Ndue Dedaj: 'Fija e barit vdes si heroinë'

NDUE DEDAJ

Cikli poetik: “FIJA E BARIT VDES SI HEROINË”

ILUZION KRENAR

Sonet

Shkruan fjalë nazike në tjegullën e fatit

beson se mrekullia ndodhi për herë të parë

dhe fluturon si shterg, zgalem, albatros

po deti askund nuk duket në horizont...

Rrathët e lisit s’vizatohen në flamur

gjurmët e dëborës tretën në ujë e në gur,

i vërtetë është veç plisi i dheut me vlagë

fija e barit që lind e vdes si heroinë...

Mos u turr me e puth veten në ballë

se të shfaqet si lungë syri i katallanit,

mister është aleluja - këndellja e fatit.

Para se me e shpallë veten kalorës të yllit

thuaje si psalm apologjinë e Sokratit,

njih vetveten - është lufta e humbur.

THETHI

Thethi ka një ujëvarë t’argjandët në mal

Islanda thonë ka nja dhjetë mijë;

Islanda është Islandë dhe pa ujëvarat e saj,

Thethi s’është Theth pa ujëvarën e tij.

ANDRRAT

Nuk kam shkrue për andrrat kur isha i ri

Poezitë me andrra më dukeshin fluturake.

Si zogj pranvere që shkonin degë m’degë...

Melodi alegro për adoleshentë.

E dija se andrra kishin vetëm ata

Se andrra kishte veç ajo moshë.

Nuk kam shkruar për andrrat kur isha i ri

Por nuk asht çudi që për to shkruaj tani!...

SHESHI “SKËNDERBEJ”

Sheshi “Skënderbej në Tiranë

Sillëm e përsillëm si kali në lëmë.

Përziej baltën e pllakave katrore

Që do të piqen nga saçi i mesditës.

Më merren mendët, më merren këmbët

Prej gjatinave ekstravagante rrokaqiej.

Gjergji i pafuqishëm sodit karuselin

Ku ngrihën