall Vëllazërinë Myslimane si një Organizatë Radikale Islamike Terroriste

Nga Klajd Kapinova

Kush është shkurtimisht historia e Vëllezërve Myslimanë!?

Shoqata e Vëllezërve Myslimanë e mirënjohur si Vëllazëria Myslimane, është një organizatë transnacionale islamiste sunite e themeluar në Egjipt nga dijetari islamik, imami dhe mësuesi Hassan al-Banna në vitin 1928. Mësimet e Al-Banna-s u përhapën shumë përtej Egjiptit, duke ndikuar në lëvizje të ndryshme islamiste nga organizatat “bamirëse” te partitë islamike politike.

Ajo filloi si një lëvizje pan-islamiste, fetare dhe shoqërore, ku ajo predikoi islamin në Egjipt, mësoi analfabetët dhe ngriti spitale dhe ndërmarrje biznesi. Më vonë ajo përparoi në arenën politike, duke synuar t'i jepte fund sundimit kolonial britanik në Egjipt. Qëllimi i vetëshpallur i lëvizjes është krijimi i një shteti të sunduar nga Ligji i Sheriatit nën një Kalifat (Caliphat), ku slogani i saj më i famshëm është "Islami është zgjidhja".

Grupi u përhap në vende të tjera myslimane, por ende ka një nga organizatat e tij më të mëdha në Egjipt, pavarësisht një sërë goditjesh qeveritare që nga viti 1948. Ai mbeti një grup periferik në politikën e botës arabe deri në Luftën 6 ditore të vitit 1967, kur islamizmi zëvendësoi nacionalizmin popullor laik arab, pas një disfate të madhe arabe nga Izraeli. Kjo lëvizje u mbështet nga Arabia Saudite, me të cilën ndante armiq të ndërsjellë si komunizmi.

Pranvera e rrejshme arabe islame

Prostestat nëdfisa vende të botës islame, përkohsisht i solli asaj legalizim dhe pushtet të konsiderueshëm politik në fillim, por që nga viti 2013 ajo ka pësuar përmbysje të rënda. Vëllazëria Myslimane Egjiptiane u legalizua në vitin 2011 dhe fitoi disa zgjedhje, përfshirë zgjedhjet presidenciale të vitit 2012, kur kandidati i saj Mohamed Morsi u bë presidenti i parë i Egjiptit, që fitoi pushtetin përmes zgjedhjeve.

Një vit më vonë, pas demonstratave dhe trazirave masive, ai u rrëzua nga ushtria e u vu në arrest shtëpiak. Grupi u ndalua më pas në Egjipt e u shpall organizatë terroriste. Monarkitë e Gjirit Persik të Arabisë Saudite dhe Emirateve të Bashkuara Arabe ndoqën shembullin, të nxitura nga perceptimi se Vëllazëria është një kërcënim për sundimin e tyre autoritar.

Themeluesi i grupit pranoi dobinë e dhunës politike dhe anëtarët e Vëllazërisë kryen vrasje dhe tentativa vrasjeje ndaj figurave shtetërore egjiptiane gjatë jetës së tij, përfshirë kryeministrin egjiptian Mahmud El Nokrashi në vitin 1948. Sayyid Qutb, një nga mendimtarët më të shquar të grupit, promovoi takfirizmin në Ma'alim fi-l-Tariq (Gjendjet Kryesore), një doktrinë që lejon "stigmatizimin e myslimanëve të tjerë si të pafe ose femohues, dhe të shteteve ekzistuese si joislamike, dhe përdorimin e dhunës ekstreme në ndjekje të shoqërisë së përsosur islamike".

Doktrina e islamit radikal vazhdon të frymëzojë shumë lëvizje xhihadiste

Grupi braktisi përdorimin e dhunës në vitet 1970. Sikurse dihet Hamasi, një grup militant palestinez, është një degë e Vëllazërisë Muslimane, që vazhdon të përdorë dhunë. Vetë Vëllazëria Muslimane pretendon të jetë një organizatë “paqësore” dhe demokratike.

Kohët e fundit, mbështetësit kryesorë shtetërorë të Vëllazërisë Muslimane kanë qenë Katari dhe Turqia e sunduar nga AKP-ja. Që nga viti 2015, ajo konsiderohet një organizatë terroriste nga qeveritë e Bahreinit, Egjiptit, Rusisë, Arabisë Saudite dhe Emirateve të Bashkuara Arabe.

Al-Bannën dhe historia e themelimit të Vëllazërinë Myslimane në vitin 1928

Vëllazërinë Myslimane u themelua në qytetin e Ismailisë në mars të vitit 1928 nga 6 punëtorë të Kompanisë së Kanalit të Suezit. Ajo asokohe dhe sot ishte dhe mbeti si një lëvizje pan-islamike, fetare, politike dhe shoqërore. Ata emëruan Al-Bannën si udhëheqësin e tyre e u zotuan të punonin për Islamin në të gjithë botën, përmes Xhihadit dhe të ringjallnin Vëllazërinë Islame kudo. Ata të gjithë ishin ushtarë në thirrjen për Islamin, dhe në këtë rrugë të trushpërlarjes qëndron jeta për vendin dhe nderi si vëllezër në shërbim te dominimit të islamit.

Ligji i Sheriatit i bazuar në Kur’an dhe Sunet shihej si ligje të miratuara nga Zoti, që duhet të zbatohen në të gjitha pjesët e jetës, duke përfshirë organizimin e qeverisë dhe trajtimin e problemeve të përditshme. Al-Banna ishte populist në mesazhin e tij për mbrojtjen e punëtorëve nga tirania e kompanive të huaja dhe monopoliste.

Ai themeloi institucione shoqërore si spitale, farmaci, shkolla etj. Al-Banna mbajti pikëpamje shumë konservatore për çështje të tilla si të drejtat e grave, duke kundërshtuar të drejtat e barabarta për gratë, por duke mbështetur vendosjen e drejtësisë ndaj grave. Vëllazëria u rrit me shpejtësi duke kaluar nga 800 anëtarë në vitin 1936, në 200,000 deri në vitin 1938 dhe mbi 2 milionë deri në vitin 1948.

Ajo kundërshtoi sundimin britanik në Egjipt duke filluar nga viti 1936. Një shqetësim kryesor për Vëllazërinë Myslimane ishte aktivizmi i saj pro-arab për konfliktin arabo-sionist në Palestinë, i cili në vitet 1936-1939 kulmoi me revoltën e madhe arabe. Ajo filloi të përdorte retorikë agresive anti-hebraike të cilat synonin edhe komunitetin hebraik në Egjipt. Gazeta zyrtare javore e saj al-Nadhir, botoi një seri artikujsh të titulluar "Rreziku i Hebrenjve", duke paralajmëruar për komplote të dyshuara hebraike kundër Islamit si Masoneria ose Marksizmi.

Në vitin 1938, al-Nadhir kërkoi nga hebrenjtë e Egjiptit që ose të miratonin një qëndrim të hapur anti-sionist ose të përballeshin me "armiqësinë" si dhe kritikoi rolin e shquar të hebrenjve në shoqërinë e Egjiptit dhe rëndësinë e tyre në gazetari, sferat tregtare dhe industrinë e argëtimit. Ai madje bëri thirrje për bojkot dhe dëbimin e tyre, "sepse ata e kanë korruptuar Egjiptin dhe popullsinë e tij". Në një rast tjetër, hebrenjtë u quajtën "kancer shoqëror".

Në vitet para Luftës së Dytë Botërore bashkëpnuan me nazi-gjermanët

Vëllezërit Myslimanë krijuan lidhje me Gjermaninë naziste, të mbajtura nëpërmjet Deutsches Nachrichtenbüro në Kajro dhe Amin al-Husseini, i cili vetë merrte fonde nga Abwehr. Duke qenë i interesuar në forcimin e një organizate militante anti-britanike, Gjermania mund ta ketë financuar Vëllazërinë që në vitin 1934. Një burim i mëvonshëm britanik pohoi se vetëm në vitin 1936, Gjermania transferoi mbi 5.000 marka gjermane ose sot euro. Vëllazëria shprehën admirim për aspekte të ideologjisë naziste, duke përfshirë militarizmin e saj dhe centralizimin e saj që sillej rreth një udhëheqësi karizmatik, por kundërshtuan të tjera si politikat e saj racore dhe nacionalizmin etnik.

Shpërthimi i luftës i dha fund marrëdhënies midis Gjermanisë dhe Vëllezërve Myslimanë. al-Banna mohoi se kishte marrë ndonjëherë fonde gjermane.

Në Luftën e Dytë Botërore (1939–1945) ruajtë të njëjtën miqësi

Gjatë rrjedhës së luftës, Vëllazëria shfaqi simpati pro-Boshtit: Berlin-Tokio-Romë. Të shqetësuar, Britanikët e mbajtën Vëllazërinë nën kontroll të forte, ku asokohe vetë linderi i tyre al-Banna u mor në paraburgim për një kohë të shkurtër dhe përfundimisht pranoi besnikërinë e tij ndaj britanikëve, megjithëse këta të fundit mbetën dyshues.

Krijimi i forcës elitare besnike islame

Gjatë viteve 1938-1941 Vëllazëria formoi një krah të armatosur të quajtur Aparati Sekret, i njohur edhe si Aparati Special, i cili ishte pasardhës i batalioneve të krijuar në fund të vitit 1937, për të luftuar britanikët deri në dëbimin e tyre nga Egjipti, bashkëpunëtorët britanikë si dhe sionistët izraelit. Ata u mësuan të bindeshin eprorëve radikal islam, të cilët iu dhanë armë, ku iu nënshtruan stërvitjes së rëndë fizike e u mësuan konceptet e Xhihadit dhe operacioneve nëntokësore, duke krijuar një forcë elitare e zellshme. Në vitin 1948, al-Banna denoncoi fashizmin dhe militarizmin në librin e tij Paqja në Islam.

Pas Luftës II Botërore (WWII), Vëllazëria loboi për dhënien e azilit në Egjipt p azil në Egjipt për Amin al-Husseini-t, i cili kishte shërbyer si zëdhënës i propagandës gjermane gjatë viteve 1941-1945, azil në Egjipt. Në maj të vitit 1946, al-Huseini arriti të arratisej nga burgimi francez dhe mbërriti në Kajro. Ai u prit ngrohtësisht nga al-Banna, i cili e fisnikëroi atë në një "mrekulli njeriu” me e ndjekur nga një premtim ushtarak besnikërie kundër sionistëve. al-Banna e caktoi al-Huseinin si një udhëheqës lokal të Vëllazërisë, për të përhapur ndikimin e degës së re palestineze të themeluar në tetor 1945.

Vëllazëria kundërshtoi përfshirjen e OKB-së në Palestinë, që nga prilli i vitit 1947, me këtë të fundit që përfundimisht votoi për ndarjen e saj në një shtet hebre dhe një arab në nëntor të vitit 1947. Si pasojë, shoqëria u përgatit për luftë, me vullnetarë që hynë në Palestinë që në tetor të vitit 1947. Nga 10,000 luftëtarët që al-Banna kishte premtuar në tetor të vitit 1947 rreth 1.500 ishin të pranishëm deri në mars të vitit 1948. Luftëtarët vinin nga të tre degët dhe fillimisht ishin të angazhuar në aktivitete guerile. Ata e ndihmuan ushtrinë egjiptiane në verilindje të Gazës, megjithëse disa ishin gjithashtu aktivë në Bregun Perëndimor. Lufta ishte një dështim arab, duke rezultuar në një armëpushim të kundërshtuar ashpër nga Vëllezërit Myslimanë.

Në dhjetor 1945, Vëllazëria organizoi një grevë të përgjithshme, në shenjë proteste kundër deklaratës së Balfour që përfundimisht u përshkallëzua në trazira vdekjeprurëse që synonin hebrenjtë dhe të huajt.

Në fund të vitit 1948, Vëllazëria vlerësohej të kishte 2,000 degë dhe 500,000 anëtarë ose simpatizantë. Në nëntor, pas disa shpërthimeve me bomba dhe përpjekjeve të dyshuara për vrasje nga Vëllazëria, qeveria egjiptiane arrestoi 32 udhëheqës të "Aparatit Sekret" të Vëllazërisë dhe e ndaloi Vëllazërinë. Ajo u akuzua për përgatitjen e përmbysjes së qeverisë, e lidhur me një xhip të ngarkuar me armë. Selia u mbyll dhe fondet e saj u konfiskuan, ndërsa 4,000 Vëllezër u ndaluan dhe al-Banna u vu nën arrest shtëpiak të përkohshëm.

Në vitin 1952, anëtarët e Vëllazërisë Myslimane u akuzuan për pjesëmarrje në Zjarrin e Kajros që shkatërroi rreth 750 ndërtesa në qendër të Kajros, kryesisht klube nate, teatro, hotele dhe restorante të frekuentuara nga britanikë dhe të huaj të tjerë.

Në vitet 1950-1960, shumë anëtarë të Vëllazërisë Myslimane kërkuan strehim në Arabinë Saudite. Në vitet 1950, dhëndri i al-Banna-s, Said Ramadan, doli si një udhëheqës i madh i Vëllazërisë Myslimane dhe ministri i jashtëm jozyrtar i lëvizjes. Ai ndërtoi një qendër të madhe për Vëllazërinë Myslimane të përqendruar në një xhami në Mynih, e cila u bë "një strehë për grupin e rrethuar gjatë dekadave të tij në shkretëtirë". Në vitet 1960, Ramadani punoi ngushtë me Mahmoud K. Mufti?, një mysliman boshnjak në mërgim i cili ishte martuar me kushëririn e tij, i cili ndihmoi në ndërtimin e lidhjeve midis Vëllazërisë Myslimane dhe grupeve të ndryshme antikomuniste në mërgim në Evropë dhe Lindjen e Mesme.

Gjatë epokës së Hosni Mubarakut, vëzhguesit e mbrojtën dhe e kritikuan Vëllazërinë. Ishte grupi më i madh opozitar në Egjipt, duke bërë thirrje për "reformë islamike" dhe një sistem demokratik në Egjipt dhe kishte ndërtuar një rrjet të gjerë mbështetjeje përmes bamirësive islamike, që punonin midis egjiptianëve të varfër.

Ajo zhvilloi një lëvizje të rëndësishme në internet. Në zgjedhjet parlamentare të vitit 2005, Vëllazëria u bë "në fakt, partia e parë opozitare e epokës moderne të Egjiptit". Asokohe Vëllazëria fitoi 88 vende (20% e totalit) krahasuar me 14 vende për opozitën ligjore.

Në dhjetor 2006, një demonstratë në kampus nga studentët e Vëllazërisë me uniforma, duke demonstruar ushtrime artesh marciale, i tradhtoi disave si Jameel Theyabi, "qëllimin e grupit për të planifikuar krijimin e strukturave të milicisë dhe një kthim të grupit në epokën e 'qelizave sekrete'".

Në tetor 2007, Vëllazëria lëshoi ??një platformë të detajuar politike, ku ajo bëri thirrje për një bord klerikësh myslimanë, për të mbikëqyrur qeverinë dhe për të kufizuar detyrën e presidencës vetëm për burrat myslimanë. Ndërsa shpallte "barazinë midis burrave dhe grave në aspektin e dinjitetit të tyre njerëzor", dokumenti paralajmëronte kundër "ngarkimit të grave me detyra kundër natyrës ose rolit të tyre në familje".

Pranvera egjiptiane e vitit 2011 dhe grushti i shtetit egjiptian i vitit 2013

Pas revolucionit egjiptian të vitit 2011 dhe rënies së Hosni Mubarakut, Vëllazëria u legalizua dhe në fillim pati shumë sukses, duke dominuar zgjedhjet parlamentare të vitit 2011, duke fituar zgjedhjet presidenciale të vitit 2012, përpara rrëzimit të Presidentit Mohamed Morsi një vit më vonë, duke çuar në një goditje përsëri ndaj Vëllazërisë.

Më 30 prill 2011, Vëllazëria krijoi një parti të re të quajtur Partia e Lirisë dhe Drejtësisë, e cila fitoi 235 nga 498 vendet në zgjedhjet parlamentare egjiptiane të vitit 2011, shumë më tepër se çdo parti tjetër. Partia hodhi poshtë "kandidatën e grave ose koptëve për presidencën e Egjiptit", por jo për pozicione në kabinet.

Sekretari i Shtetit John Kerry takohet me Presidentin egjiptian Mohamed Morsi (2013)

Kandidati i Vëllazërisë Myslimane për zgjedhjet presidenciale të Egjiptit në vitin 2012 ishte Mohamed Morsi, i cili mundi Ahmed Shafiq kryeministrin e fundit nën sundimin e Mubarakut me 51.73% të votave. Edhe pse gjatë fushatës së tij vetë Morsi premtoi të mbështeste marrëdhënie paqësore me Izraelin, disa mbështetës të nivelit të lartë dhe ish-zyrtarë të Vëllazërisë (nga Këshilli i Udhëzimit prej 15 anëtarësh i organizatës) përsëritën armiqësinë ndaj sionizmit. Kleriku islam egjiptian Safwat Hegazi foli në tubimin e njoftimit për kandidatin e Vëllazërisë Myslimane Morsi dhe shprehu shpresën dhe besimin e tij se Morsi do të çlironte Gazën, do të rivendoste Kalifatin e "Shteteve të Bashkuara të Arabëve" me Jerusalemin si kryeqytet, dhe se "thirrja jonë do të jetë: 'Miliona martirë marshojnë drejt Jerusalemit'".

Në prill 2013, Egjipti ishte "bërë gjithnjë e më i ndarë" midis Presidentit Mohamed Morsi dhe "aleatëve islamistë" dhe një opozite të "muslimanëve, të krishterëve dhe liberalëve të moderuar". Trazirave iu shtuan mungesat e mëdha të karburantit dhe ndërprerjet e energjisë elektrike, të cilat ngritën dyshime midis disa egjiptianëve se fundi i mungesave të gazit dhe energjisë elektrike që nga rrëzimi i Morsit ishte provë e një komploti për ta minuar atë, megjithëse egjiptianë të tjerë thonë se kjo ishte provë e keqmenaxhimit të ekonomisë nga presidenti.

Më 3 korrik 2013, Mohamed Morsi u shkarkua nga detyra e u vu në arrest shtëpiak nga ushtria. Kjo ndodhi menjëherë pas fillimit të protestave masive kundër tij, duke kërkuar dorëheqjen e Morsit. Pati gjithashtu kundërprotesta të rëndësishme në mbështetje të tij. Ato fillimisht kishin për qëllim të festonin përvjetorin e parë të inaugurimit të Morsit dhe filluan disa ditë para kryengritjes. Më 14 gusht, qeveria e përkohshme shpalli një gjendje të jashtëzakonshme 1-mujore dhe policia e trazirave shpërndau protestat pro-Morsi, gjatë shpërndarjes së protestave në Rabaa në gusht 2013.

Dhuna u përshkallëzua me shpejtësi pas sulmit të protestuesve të armatosur ndaj policisë nga policia, sipas raportit të Këshillit Kombëtar për të Drejtat e Njeriut. Kjo çoi në vdekjen e mbi 600 personave dhe plagosjen e rreth 4,000 të tjerëve, me incidentin që rezultoi në numrin më të madh të viktimave në historinë moderne të Egjiptit. Në shenjë hakmarrjeje, mbështetësit e Vëllazërisë Myslimane plaçkitën dhe dogjën stacione policie dhe dhjetëra kisha në përgjigje të dhunës, megjithëse një zëdhënës i organizatës dënoi sulmet ndaj të krishterëve dhe në vend të kësaj fajësoi udhëheqësit ushtarakë për komplotimin e sulmeve.

Shtypja që pasoi është quajtur më e keqja për organizatën e Vëllazërisë 8 dekada. Al Jazeera raportoi se "shumica" e udhëheqësve të Vëllazërisë ishin në paraburgim. Atë ditë, Udhëheqësi Suprem Mohammed Badie u arrestua, duke kaluar një "vijë të kuqe", pasi as Hosni Mubarak nuk e kishte arrestuar kurrë.

Kryeministri, Hazem Al Beblawi, më 21 dhjetor 2013, e shpalli Vëllazërinë Myslimane

Kjo ndodhi një organizatë terroriste, pasi një makinë-bombë shpërtheu në një ndërtesë policie dhe vrau të paktën 14 persona në qytetin e Mansourës, për të cilën qeveria ia fajësoi Vëllazërinë Myslimane, pavarësisht mungesës së provave dhe një grupi terrorist të pavarur me bazë në Sinai që mori përgjegjësinë për sulmin.

Një grup protestuesish pro-Vëllazërisë Myslimane, që mbanin shenjën Rabia dhe bënin gjestin shoqërues, gjatë një proteste pro-Vëllazërisë Myslimane të mbajtur në tetor 2013. Më 24 mars 2014, një gjykatë egjiptiane dënoi me vdekje 529 anëtarë të Vëllazërisë Myslimane, pas një sulmi në një stacion policie, një akt i përshkruar nga Amnesty International si "grupi më i madh i dënimeve me vdekje të njëkohshme që kemi parë vitet e fundit kudo në botë". Deri në maj të vitit 2014, afërsisht 16,000 njerëz (dhe deri në më shumë se 40,000 sipas asaj që The Economist e quan një "numërim i pavarur"), kryesisht anëtarë ose mbështetës të Vëllazërisë Myslimane, thuhet se janë arrestuar nga policia që nga kryengritja e vitit 2013. Më 2 shkurt 2015, një gjykatë egjiptiane dënoi me vdekje edhe 183 anëtarë të tjerë të Vëllazërisë Myslimane.

Një editorial në The New York Times pohoi se "udhëheqësit e Vëllazërisë Myslimane, e cila u bë lëvizja kryesore politike pas kryengritjes popullore të Egjiptit në vitin 2011, po vuajnë në burg, të etiketuar padrejtësisht si terroristë. ... Autoritarizmi shkatërrues i Egjiptit mund të bindë një numër të konsiderueshëm të qytetarëve të tij se dhuna është i vetmi mjet që ata kanë për të luftuar".

Mohamed Morsi u dënua me vdekje më 16 maj 2015, së bashku me 120 të tjerë

Vëllazëria Myslimane pretendoi se myslimanët nuk e kryen bombardimin e Kishës Botroseya dhe pretendoi se ishte një komplot i rremë nga qeveria egjiptiane dhe koptët, në një deklaratë të lëshuar në arabisht në faqen e internetit të FJP-së, por pretendimi i saj u kundërshtua nga pjesëmarrësja e 100 Women, Nervana Mahmoud dhe bashkëpunëtori i Institutit Hoover dhe Institutit Hudson, Samuel Tadros. Vëllazëria Myslimane publikoi një koment në gjuhën angleze mbi bombardimin dhe tha se e dënonte sulmin terrorist.

Anëtarët e Vëllazërisë Myslimane me bazë në Katar dyshohet se kanë ndihmuar një agjent të Vëllazërisë Myslimane të kryejë bombardimin, sipas qeverisë egjiptiane. Mbështetësi me bazë në Katar u emërua si Mohab Mostafa El-Sayed Qassem. Terroristi u emërua si Mahmoud Shafiq Mohamed Mostaf.

Uebsajti në gjuhën arabe i Vëllazërisë Myslimane përkujtoi përvjetorin e vdekjes së udhëheqësit të saj, Hassan al-Banna, dhe përsëriti fjalët e tij duke bërë thirrje që mësimet e Islamit të përhapen në të gjithë botën dhe të ngrihet "flamuri i Xhihadit", duke marrë tokën e tyre, "të rifitojnë lavdinë e tyre", "duke përfshirë myslimanët e diasporës" dhe duke kërkuar një shtet islamik dhe një qeveri myslimane, një popull mysliman, një shtëpi myslimane dhe individë myslimanë.

Mekameleen TV, një kanal televiziv satelitor falas me bazë në Turqi, i drejtuar nga mbështetës të Vëllazërisë në mërgim, mbajti zi për vdekjen e tij dhe pretendoi se ishte "martirizim". Mekameleen mbështet Vëllazërinë. Ngushëllime u dërguan për vdekjen e Omar Abdel Rahman nga faqja e internetit e Partisë së Lirisë dhe Drejtësisë të Vëllazërisë Myslimane në Egjipt.

Mediat shtetërore të qeverisë së Mubarakut e portretizuan Vëllazërinë si të fshehtë dhe të paligjshme, dhe kanale të shumta televizive si OnTV kaluan pjesën më të madhe të kohës së tyre duke shpifur organizatën. Por Vëllazëria ndërmori një numër hapash të diskutueshëm dhe gjithashtu pranoi ose mbështeti goditjet nga ushtria gjatë presidencës së Morsit. Para revolucionit, mbështetësit e Vëllazërisë Myslimane u shfaqën në një protestë në Universitetin Al-Azhar të veshur me uniforma ushtarake, pas së cilës qeveria e Mubarakut akuzoi organizatën për krijimin e një milicie nëntokësore. Kur erdhi në pushtet, Vëllazëria Myslimane u përpoq të krijonte grupe të armatosura mbështetësish dhe kërkoi leje zyrtare që anëtarët e saj të ishin të armatosur.

Izrael: 'Abd al-Rahman al-Banna, vëllai i themeluesit të Vëllazërisë Myslimane, Hasan al-Banna, shkoi në Palestinën e Mandatuar dhe themeloi Vëllazërinë Myslimane atje në vitin 1935. Anëtarët e Vëllazërisë luftuan përkrah ushtrive arabe gjatë luftës arabo-izraelite të vitit 1948, dhe, pas krijimit të Izraelit, kriza pasuese e refugjatëve palestinezë inkurajoi më shumë myslimanë palestinezë të bashkoheshin me grupin. Pas luftës, në Bregun Perëndimor, aktiviteti i grupit ishte kryesisht shoqëror dhe fetar, jo politik, kështu që ai kishte marrëdhënie relativisht të mira me Jordaninë, gjatë aneksimit jordanez të Bregut Perëndimor. Në të kundërt, grupi përplasej shpesh me qeverinë egjiptiane që kontrollonte Rripin e Gazës deri në vitin 1967.

Në vitet 1950 dhe 1960, qëllimi i Vëllazërisë ishte "edukimi i një brezi islamik" përmes ristrukturimit të shoqërisë dhe edukimit fetar, në vend të kundërshtimit ndaj Izraelit, dhe kështu humbi popullaritetin ndaj lëvizjeve kryengritëse dhe pranisë së Hizb ut-Tahrir.

Palestina: Hamasi midis viteve 1967-1987, viti kur u themelua Hamasi, numri i xhamive në Gaza u trefishua nga 200 në 600, dhe Vëllazëria Myslimane e quajti periudhën midis viteve 1975 dhe 1987 një fazë të "ndërtimit të institucioneve shoqërore". Gjatë asaj kohe, Vëllazëria krijoi shoqata, përdori zekatin (dhënien e lëmoshës) për ndihmë për palestinezët e varfër, promovoi shkollat, u siguroi studentëve kredi, përdori vakëfin (dhurata fetare) për të dhënë me qira prona dhe për të punësuar njerëz, dhe themeloi xhami. Po kështu, kundërshtimi antagonist dhe ndonjëherë i dhunshëm ndaj Fatahut, Organizatës për Çlirimin e Palestinës dhe grupeve të tjera laike nacionaliste u rrit ndjeshëm në rrugë dhe në kampuset universitare.

Në vitin 1987, pas Intifadës së Parë, Lëvizja Islamike e Rezistencës, ose Hamasi, u krijua nga bamirësitë dhe institucionet sociale të lidhura me Vëllazërinë, të cilat kishin fituar një mbështetje të fortë në mesin e popullsisë lokale. Gjatë Intifadës së Parë (1987-1993), Hamasi u militarizua e u transformua në një nga grupet më të forta militante palestineze.

Marrja nën kontroll e Rripit të Gazës nga Hamasi në vitin 2007 ishte hera e parë që nga grushti i shtetit sudanez i vitit 1989, që solli në pushtet Omar al-Bashirin, që një grup i Vëllazërisë Myslimane sundoi një territor të rëndësishëm gjeografik.

Vëllazëria Myslimane në Jordani, buron nga bashkimi i dy grupeve të ndara që përfaqësojnë dy komponentët e publikut jordanez: transjordanez dhe palestinez të Bregut Perëndimor.

Më 9 nëntor 1945, Shoqata e Vëllazërisë Myslimane (Jam'iyat al-Ikhwan al-Muslimin) u regjistrua zyrtarisht dhe Ebu Kura u bë Mbikëqyrësi i saj i parë i Përgjithshëm.

Në vitin 1948, Egjipti, Siria dhe Transjordania ofruan "vullnetarë", për të ndihmuar Palestinën në luftën e saj kundër Izraelit. Për shkak të disfatës dhe dobësimit të Palestinës, Vëllazëria Transjordaneze dhe Palestineze u bashkuan.

Vëllazëria Myslimane e sapobashkuar në Jordani ishte kryesisht e shqetësuar me ofrimin e shërbimeve sociale dhe punës bamirëse, si dhe me politikën dhe rolin e saj në parlament. Ajo shihej si e pajtueshme me sistemin politik dhe mbështeste demokracinë pa zbatimin e detyruar të ligjit të Sheriatit, i cili ishte pjesë e doktrinës së saj.

Më 26 dhjetor 1953, Muhamed Abd al-Rahman Khalifa u zgjodh nga komiteti administrativ i lëvizjes si udhëheqësi i ri i Vëllazërisë Transjordaneze dhe e mbajti këtë pozicion deri në vitin 1994.

Khalifa, ishte i ndryshëm nga paraardhësi i tij dhe anëtarët më të vjetër të organizatës, sepse nuk ishte arsimuar në Kajro, por ishte arsimuar në Siri dhe Palestinë. Ai krijoi lidhje të ngushta me islamistët palestinezë gjatë jetës së tij arsimore, gjë që e çoi në burgosjen e tij për disa muaj në Jordani për kritikimin e ushtrive arabe në luftë.

Ajo gjithashtu riorganizoi Vëllazërinë dhe i kërkoi qeverisë që ta caktojë Vëllazërinë si "një Komitet Islamik gjithëpërfshirës dhe të përgjithshëm, në vend të bazës së mëparshme të funksionimit sipas Ligjit të Shoqërive dhe Klubeve". Kjo i lejoi Vëllazërisë të përhapej në të gjithë vendin, secila me dallime të vogla socioekonomike dhe politike, megjithëse shumica e anëtarëve ishin të klasës së mesme të lartë. Radikalizimi i Vëllazërisë filloi të ndodhte pas procesit të paqes midis Egjiptit dhe Izraelit, Revolucionit Islamik të Iranit, si dhe kritikave të tyre të hapura ndaj marrëdhënieve Jordani-SHBA në vitet 1970.

Në vitin 2011, në sfondin e Pranverës Arabe, Vëllazëria Myslimane Jordaneze "mobilizoi protesta popullore në një bazë më të madhe, më të rregullt dhe më opozitare se kurrë më parë". dhe e kishin pozicionuar veten në mënyrë unike si "i vetmi aktor politik tradicional që kishte mbetur i shquar gjatë fazës së re të aktivizmit pas Pranverës Arabe", gjë që bëri që Mbreti Abdullah II dhe kryeministri i atëhershëm Marouf al-Bakhit të ftonin Vëllazërinë Myslimane të bashkohej me kabinetin e Bakhit, një ofertë që ata e refuzuan.

Ajo gjithashtu bojkotoi zgjedhjet komunale jordaneze të vitit 2011 dhe udhëhoqi protestat jordaneze të viteve 2011-2012, duke kërkuar një monarki kushtetuese dhe reforma zgjedhore, të cilat rezultuan në shkarkimin e Kryeministrit Bakhit dhe thirrjen e zgjedhjeve të përgjithshme të parakohshme në vitin 2013.

Në vitin 2015, rreth 400 anëtarë të Vëllazërisë Myslimane u larguan nga grupi origjinal, përfshirë udhëheqës të lartë dhe anëtarë themelues, për të themeluar një grup tjetër islamik, me një qëndrim të supozuar të moderuar. Të larguarit thanë se nuk u pëlqente mënyra se si funksiononin gjërat në grup dhe për shkak të marrëdhënieve të grupit me Hamasin, Katarin dhe Turqinë, të cilat vunë dyshime mbi grupin duke vënë në dyshim nëse ata janë nën ndikim dhe punojnë për të mirën e këtyre shteteve dhe organizatave në kurriz të shtetit jordanez.

Më 13 prill 2016, policia jordaneze bastisi dhe mbylli selinë e Vëllazërisë Myslimane në Aman. Kjo ndodh pavarësisht faktit se dega jordaneze i preu lidhjet me grupin mëmë egjiptian në janar 2016, një organizatë e përcaktuar si terroriste, një veprim që konsiderohet ekskluzivisht kozmetik nga ekspertët. Autoritetet jordaneze deklarojnë se arsyeja e mbylljes është sepse Vëllazëria nuk është e licencuar dhe po përdor emrin e grupit të licencuar të dezertorëve.

Në vitin 2020, një Gjykatë Kasacioni jordaneze vendosi që dega lokale e Vëllazërisë Myslimane do të shpërbëhet pasi dega nuk e rinovoi licencën e saj pasi u nxor një ligj i ri mbi organizatat. Më 23 prill 2025, Ministri i Brendshëm i Jordanisë, Mazin Al Farrayeh, njoftoi ndalimin e menjëhershëm të Vëllazërisë Myslimane dhe sekuestrimin e aseteve dhe zyrave të saj, pas zbulimit të një komploti sabotimi të lidhur me anëtarët e grupit. Ajo ka pasur një prani të gjatë në Jordani, e regjistruar zyrtarisht në vitin 1945, dhe është përfshirë si në shërbimet sociale ashtu edhe në aktivitetet politike, duke përfshirë formimin e partisë së saj politike, Frontit të Veprimit Islamik. Gjatë viteve, grupi ka përjetuar përçarje të brendshme dhe tensione në rritje me qeverinë jordaneze, duke çuar në veprime të mëparshme si mbyllja e selisë së saj në vitin 2016 dhe një vendim gjykate në vitin 2020 që urdhëroi shpërbërjen e saj për shkak të mosrinovimit të licencës së saj. Ky veprim i fundit pasqyron përpjekjet e vazhdueshme të qeverisë për të frenuar ndikimin e organizatës brenda vendit.

Në vitin 1999, Vëllazëria Myslimane u shpërbë në Katar. Mbështetja e gjatë e vendit për grupin është shpjeguar shpesh si e përcaktuar nga një llogaritje strategjike që kufizonte rolin e luajtur nga feja në Katar. Siç deklaroi drejtori i Qendrës për Studime Ndërkombëtare dhe Rajonale në degën e Universitetit Georgetown me seli në Doha, Mehran Kamrava, Katari, duke u paraqitur si mbrojtësi shtetëror i Vëllazërisë Myslimane, ka bërë që feja në Katar të mos "luajë asnjë rol në artikulimin ose formimin e ndjenjave opozitare".

Para vitit 2013, Katari kishte bërë një investim të konsiderueshëm në udhëheqjen e Morsit dhe i kishte deleguar rreth 10 milionë dollarë Egjiptit që kur ai u zgjodh, gjoja edhe për të "blerë avantazh politik" në vend. Në dhjetor 2019, Ministri i Jashtëm i Katarit, Mohammed bin Abdulrahman Al Thani, i tha CNN-së në një intervistë se Katari nuk e ka mbështetur kurrë Vëllazërinë Myslimane dhe nuk e financon terrorizmin.

Hadas: Vëllezërit Egjiptianë erdhën në Kuvajt në vitet 1950 si refugjatë nga nacionalizmi arab dhe u integruan në ministrinë e arsimit dhe në pjesë të tjera të shtetit. Krahu bamirës i Vëllazërisë në Kuvajt quhet Al Eslah (Shoqata e Reformës Sociale) dhe krahu i saj politik quhet Lëvizja Kushtetuese Islame (ICM) ose "Hadas". Anëtarët e ICM janë zgjedhur në parlament dhe kanë shërbyer në qeveri dhe "besohet gjerësisht se kanë ndikim në Ministrinë e Awqaf" (dhurata islame) dhe Çështjeve Islame, por nuk kanë arritur kurrë shumicën apo edhe shumicën, "një fakt që i ka kërkuar ata të jenë pragmatikë në punën me grupe të tjera politike".

Gjatë pushtimit të Kuvajtit, Vëllazëria Myslimane e Kuvajtit (së bashku me Vëllazërinë Myslimane të tjera në Shtetet e Gjirit) mbështetën forcat e koalicionit amerikano-saudit kundër Irakut dhe "lanë agjencinë ndërkombëtare të vëllazërisë në shenjë proteste" për qëndrimin e saj pro-Sadamit. Megjithatë, pas Pranverës Arabe dhe shtypjes së Vëllazërisë Egjiptiane, qeveria saudite ka ushtruar "presion mbi shtetet e tjera që kanë mbështetës të tyre, duke u kërkuar atyre të dekretojnë se grupi është një organizatë terroriste", dhe Vëllazëritë lokale kuvajtiane dhe të shteteve të tjera të Gjirit nuk janë kursyer nga presioni nga qeveritë e tyre lokale.

Mbretëria e Arabisë Saudite e ndihmoi Vëllazërinë financiarisht për "më shumë se gjysmë shekulli", por të dy u larguan gjatë Luftës së Gjirit e u bënë armiq pas zgjedhjes së Mohamed Morsit. Brenda mbretërisë, para shtypjes së Vëllazërisë Myslimane Egjiptiane, Vëllazëria quhej një grup, "shumë mbështetës të qetë" të të cilit e bënë atë "një nga kërcënimet e pakta potenciale" për kontrollin e familjes mbretërore.

Vëllazëria pati ndikim të parë brenda Arabisë Saudite në vitin 1954, kur mijëra Vëllezër Egjiptianë kërkuan t'i shpëtonin shtypjes së presidentit Gamal Abdel Nasser, ndërsa Arabia Saudite (kryesisht analfabete) po kërkonte mësues, të cilët ishin gjithashtu myslimanë arabë të devotshëm konservatorë, për sistemin e saj të sapokrijuar shkollor publik.

Qeveria saudite e shpalli Vëllazërinë Myslimane një organizatë terroriste

Marka e Islamit dhe politikës islame e Vëllazërisë Myslimane ndryshon nga kredoja selefiste e quajtur Vahabijja, e mbajtur zyrtarisht nga shteti i Arabisë Saudite, dhe anëtarët e VM "u bindën urdhrave të familjes sunduese dhe ulemave për të mos u përpjekur të prozelitizonin ose të përfshiheshin në çështjet doktrinare fetare brenda Mbretërisë. Megjithatë, grupi "metodikisht ... mori kontrollin e jetës intelektuale të Arabisë Saudite" duke botuar libra dhe duke marrë pjesë në qarqe diskutimi dhe salone të mbajtura nga princat. Në veçanti, shumë prej tyre u vendosën në sistemin arsimor saudit.

Marrëdhëniet midis familjes sunduese saudite dhe Vëllazërisë Muslimane u tensionuan me kundërshtimin saudit ndaj pushtimit të Kuvajtit nga Iraku dhe gatishmërisë së qeverisë saudite për të lejuar trupat amerikane të vendosen në Mbretëri për të luftuar Irakun. Vëllazëria mbështeti lëvizjen Sahwah ("Zgjimi"), që shtyu për ndryshime politike në Mbretëri. Në vitin 2002, Ministri i Brendshëm i atëhershëm saudit, Princi Nayef, denoncoi Vëllazërinë Muslimane, duke thënë se ishte fajtore për "tradhti të premtimeve dhe mosmirënjohje" dhe ishte "burimi i të gjitha problemeve në botën islamike".

Familja sunduese u alarmua gjithashtu nga Pranvera Arabe dhe shembulli i vendosur nga Vëllazëria Muslimane në Egjipt, me presidentin Mohamed Morsi që solli në pushtet një qeveri islamiste me anë të revolucionit popullor dhe zgjedhjeve. Figurat e Sahwa-s publikuan peticione për reforma drejtuar qeverisë mbretërore (në shkelje të doktrinës së qetë vehabiste). Asokohe pas përmbysjes së qeverisë Morsi në Egjipt, të gjitha figurat kryesore të Sahwa-s nënshkruan peticione dhe deklarata që denonconin largimin e Morsit dhe.

Në mars të vitit 2014, në një "largim të konsiderueshëm nga qëndrimi i saj zyrtar i mëparshëm", qeveria saudite e shpalli Vëllazërinë Myslimane një "organizatë terroriste", e ndjekur nga një dekret mbretëror që njoftoi se, që nga tani e tutje, përkatësia ndaj trendeve ose grupeve intelektuale ose fetare, që janë ekstremiste ose të kategorizuara si terroriste në nivel lokal, rajonal ose ndërkombëtar, si dhe mbështetja e tyre, ose shfaqja e simpatisë për idetë dhe metodat e tyre në çfarëdo mënyre, ose shprehja e mbështetjes për ta përmes çfarëdo mjeti, ose ofrimi i mbështetjes financiare ose morale, ose nxitja e të tjerëve për të bërë ndonjë nga këto ose promovimi i veprimeve të tilla me fjalë ose me shkrim do të dënohet me një dënim me burg "jo më pak se tre vjet dhe jo më shumë se njëzet vjet".

Vëllazëria Myslimane Terroriste e Sirisë 1930- 2024

Sikurse dihet Vëllazëria Myslimane në Siri u themelua në vitet 1930[1] ose në vitin 1945,[2] një vit para pavarësisë nga Franca.

Në dekadën e parë ajo ishte pjesë e opozitës ligjore dhe në zgjedhjet parlamentare të vitit 1961 fitoi dhjetë vende (5.8% të dhomës). Por pas grushtit të shtetit të vitit 1963, që solli në pushtet Partinë laike Ba'ath, ajo u ndalua. Ajo luajti një rol të madh në lëvizjen kryesisht me bazë sunite, që kundërshtoi Partinë laike dhe pan-arabe Ba'ath. Ky konflikt u zhvillua në një luftë të armatosur që vazhdoi deri në kulmin me kryengritjen e Hama të vitit 1982, kur rebelimi u shtyp nga ushtria.

Anëtarësimi në Vëllazërinë Siriane, u bë një vepër penale me dënim me vdekje në Siri në vitin 1980 (sipas Ligjit të Emergjencës 49, i cili u revokua në vitin 2011), por selia e grupit palestinez të lidhur me Vëllazërinë Myslimane, Hamas, ndodhej në kryeqytetin e Sirisë, Damask, ku iu dha mbështetja e qeverisë siriane.

Ajo është ringjallur dhe bërë grupi dominues në opozitë deri në vitin 2012 gjatë Luftës Civile Siriane. Presidenti sirian Bashar al-Assad përshëndeti rënien e Vëllazërisë Muslimane në Egjipt dhe vuri në dukje se “identiteti arab është rikthyer në rrugën e duhur pas rënies nga pushteti të Vëllazërisë Muslimane të Egjiptit, e cila e kishte përdorur fenë për përfitimin e vet politik”.

Një pikë kthese e madhe për Vëllazërinë Muslimane në Siri erdhi në dhjetor 2024, kur regjimi Ba'ath ra dhe Presidenti u largua nga vendi. Qeveria dhe presidenti pasardhës kanë qenë të lidhur drejtpërdrejt me Vëllazërinë.

Vëllazërisë Myslimane Terroriste e Emirateve të Bashkuara Arabe 1974-2014

Prania e Vëllazërisë Myslimane në Emiratet e Bashkuara Arabe filloi me formimin e grupit Al Islah në Emiratet e Bashkuara Arabe në vitin 1974 me miratimin e Sheikh Rashid bin Saeed Al Maktoum.

Al Islah në Emiratet e Bashkuara Arabe, ka deklaruar hapur se ndan ideologjinë me Vëllazërinë Myslimane në Egjipt dhe ka kritikuar Emiratet e Bashkuara Arabe për tolerancën fetare të vendit dhe praninë e kishave të krishtera të komunitetit në Emiratet e Bashkuara Arabe. Që nga formimi i saj, anëtarët e saj kanë kërkuar të vendosin kontroll mbi çështjet sociale të shtetit, të tilla si promovimi i disa masave që kufizojnë të drejtat e grave. Anëtari i Al Islah nga Emiratet, Tharwat Kherbawi, tha se Vëllazëria Myslimane e konsideron qeverinë aktuale të Emirateve të Bashkuara Arabe si një "pengesë" dhe vetë vendin si një "thesar dhe një çmim të rëndësishëm strategjik dhe ekonomik".

U raportua se Al Islah kishte formuar fshehurazi një krah ushtarak, që ka kërkuar të rekrutojë oficerë ushtarakë në pension dhe emiratanë të rinj dhe dyshohet se ka komplotuar përmbysjen e qeverisë aktuale dhe krijimin e një shteti islamist në Emiratet e Bashkuara Arabe.

Në mars të vitit 2013, filloi një gjyq në Abu Dhabi për 94 individë të lidhur me Al Islah për një përpjekje për grusht shteti ndaj qeverisë. Nga 94 të dyshuarit, 56 morën dënime me burgim që varionin nga tre deri në dhjetë vjet. Tetë të dyshuar u dënuan në mungesë me 15 vjet burg dhe 26 u liruan nga akuzat. Më 7 mars 2014, Vëllazëria Myslimane u shpall si grup terrorist nga qeveria e Emirateve të Bashkuara Arabe.

Vëllazëria Myslimane Terroriste e Jemenit

Vëllezërit Myslimanë luftuan me Jemenin e Veriut në rebelimin e NDF si Fronti Islamik. Vëllazëria Myslimane është krahu politik i Kongregacionit Jemen për Reformë, i njohur zakonisht si Al-Islah. Ish-Presidenti Ali Abdullah Saleh bëri përpjekje të konsiderueshme për të përforcuar akuzat se ishte në lidhje me Al Kaedën. Departamenti i Thesarit të SHBA-së përdori etiketën "besnik i Bin Ladenit" për Abdul Majeed al-Zindani, udhëheqësin e Vëllazërisë Myslimane të Jemenit.

Vëllazëria Myslimane Terroriste e Algjeriane

Vëllazëria Myslimane arriti në Algjeri gjatë viteve të mëvonshme të pranisë koloniale franceze në vend (1830–1962). Sheikh Ahmad Sahnoun udhëhoqi organizatën në Algjeri midis viteve 1953 dhe 1954 gjatë kolonializmit francez. Anëtarët dhe simpatizantët e Vëllazërisë morën pjesë në kryengritjen kundër Francës në vitet 1954–1962, por lëvizja u margjinalizua gjatë sundimit kryesisht laik njëpartiak të FLN-së, i cili u instalua me pavarësinë në vitin 1962. Ajo mbeti jozyrtarisht aktive, ndonjëherë duke protestuar kundër qeverisë dhe duke bërë thirrje për rritjen e islamizimit dhe arabizimit të politikës së vendit.

Kur u fut një sistem shumëpartiak në Algjeri në fillim të viteve 1990, Vëllazëria Myslimane formoi Lëvizjen e Shoqërisë për Paqe (MSP, e njohur më parë si Hamas), të udhëhequr nga Mahfoud Nahnah deri në vdekjen e tij në vitin 2003 (ai u pasua nga udhëheqësi aktual i partisë Boudjerra Soltani). Ajo në Algjeri nuk iu bashkua Frontit Islamik të Salut (FIS), i cili doli si grupi kryesor islamist, duke fituar zgjedhjet e vitit 1991 (u ndalua në vitin 1992), pas një grushti shteti ushtarak që bënë disa simpatizantë të Vëllazërisë. Ajo mbeti një organizatë politike ligjore dhe gëzonte përfaqësim parlamentar dhe qeveritar.

Vëllazëria Myslimane Terroriste e Libisë 1950-2017

Një grup i Vëllazërisë Myslimane erdhi në mbretërinë libiane në vitet 1950 si refugjatë që i shpëtonin shtypjes nga udhëheqësi egjiptian Gamal Abdel Nasser, por nuk ishte në gjendje të vepronte hapur deri pas Luftës së Parë Civile Libiane. Ata u panë negativisht nga Mbreti Idris i Libisë, i cili ishte bërë gjithnjë e më i kujdesshëm ndaj aktiviteteve të tyre.

Muamar Gadafi ndaloi të gjitha format e islamizmit në Libi dhe ishte një armik i betuar i Vëllazërisë Myslimane, për një kohë të gjatë. Grupi mbajti konferencën e tij të parë publike për shtyp më 17 nëntor 2011, dhe më 24 dhjetor Vëllazëria njoftoi se do të formonte Partinë për Drejtësi dhe Ndërtim (JCP) dhe do të garonte në zgjedhjet e Kongresit të Përgjithshëm Kombëtar vitin e ardhshëm. Ajo ka "pak histori ndërveprimesh me masat".

Pavarësisht parashikimeve të bazuara në kombet e tjera pas Pranverës Arabe, Tunizia dhe Egjipti, se partia e Vëllazërisë do t'i fitonte lehtësisht zgjedhjet, ajo në vend të kësaj u rendit e dyta pas Aleancës së Forcave Kombëtare, duke marrë vetëm 10% të votave dhe 17 nga 80 vendet në listën e partive. Ajo është kritikuar gjerësisht, veçanërisht për lidhjet e tyre të dyshuara me organizatat ekstremiste islamike, që veprojnë në Libi.

Teksti i Aktit të Kongresit Amerikan për Etiketimin e Vëllazërisë Myslimane si Terroriste të vitit 2015 akuzon drejtpërdrejt milicitë e Vëllazërisë Myslimane Libiane për "bashkimin e forcave me organizatat terroriste të përcaktuara nga Shtetet e Bashkuara, veçanërisht Ansar al-Sharia", të cilën Shtetet e Bashkuara e fajësojnë për sulmin ndaj kompleksit të saj në Bengazi.

Vëllazëria Libiane ka humbur shumë nga mbështetja e saj popullore që nga viti 2012, pasi grupi u fajësua për përçarjet në vend. Politikanët laikë libianë kanë vazhduar të shprehin shqetësime për lidhjet e Vëllazërisë me grupet ekstremiste. Në tetor 2017, zëdhënësi i Ushtrisë Kombëtare Libiane (LNA), koloneli Ahmed Al Masmary, pretendoi se "degët e Vëllazërisë Myslimane të lidhura me al-Kaedën" kishin bashkuar forcat me ISIS në Libi. Në zgjedhjet parlamentare të vitit 2014, Vëllazëria Myslimane fitoi vetëm 25 nga 200 vendet e disponueshme.

Vëllazëria Myslimane Terroriste e Mauritanisë 1970

Ndryshimet në përbërjen demografike dhe politike të Mauritanisë në vitet 1970 kontribuan shumë në rritjen e islamizmit brenda shoqërisë mauritaneze. Periudhat e thatësirës së madhe rezultuan në urbanizim, pasi një numër i madh mauritanezësh u zhvendosën nga fshatrat në qytete, veçanërisht Nouakchott, për t'i shpëtuar thatësirës. Kjo rritje e ndjeshme e urbanizimit rezultoi në formimin e shoqatave të reja civile, dhe organizata e parë islamiste e Mauritanisë, e njohur si Jemaa Islamiyya (Shoqata Islamike), u formua nga mauritanë simpatizues të Vëllazërisë Myslimane.

Në vitin 2007, Tubimi Kombëtar për Reformë dhe Zhvillim, i njohur më mirë si Tewassoul, u legalizua si parti politike. Partia është e lidhur me degën mauritaneze të Vëllazërisë Myslimane.

Vëllazëria Myslimane Terroriste e Marokut 2011

Partia për Drejtësi dhe Zhvillim ishte partia që mori më shumë vota në zgjedhjet e vitit 2011 në Marok, dhe që nga maji i vitit 2015, mbajti postin e Kryeministrit, i cili historikisht është e lidhur me Vëllazërinë Myslimane, megjithatë, pavarësisht kësaj, PJD nuk ishte kurrë një degë zyrtare dhe partia thuhet se ka lavdëruar "në mënyrë të dukshme" Mbretin e Marokut, ndërsa "ka këmbëngulur me zë të lartë se nuk është në asnjë kuptim një parti e Vëllazërisë Myslimane".

Vëllazëria Myslimane Terroriste e Somalisë

Al-Islah është përshkruar si "një lëvizje islamike përgjithësisht jo e dhunshme dhe modernizuese që thekson reformimin dhe ringjalljen e Islamit për t'u përballur me sfidat e botës moderne", "qëllimi i së cilës është krijimi i një shteti islamik" dhe që "vepron kryesisht në Mogadishu".

Vëllazëria Myslimane Terroriste e Sudanit 1960

Një degë e degës sudaneze të Vëllazërisë Myslimane, Fronti i Kartës Islamike (ICM) ka si objekt kryesor në Sudan islamizimin e shoqërisë nga lart dhe institucionalizimi i ligjit islamik në të gjithë vendin, ku ata patën sukses. Për këtë qëllim, partia u infiltrua në nivelet më të larta të qeverisë, ku arsimimi i kuadrove të partisë, i fituar shpesh në Perëndim, i bëri ata "të domosdoshëm".

Duke hasur rezistencë nga jo-islamistët, nga organizatat myslimane tashmë të themeluara dhe nga jo-myslimanët në jug, qeveria sudaneze e NIF nën Turabi dhe NIF organizoi një grusht shteti për të rrëzuar një qeveri të zgjedhur në mënyrë demokratike në vitin 1989, organizoi Forcën e Mbrojtjes Popullore e cila kreu "mizori të përhapura, të qëllimshme dhe sistematike kundër qindra mijëra civilëve jugorë" në vitet 1990. Qeveria e NIF gjithashtu përdori "arrestime, tortura dhe ekzekutime arbitrare dhe jashtëgjyqësore të përhapura të zyrtarëve të sindikatave të punëtorëve, oficerëve ushtarakë, gazetarëve, figurave politike dhe udhëheqësve të shoqërisë civile".

Organizata Terroriste e Vëllazërisë Myslimane në Evropë

Aktiviteti i tyre shumë i madh fatkeqsisht është përqendrua në shtetet e krishtera të Europës. Organizatat e Vëllazërisë Myslimane në Evropë e gjejnë veten në rrethana të ndryshme krahasuar me homologët e tyre në botën myslimane, pasi ato në Evropë veprojnë në shoqëri që nuk kanë shumicë myslimane.

Anëtarët e parë të Vëllazërisë Myslimane aktive në Evropë migruan nga Lindja e Mesme në vitet 1950-1960. Disa ishin në udhëheqjen e Vëllazërisë Egjiptiane, që ikën nga diktatura e Gamal Abdel Nasser, studentë islam të huaj që kishin simpati për Vëllazërinë, ndërsa të tjerët ishin militantë aktiv me përvojë. Së bashku ata vazhduan aktivitetet e tyre islame në vendet e destinacionit, ku liritë kristiane të Evropës u lejonin atyre të kryenin hapur aktivitete që ishin ndaluar në vendet myslimane të origjinës.

Grupet studentore të lidhura me Vëllazërinë Myslimane u rritën në organizata dhe shpesh i strukturuan xhamitë e tyre si qendra komunitare, duke ndjekur modelin organizativ të al-Banna-s, ata themeluan grupe grash, grupe mendimi dhe shkolla, ku u krijuan organizata arsimi, investimet financiare, lobimi politik dhe bamirësia, ata mbështetën popullatat në rritje myslimane të Evropës dhe kërkuan të formësonin drejtimin e islamit në Evropë.

Për të fituar ndikim, organizatave të themeluara nga Vëllazëria Myslimane shpesh u jepen emra fallco, që portretizojnë një fasadë përfaqësimi të gjerë si p.sh. "Shoqata Myslimane e Vendit Evropian" ose moderim fetar si "Aleanca e Bashkëjetesës Islamike", ku qëllimi i tyre final ishte islamizimi i Europës. Kjo është në kontrast me pikëpamjet e përhapura nga shumë folës në ngjarjet e Vëllazërisë Myslimane, ku vendet perëndimore dënohen si të korruptuara, të padrejta dhe imorale, së bashku me një narrativë ku myslimanët portretizohen si më të mirë, por të rrethuar. Kësisoj për çështje të caktuara, të tilla si liria fetare, të drejtat e grave dhe homoseksualiteti, zëdhënësit e Vëllazërisë Myslimane përqafojnë ide në kundërshtim me vlerat kryesore evropiane dhe të drejtat themelore të njeriut.

Organizata e Këshillit të Vëllazërisë Myslimane në Europë 1989

Depërtimi fatkeqsisht i myslimaneve në Europë, është bërë me një qellim të paracaktuar për islamizimin e kontinentit të vjetër, në rrugë dhe forma te ndryshme, duke shfrytëzuar liritë dhe të drejtat e njeriut të vendeve të krishtera. Dhe sot ata kanë dalur hapur, për vendosjen e Ligjit të Sheriatit kudo në Europë, ligji i cili është më Kobziu, Faqeziu dhe të Inkuizicionit, të cilin ata duan me cdo kusht ta vendosin në shtetet dhe kushtetutat me bazë dhe culture kristiane të Europs, duke I ra ndesh traditës dhe cultures vendase etnike.

Vëllazërisë Myslimane Terroriste në Francë

Ndërtimi i vëllazërisë në Francë filloi me Unionin e organizatave islamike në Francë (UOIF), i cili më vonë ndryshoi emrin në Musulmans de France. Organizata përbëhej kryesisht nga studentë islam të huaj, që hynë në Francë nga Tunizia dhe Maroku. Deri në vitin 2020, kishte 147 xhami dhe 18 shkolla islamike të lidhura me vëllazërinë terroriste myslimane. UOIF ka rreth 50.000 anëtarë të shpërndarë midis 200 organizatave anëtare.

Vëllazëria ndjek një filozofi komunitariste dhe punon kundër myslimanëve, që përqafojnë stile jetese liberale dhe asimilohen në shoqërinë franceze. Në planin afatgjatë, ata synojnë të hyjnë në politikë, duke rritur numrin e myslimanëve derisa të mund të formojnë një parti politike të tyren.

Vëllazërisë Myslimane Terroriste në Gjermani

Bashkësia Islame e Gjermanisë (de: Islamische Gemeinschaft in Deutschland e.V, IGD), fatkeqsisht është organizatë përbërëse dhe themeluese e organizatës ombrellë të MB-së FIOE, MB është aktive në Gjermani me IGD-në si përfaqësuese. Anëtarët e IGD-së kujdesen që të mos e deklarojnë publikisht përkatësinë e tyre në MB.

Vëllazërisë Myslimane Terroriste e ndaluar në Federatën Ruse

Vëllazëria Myslimane është e ndaluar në Rusi si një organizatë terroriste. Siç u konfirmua më 14 shkurt 2003 me vendim të Gjykatës Supreme të Rusisë, Vëllazëria Myslimane koordinoi krijimin e një organizate islamike të quajtur Mexhlisi Ushtarak Suprem i Forcave të Bashkuara të Muxhahedinëve Kaukazianë e udhëhequr nga Ibn Al-Khattab dhe Basaev, një organizatë që kreu akte të shumta terroriste në Rusi dhe dyshohet se u financua nga trafikimi i drogës, falsifikimi i monedhave dhe shantazhi.

Vëllazërisë Myslimane Terroriste në Mbretërinë e Bashkuar 1960

Vëllazëria Myslimane fatkeqsisht dje dhe sot po përdor kryeqytetin e vendit Londrën si bazë administrative islamizuese. Organizatat e para të lidhura me Vëllazërinë Myslimane në Mbretërinë e Bashkuar u themeluan në vitet 1960, të cilat përfshinin të mërguar dhe studentë islam radikal të huaj. Ata promovuan veprat e teologut islam indian Abu A'la Mawdudi dhe përfaqësonin Jama'at-e-Islami. Në fillim ata ishin politikisht joaktivë në Mbretërinë e Bashkuar, pasi supozonin se do të ktheheshin në vendet e tyre të origjinës dhe në vend të kësaj u përqendruan në rekrutimin e anëtarëve të rinj dhe në mbështetjen e VM-së në botën arabe.

Në vitet 1980-1990, VM-ja dhe organizatat e saj të lidhura ndryshuan në një strategji të re të aktivitetit politik në vendet perëndimore me qëllim promovimin e VM-së jashtë vendit, por edhe ruajtjen e autonomisë së komuniteteve myslimane në Mbretërinë e Bashkuar. Në vitet 1990, VM-ja krijoi organizata të dukshme publikisht dhe organizata në dukje "kombëtare", për të çuar më tej axhendën e saj të hapur islamike, por anëtarësimi në VM ishte dhe mbetet sekret.

Ajo dominoi Shoqërinë Islamike të Britanisë (ISB), Shoqatën Muslimane të Britanisë (MAB) dhe themeloi Këshillin Musliman të Britanisë (MCB). MAB u bë politikisht aktiv në çështjet e politikës së jashtme si Palestina dhe Iraku, ndërsa MCB krijoi një dialog me qeveritë e atëhershme.

Në prill 2014, David Cameron, i cili ishte Kryeministër i Mbretërisë së Bashkuar në atë kohë, nisi një hetim mbi aktivitetet e Vëllazërisë Muslimane në Mbretërinë e Bashkuar dhe aktivitetet e saj ekstremiste (radikale) islamike.

Në një raport qeveritar të vitit 2015, MB u zbulua se nuk kishte lidhje me aktivitete terroriste kundër në Mbretërinë e Bashkuar dhe MAB ka dënuar aktivitetin terrorist të Al-Kaedës në Mbretërinë e Bashkuar.

Vëllazërisë Myslimane Terroriste në Australi

Lëvizja Vëllazëria Myslimane, është një bandë radikale islamike arabe rruge në Sydney, që përdor të njëjtin emër si Vëllazëria Myslimane. Në vitin 2013, anëtarët e komunitetit egjiptian të Sydney-t raportuan se Vëllazëria Myslimane kishte hapur një zyrë në Sydney-n Perëndimor, pas zgjedhjeve dhe më vonë rrëzimit të Presidentit egjiptian Mursi, të dyja këto protesta shkaktuan në Sydney.

Vëllazërisë Myslimane Terroriste në Indonezi

Disa parti dhe organizata radikale islamike në Indonezi, janë të lidhura ose të paktën të frymëzuara nga Vëllazëria Myslimane, megjithëse asnjëra nuk ka një marrëdhënie formale me Vëllazërinë Myslimane. Një nga partitë e lidhura me Vëllazërinë Myslimane është PKS (Partia e Drejtësisë së Begatë), e cila fitoi 6.79% të votave në zgjedhjet legjislative të vitit 2014, nga 7.88% në zgjedhjet e vitit 2009. Marrëdhënia e PKS-së me Vëllazërinë Myslimane Egjiptiane u konfirmua nga Yusuf al-Qaradawi, një udhëheqës i shquar i Vëllazërisë.

Vëllazërisë Myslimane Terroriste në Malajzi 1951

Partia Islamike Malajziane (PAS), partia më e vjetër dhe më e madhe islamiste në Malajzi, ka lidhje të ngushta personale dhe ideologjike me Vëllazërinë Myslimane Egjiptiane. E themeluar në vitin 1951, themeluesit e PAS-së u ekspozuan ndaj ideve dhe mësimeve ndërsa studionin në Kajro gjatë viteve 1940. PAS ishte rivali kryesor i Organizatës Kombëtare Malajziane të Bashkuar, e cila dominoi politikën malajziane deri në vitin 2018.

Për shkak të ndryshimeve në situatën politike të krijuar nga fitorja e Pakatan Harapan (PH) në zgjedhjet e vitit 2018, PAS ka bërë një pakt bashkëpunimi me UMNO-në në vitin 2019. Së bashku me një ish-parti përbërëse të PH-së (BERSATU), të dyja partitë përfundimisht morën qeverinë gjatë krizës politike malajziane 2020-2021. PAS konsiderohet nga Vëllazëria Myslimane si një parti politike islamike e suksesshme në zgjedhje, PAS ka qeverisur shtetin e Kelantan që nga viti 2002. Përfaqësuesit e PAS shpesh ftohen në angazhimet e Vëllazërisë Myslimane jashtë vendit.

Në vitin 2012, Presidenti i PAS Abdul Hadi Awang foli së bashku me studiuesin e Vëllazërisë Myslimane, Sheikh Yusuf al-Qaradawi, në një aktivitet në Londër. Në prill 2014, udhëheqësi i PAS Abdul Awang foli kundër vendimit të Arabisë Saudite, Bahreinit dhe Emirateve të Bashkuara Arabe për ta shpallur Vëllazërinë Myslimane si një organizatë terroriste. Sipas Bubalo dhe Fealy, Angkatan Belia Islam Malaysia (ose Lëvizja Rinore Myslimane e Malajzisë) u frymëzua ose u ndikua nga Vëllazëria Myslimane.

Vëllazërisë Myslimane Terroriste në Zelandën e Re 2016

Në vitin 2016, kandidati i zonës së Papanui-t, John Stringer, pretendoi se një qelizë e Vëllazërisë Myslimane ishte aktive në Christchurch-in veriperëndimor.

Shpallja terroriste e Vëllazërisë Myslimane Terroriste në ShBA 1963-2025

Vëllazëria Myslimane kërkon eliminimin dhe shkatërrimin e shpejtë dhe të plotë të qytetërimit perëndimor nga brenda SHBA-së, Europës dhe dominimin e islamit kudo në botë

Sipas mediave të pavarura amerikane një artikulli qysh nga viti 2004 del se mbështetësit e Vëllazërisë Myslimane në SHBA “përbëjnë forcën më të organizuar të komunitetit islamik të SHBA-së” duke drejtuar qindra xhami dhe sipërmarrje biznesi, duke promovuar aktivitete qytetare dhe duke krijuar organizata islamike amerikane për të mbrojtur dhe promovuar Islamin.

Në vitin 1963, dega amerikane e Vëllazërisë Myslimane u themelua nga aktivistë të përfshirë në Shoqatën e Studentëve Myslimanë (MSA). Mbështetësit amerikanë të Vëllazërisë themeluan edhe organizata të tjera, duke përfshirë:

North American Islamic Trust në vitin 1971.

Shoqërinë Islamike të Amerikës së Veriut në vitin 1981.

Këshillin Amerikan Mysliman në vitin 1990.

Shoqërinë Myslimano-Amerikane në vitin 1992.

Instituti Ndërkombëtar të Mendimit Islamik në vitet 1980.

Përveç kësaj, sipas Një Memorandumi Shpjegues mbi Qëllimin e Përgjithshëm Strategjik për Grupin në Amerikën e Veriut, "Kuptimi i Rolit të Vëllazërisë Myslimane në Amerikën e Veriut", dhe një qëllim relativisht i mirë i Vëllazërisë Myslimane në Amerikën e Veriut identifikohet si më poshtë:

Krijimi i një lëvizjeje efektive dhe të qëndrueshme islamike të udhëhequr nga Vëllazëria Myslimane, e cila miraton kauzat e myslimanëve në vend dhe globalisht, dhe e cila punon për të zgjeruar bazën e myslimanëve të përkushtuar, synon bashkimin dhe drejtimin e përpjekjeve të myslimanëve, paraqet Islamin si një alternativë qytetërimi dhe mbështet shtetin global islamik kudo që të jetë.

Procesi i zgjidhjes është një 'Proces Qytetërimi-Xhihadist' me të gjitha kuptimet e fjalës. Ikhwan (Vëllazëria Myslimane) duhet të kuptojë se puna e tyre në Amerikë është një lloj xhihadi i madh në eliminimin dhe shkatërrimin e qytetërimit perëndimor nga brenda dhe 'sabotimin' e shtëpisë së tij të mjerueshme nga duart e tyre dhe duart e besimtarëve në mënyrë që ai të eliminohet dhe feja e Zotit (Islami) të fitojë mbi të gjitha fetë e tjera.

Gjatë gjyqit të Fondacionit të Tokës së Shenjtë në vitin 2007, disa dokumente, që i përkisnin Vëllazërisë nuk patën sukses në bindjen e gjykatave se Vëllazëria ishte e përfshirë në aktivitete subversive.

Në një dokument, të datës 1984 të quajtur "Ikhwan in America" ??(Vëllazëria në Amerikë), autori tregon se aktivitetet e Vëllazërisë Myslimane në SHBA përfshijnë shkuarjen në kampe për të bërë trajnime me armë (e referuar si punë e veçantë nga Vëllazëria Myslimane), si dhe angazhimin në kundër-spiunazh kundër agjencive qeveritare amerikane si FBI dhe CIA (e referuar si Sigurimi i Grupit).

Një tjetër (i datës 1991) përshkroi një strategji për Vëllazërinë Myslimane në SHBA, që përfshinte "eliminimin dhe shkatërrimin e qytetërimit perëndimor nga brenda".

SHBA: Akti i Përcaktimit të Vëllazërisë Myslimane si Terroriste në vitin 2015

I shkruar në maj 1991 nga një burrë radikal islamik i quajtur Mohamed Akram Adlouni, 'Memorandumi Shpjegues mbi Qëllimin e Përgjithshëm Strategjik për Grupin në Amerikën e Veriut' u zbulua gjatë një bastisjeje të FBI-së në një shtëpi në Virxhinia në vitin 2004.

Dokumenti u pranua si provë në gjykatë gjatë gjyqit të Fondacionit të Tokës së Shenjtë në vitin 2007, në të cilin ai grup u akuzua për pastrim parash. Pas gjyqit, dokumenti u bë publik. Por, asokohe sipas një mendimi të vitit 2009 nga kryetari i trupit gjykues, Memorandumi nuk u konsiderua 'provë mbështetëse', për atë skemë të supozuar pastrimi parash, as për ndonjë komplot tjetër.

Dokumentet vazhdojnë të publikohen gjerësisht në qarqet konservatore amerikane. Përpjekjet e Kongresit të SHBA-së për të miratuar legjislacionin që kriminalizon grupin, të paraqitura nga Kongresi i 114-të, u dështuan.

Projektligji, i quajtur Akti i Përcaktimit të Vëllazërisë Myslimane si Terroriste i vitit 2015, iu paraqit Komitetit të Senatit për Marrëdhëniet me Jashtë nga Senatori Ted Cruz (R-TX). Në të, projektligji thotë se Departamenti i Shtetit duhet ta përcaktojë Vëllazërinë Myslimane si një organizatë terroriste. Nëse miratohej, projektligji do të kërkonte që Departamenti i Shtetit të raportonte në Kongres brenda 60 ditësh nëse grupi i plotëson apo jo kriteret, dhe nëse jo, të deklaronte se cilat kritere specifike nuk i kishte përmbushur.

Ky projektligj erdhi pasi një numër i vogël vendesh të huaja bënë lëvizje të ngjashme në vitet e fundit, duke përfshirë Egjiptin, Rusinë, Arabinë Saudite dhe të tjerë, dhe pasi, sipas Cruz, dolën prova të fundit që sugjerojnë se grupi mbështet terrorizmin. Senatori më tej argumentoi se qëllimi i deklaruar i grupit është të zhvillojë xhihad të dhunshëm kundër armiqve të tij, që përfshijnë Shtetet e Bashkuara, dhe faktin se administrata e muslimanit Barack HYSEN Obama ka listuar shumë anëtarë të grupit në listën e saj të terrorizmit.

Senatori republikan Ted Cruz (R-Texas), deklaroi më tej se projektligji do të "hedhte poshtë fantazinë se (institucioni) mëmë (i Vëllazërisë Myslimane) është një entitet politik që është disi i ndarë nga këto aktivitete të dhunshme".

Projektligji identifikon tre entitete të Vëllazërisë Myslimane në SHBA, përfshirë Këshillin për Marrëdhëniet Amerikane Islamike (CAIR), një grup jofitimprurës i denoncuar nga Emiratet e Bashkuara Arabe për lidhjet e tij me Vëllazërinë Myslimane. Dy entitetet e tjera janë Shoqëria Islamike e Amerikës së Veriut (ISNA) dhe Trusti Islamik i Amerikës së Veriut (NAIT).

Konservatorët në Kongresin Amerikan besojnë se grupi është një vend pjellor për islamin xhihadist radikal në SHBA

Përpjekjet e mëparshme u bënë vitin e kaluar nga Përfaqësuesja Michele Bachmann (R-MN), por dështuan kryesisht për shkak të pretendimit të saj se muslimanja Huma Abedin, ndihmësja e Hillary Clinton, kishte lidhje me organizatën, një deklaratë e cila u hodh poshtë nga demokratët dhe republikanët e establishmentit.

Në shkurt 2016, Komiteti Gjyqësor i Dhomës së Përfaqësuesve miratoi legjislacionin me 17 vota pro dhe 10 kundër, i cili nëse miratohet mund të rrisë bazat për zbatimin e dënimeve penale dhe t'i japë leje Sekretarit të Thesarit për të bllokuar transaksionet financiare dhe për të ngrirë asetet e kujtdo që ka treguar mbështetje materiale për grupin. Studiuesit kundër këtij klasifikimi pretendojnë se grupi thjesht promovon islamizmin, ose besimin se shoqëria duhet të qeveriset sipas vlerave islamike dhe ligjit të Sheriatit.

Administratat e kaluara presidenciale të SHBA-së kanë shqyrtuar nëse duhet ta caktojnë Vëllazërinë Myslimane si një Organizatë Terroriste të Huaj dhe kanë vendosur të mos e bëjnë këtë. Gjatë administratës së George W. Bush, qeveria e SHBA-së hetoi Vëllazërinë dhe grupet islamiste të lidhura me të, por "pas viteve të tëra hetimesh, ... SHBA-ja dhe qeveritë e tjera, përfshirë atë të Zvicrës, mbyllën hetimet ndaj udhëheqësve të Vëllazërisë dhe grupit financiar për mungesë provash dhe hoqën shumicën e udhëheqësve nga listat e sanksioneve."

Administrata e Barack Hysen Obamës u vu gjithashtu nën presion për ta caktuar Vëllazërinë si një organizatë terroriste, por nuk e bëri këtë.

Fatmirësisht më 24 nëntor 2025 administrata e Presidentit të 45 & 46 të SHBA-së Donald J. Trump 2.0 shpall Vëllazërinë Myslimane si një Organizatë Radikale Islamike Terroriste

Gjatë administratës së parë të Presidentit të SHBA-se republikanit konservator Donald J. Trump, në vitet 2016-2020, pati hapa seriozë drejt caktimit të Vëllazërisë Myslimane si një organizatë radikale islamike erroriste.

Dhe më në fund ky ëndërr u bë realitet. Më 24 nëntor 2025, një raport i ri iu paraqit anëtarëve të Kongresit Amerikan, diplomatëve të lartë, ekspertëve të politikave dhe studiuesve kryesorë në një aktivitet në Washington, D.C.

Sipas ISGAP, Vëllazëria Myslimane vepron sipas një plani të gjatë 100-vjeçar, që synon të përhapë ndikimin e saj brenda qeverive, shkollave dhe institucioneve të tjera perëndimore, ndërsa mban besime që shkojnë kundër vlerave demokratike dhe kristiane tradicionale vendase.

Raportet e nxjerra nga investigimet intensive prej shumë dekadash, të cilat bazohen në dokumente të brendshme dhe studime rrjeti, tregojnë lidhje të qarta, ide, organizim dhe transferime parash midis Vëllazërisë, Hamasit dhe grupeve të tjera. Po ashtu investigimet e FBI tregojnë gjithashtu se Katari është një nga mbështetësit kryesorë të organizatës.

Faqja e internetit e Vëllazërisë në gjuhën angleze i përshkruan parimet e saj si të tilla, që përfshijnë së pari futjen e Sheriatit Islamik si "bazë për kontrollin e punëve të shtetit dhe shoqërisë" dhe së dyti, punën për të bashkuar "vendet dhe shtetet islamike, kryesisht midis shteteve arabe, dhe çlirimin e tyre nga imperializmi i huaj".

Vëllazëria, është ndikuar shumë nga lëvizja e hershme Salafi dhe rregullisht mbështet temat e ringjalljes Salafi, që adresojnë sfidat bashkëkohore me të cilat përballen myslimanët, duke bërë thirrje për krijimin e një shteti islamik përmes zbatimit të Sheriatit dhe Xhihadit kundër jobesimtarëve.

Cmenduria e tyre nuk ka kufi. Ato po bëjnë cdo përpjekje për të arritur qëllimin e tyre në rrugë dhe forma të ndryshme sot. Ato thonë që Shkenca dhe teknologjia duhet të shfrytëzohen nëpërmjet mjeteve islame, për të ringjallur aftësitë islame dhe Xhihadi duhet të zhvillohet personalisht, si dhe në mënyrë kolektive, për të sjellë transformime efektive politike.

Vëllazëria ndan besime të përbashkëta me lëvizjet e tjera Salafije, të tilla si i) monoteizmi i rreptë në lidhje me atributet Hyjnore, ii) pastrimi i Islamit nga shtesat dhe praktikat popullore të lidhura me Sufizmin, dhe iii) përqendrimi në integritetin moral të individëve nëpërmjet Tazkiyya-s. Selefitë aktivistë kanë një traditë historike të aktivizmit politik, me ndikim në të gjitha degët dhe bashkëpunëtorët e ndryshëm të lëvizjes së Vëllazërisë Myslimane.

Themeluesi i saj, Hassan Al-Banna, u ndikua nga dijetarët panislamikë Muhammad Abduh dhe Rashid Rida (të cilët sulmuan taklidin e ulemave zyrtarë dhe këmbënguli që vetëm Kur’ani dhe hadithet më të mirë-dëshmuara duhet të jenë burime të Sheriatit), me strukturën dhe qasjen e grupit të ndikuar nga Sufizmi.

Besimet moderniste islame u përvetësuan nga sundimtarët sekularistë dhe ulematë zyrtarë, Vëllazëria është bërë tradicionaliste dhe konservatore, "duke qenë e vetmja rrugëdalje e disponueshme për ata, ndjeshmëritë fetare dhe kulturore të të cilëve ishin zemëruar nga ndikimi i perëndimorizimit". Al-Banna besonte se Kur’ani dhe Suneti përbëjnë një mënyrë të përsosur jetese dhe organizimi shoqëror dhe politik, që Zoti ka përcaktuar për njeriun.

Qëllimi i Vëllazërisë Myslimane, siç u tha nga themeluesi i saj al-Banna, ishte të dëbonte ndikimet koloniale britanike dhe ndikimet e tjera perëndimore, të rimerrte destinacionin e dukshëm të Islamit një perandori, që shtrihej nga Spanja në Indonezi.

Vëllazëria predikon se Islami do të sjellë drejtësi sociale, zhdukjen e varfërisë, korrupsionit dhe sjelljes mëkatare, dhe lirinë politike (në masën e lejuar nga ligjet e Islamit). Vëllazëria ka menduar gjithashtu për perspektivën islame mbi efektivitetin burokratik, duke hartuar zgjidhje për problemet e formalizmit dhe mosreagimit ndaj shqetësimeve publike në administratën publike, e cila lidhet me parimet pro-demokratike të Vëllazërisë Myslimane.

Lidhur me çështjen e grave dhe gjinisë, Vëllazëria Myslimane e interpreton Islamin në mënyrë konservatore. Themeluesi i saj bëri thirrje për "një fushatë kundër shfaqjes së veshjes dhe sjelljes së lirshme", "ndarjes së studentëve meshkuj dhe femra", një kurrikulë të veçantë për vajzat dhe "ndalimin e vallëzimit dhe argëtimeve të tjera të tilla..."

Vëllazëria Myslimane është kundër sekularizmit dhe kërkon zbatimin e Sheriatit në vendet e krishtera etj., si SHBA, Europë dhe kudo në botë

Sikurse dihet Vëllazëria Myslimane është kundër sekularizmit dhe kërkon zbatimin e Sheriatit (Ligjit Radikal Islamik) si bazë të sistemit ligjor egjiptian dhe këmbëngul në përputhjen e sistemit politik me parimet ligjore islame. Kur u pyet nëse Vëllazëria Myslimane kërkon të krijojë një teokraci fetare; I njëjti zëdhënës u përgjigj: Ky shqetësim buron nga një kuptim i gabuar i natyrës së Islamit. Atyre që flasin për një shtet fetar, në të njëjtin kuptim kishtar që i ishte dhënë në Evropë në Mesjetë, kur kisha kishte hegjemoni mbi autoritetet e një shteti, dëshirojmë t'u themi se çështja këtu është krejtësisht e ndryshme.

Vëllazëria Myslimane ka kaluar nëpër zgjedhjet e fundit legjislative në bazë të një programi të qartë nën sloganin Islami është Zgjidhja, duke pasur parasysh faktin se islami, siç tha imam el-Banna, është një program gjithëpërfshirës, që përfshin të gjitha aspektet e jetës: është një shtet dhe një vend, një qeveri dhe popull, etikë dhe pushtet, mëshirë dhe drejtësi, kulturë dhe ligj, shkencë dhe drejtësi, burime dhe pasuri, mbrojtje dhe avokim, një ushtri dhe një ide, një besim i vërtetë dhe akte të sakta adhurimi.

Vëllezërit Myslimanë e konsiderojnë lëvizjen e tyre si zgjatim praktik të lëvizjes pan-islamiste të mbështetur nga Sejjid Jamal al-Din Afghani, Muhammad 'Abduh dhe Rashid Rida. Ashtu si Rida, edhe Banna mbështeti një ringjallje konservatore të vlerave të brezave të hershëm muslimanë dhe e shihte Islamin si një besim gjithëpërfshirës, ??duke e përshkruar atë si: "një besim dhe një ritual, një komb (vatan) dhe një kombësi, një fe dhe një shtet, shpirt dhe vepër, tekst i shenjtë dhe shpatë".

Vëllazërisë Myslimane Terroriste kërkon rivendosjen e një Kalifati Islamik Botëror

Sikurse dihet nga platforma islamike e hershme dhe sot del se Lëvizja e Vëllazërisë Muslimane kërkon rivendosjen e një Kalifati Islamik Botëror, i cili parashikohej të vinte përmes disa shteteve kombëtare islamike, të bashkuara në një ligë, dhe duke emëruar një udhëheqës të vetëm për t'i sunduar ato pas Shura-s (konsultimit).

Ky vizion bazohej në doktrinat e shtetit islamik të Muhamed Rashid Rida-s. Megjithatë, Al-Banna i dha përparësi formës së menjëhershme të qeverisjes, që Vëllazëria duhej të krijonte dhe nuk mbështeti përmbysjen radikale të këtyre strukturave, duke preferuar në vend të kësaj gradualizmin.

Ai favorizon një qeveri kushtetuese me një sistem përfaqësues parlamentar që zbatonte ligjin islamik (Sheriatin). Qëllimi për Kalifatin ishte më shumë një ideal utopik sesa një qëllim politik i qartë dhe praktik, i cili ishte ndërtimi i njësive kombëtare islamike të cilat më pas do të lidheshin së bashku drejt një politike globale islamike.

Vëllazëria Myslimane është një organizatë transnacionale radikale terroriste islamike në krahasim me një parti politike, por anëtarët e saj kanë krijuar parti politike në disa vende, të tilla si Fronti Islamik i Veprimit në Jordani, Hamasi në Gaza dhe Bregun Perëndimor, dhe ish-Partia e Lirisë dhe Drejtësisë në Egjipt. Këto parti kanë në staf anëtarë të Vëllazërisë, por përndryshe mbahen të pavarura nga Vëllazëria Myslimane deri në një farë mase, ndryshe nga Hizb ut-Tahrir, e cila është shumë e centralizuar.

Kundërshtimet e ashpra për dekada ndaj Vëllazërisë Myslimane Radikale Terroriste

Vëllazëria Myslimane u kritikua nga Osama bin Laden dhe Ayman al-Zawahiri, atëherë Zëvendës Emiri i Al-Kaedës, në vitin 2007, për refuzimin e saj për të mbështetur përmbysjen me dhunë të qeverisë së Mubarakut. Essam el-Erian, një figurë e lartë e Vëllazërisë Myslimane Egjiptiane, e denoncoi udhëheqësin e Al-Kaedës: "Politika dhe predikimet e Zawahirit dhanë fryte të rrezikshme dhe patën një ndikim negativ në Islam dhe lëvizjet islamike në të gjithë botën".

Shefi i policisë së Dubait, Dhahi Khalfan, akuzoi Vëllazërinë Myslimane të Egjiptit për një komplot, për të përmbysur qeverinë e Emirateve të Bashkuara Arabe. Ai iu referua Vëllazërisë Myslimane si "diktatorë që do sundim islamist në të gjitha Shtetet e Gjirit".

Kanë thënë për organizatën terroriste radikale islamike të Vëllazërisë Myslimane

Juan Zarate, ish-shefi i antiterrorizmit në Shtëpinë e Bardhë të SHBA-së: "Vëllazëria Myslimane është një grup që na shqetëson, jo sepse merret me ide filozofike ose ideologjike, por sepse mbron përdorimin e dhunës kundër civilëve".[3]

Miles Axe Copeland, Jr., një operativ i shquar i Agjencisë Qendrore të Inteligjencës (CIA) të SHBA-së, i cili ishte një nga anëtarët themelues të Zyrës së Shërbimeve Strategjike (OSS) nën William Donovan, zbuloi rrëfimet e shumë anëtarëve të Vëllazërisë Myslimane, që rezultuan nga marrje në pyetje të ashpra të bëra ndaj tyre nga presidenti egjiptian Gamal Abdel Nasser, për përfshirjen e tyre të dyshuar në atentatin e bërë kundër tij (një atentat që shumë besojnë se u organizua nga vetë Nasser).

Ata zbuluan se Vëllazëria Myslimane ishte thjesht një "elidë" që përmbushte qëllimet e interesave perëndimore: "As kjo nuk ishte e gjitha. Rrahjet e rënda të organizatorëve të Vëllazërisë Myslimane që ishin arrestuar zbuluan se organizata ishte depërtuar plotësisht, në krye, nga shërbimet e inteligjencës britanike, amerikane, franceze dhe sovjetike, secila prej të cilave mund ta përdorte atë në mënyrë aktive ose ta hidhte në erë, cilado që i përshtatej më mirë qëllimeve të saj. Mësim i rëndësishëm: fanatizmi nuk është sigurim kundër korrupsionit; në të vërtetë, të dyja janë shumë të pajtueshme".

Ish-i dërguari i paqes i SHBA-së në Lindjen e Mesme, Dennis Ross, i cili i tha gazetës Asharq Alawsat se Vëllazëria Myslimane është një organizatë globale, jo lokale, e qeverisur nga një Këshill Shura (Konsultativ), i cili refuzon ndërprerjen e dhunës në Izrael dhe mbështet dhunën për të arritur objektivat e tij politike edhe diku tjetër.

Sarah Mousa e Al Jazeera raportoi mbi pretendimin shumë të pamundur të Vëllazërisë Myslimane se udhëheqësi i opozitës dhe laureati i Çmimit Nobel për Paqen, Mohammad ElBaradei (i cili ka pasur një marrëdhënie "të trazuar" me SHBA-në) ishte "një agjent amerikan", dhe vërejti se mbështetja e shpifjes nga Këshilli Shura i kontrolluar nga Vëllazëria Myslimane, i cili që atëherë është shuar, tregoi mungesë angazhimi ndaj demokracisë.

Studiuesja Carrie Rosefsky Wickham, i gjen dokumentet zyrtare të Vëllazërisë Myslimane të pa kjarta mbi çështjen e demokracisë: "Kjo ngre pyetjen nëse Vëllazëria po mbështet një tranzicion drejt demokracisë si një qëllim në vetvete apo si një hap të parë drejt vendosjes përfundimtare të një sistemi politik të bazuar jo në preferencat e popullit egjiptian, por në vullnetin e Zotit siç e kuptojnë ata".

Vendet që e kanë listuar Vëllazërinë Myslimane si një organizatë terroriste

• Rusia – 12 shkurt 2003

• Kazakistani – 15 mars 2005

• Taxhikistani – 30 mars 2006

• Organizata e Traktatit të Sigurisë Kolektive (CSTO) – 7 maj 2009

• Siria – 21 tetor 2013

• Egjipti – 25 dhjetor 2013

• Arabia Saudite – 7 mars 2014

• Bahreini – 21 mars 2014

• Emiratet e Bashkuara Arabe – 15 nëntor 2014.

•  SHBA – 24 nëntor 2025.

Dhoma e Përfaqësuesve e Libisë me seli në Tobruk e caktoi gjithashtu Vëllazërinë Myslimane si një grup terrorist më 14 maj 2019.

Në shkurt të vitit 2003, Gjykata Supreme e Rusisë ndaloi Vëllazërinë Myslimane, duke e etiketuar atë si një organizatë terroriste dhe duke e akuzuar grupin për mbështetjen e rebelëve islamistë, që duan të krijojnë një shtet islamik në Kaukazin e Veriut.

Në janar të vitit 2017, gjatë seancës së tij të konfirmimit, ish-Sekretari i Shtetit i SHBA-së, Rex Tillerson, iu referua Vëllazërisë Myslimane, së bashku me Al-Kaedën, si një agjent i Islamit radikal, një karakterizim që anëtarja e Human Rights Watch, Sarah Leah Whitson, e kritikoi në mediat sociale, duke shpërndarë një deklaratë nga drejtori i HRW në Uashington, i cili thoshte se bashkimi i grupit me ekstremistët e dhunshëm ishte i pasaktë.

Në shkurt të vitit 2017, administrata e parë e Presidentit të SHBA-së, Donald J. Trump, po shqyrtonte një urdhër që e përcaktonte Vëllazërinë Myslimane si një organizatë terroriste të huaj.

Administra e Presidentit të 45 & 47 të SHBA-se Donald J. Trump 2.0 shpall terroriste organizatën radikale të Vëllazërisë Myslimane

Më 24 nëntor 2025, administrata e dytë e Presidentit të 45 & 47 të SHBA-së Donald J. Trump filloi menjëherë procesin e përcaktimit të degëve të Vëllazërisë Myslimane si organizata terroriste. Këto përfshinin degën jordaneze të cilën e akuzoi për ofrimin e "mbështetjes materiale" për Hamasin, Grupin Islamik në Liban, të cilin tha se u rreshtua me Hamasin dhe Hezbollahun në luftën e tyre kundër Izraelit, dhe degën egjiptiane të Vëllazërisë Myslimane, duke pretenduar se një nga udhëheqësit e saj "bëri thirrje për sulme të dhunshme kundër partnerëve dhe interesave të Shteteve të Bashkuara" gjatë luftës në Gaza. Fatmirësisht më 24 nëntor 2025 administrata Trump përcaktoi Vëllazërinë Myslimane në Egjipt, Liban dhe Jordani si organizata të huaja terroriste globaliste

Në shtator 2025, Kenia e shpalli Vëllazërinë Myslimane si organizatë terroriste

Marrëdhënia me krizat diplomatike në Katar. Marrëdhënia e Katarit me Vëllazërinë Myslimane ka qenë një pikë e vazhdueshme mosmarrëveshjeje midis Katarit dhe shteteve të tjera arabe, duke përfshirë Arabinë Saudite, Emiratet e Bashkuara Arabe (EBA), Bahreinin dhe Egjiptin, të cilat e shohin Vëllazërinë si një kërcënim serioz për stabilitetin shoqëror në ato vende.

Pas përmbysjes së Mohamed Morsit në korrik 2013, Katari lejoi disa anëtarë të Vëllazërisë që ikën nga Egjipti të jetonin në vend. Al Jazeera me seli në Katar "i strehoi ata në një hotel me pesë yje në Doha dhe u dha atyre kohë të rregullt transmetimi për promovimin e kauzës së tyre", stacioni gjithashtu transmetoi protesta kundër autoriteteve pas Vëllazërisë në Egjipt nga Vëllazëria, "dhe në disa raste thuhet se i pagoi Vëllezërit Myslimanë për pamjet filmike".

Arabia Saudite, Emiratet e Bashkuara Arabe dhe Bahreini thanë se Katari kishte shkelur rregullin e Këshillit të Bashkëpunimit të Gjirit kundër ndërhyrjes në punët e brendshme të anëtarëve të tjerë, dhe në mars 2014 të tre vendet tërhoqën ambasadorët e tyre nga Katari.

Pas dy muajsh tensionesh diplomatike, çështja u zgjidh, me udhëheqësit e Vëllazërisë Muslimane që u larguan nga Doha më vonë në vitin 2014.

Megjithatë, "nga pikëpamja e Arabisë Saudite, Bahreinit dhe Emirateve të Bashkuara Arabe, Katari nuk i qëndroi kurrë besnik marrëveshjes së vitit 2014 dhe vazhdoi të shërbente si nyje lidhëse e rrjeteve rajonale të Vëllazërisë Muslimane".

Kjo çoi në krizën diplomatike të Katarit në vitin 2017, e cila shihet si e shkaktuar kryesisht nga një konflikt mbi Vëllazërinë Muslimane. Arabia Saudite, Emiratet e Bashkuara Arabe, Bahreini dhe Egjipti i bënë 13 kërkesa qeverisë së Katarit, gjashtë prej të cilave pasqyrojnë kundërshtimin e grupit ndaj marrëdhënies së Katarit me atë dhe kërkojnë që vendi të ndërpresë lidhjet me Vëllazërinë Radikale Terroriste Muslimane.[4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17]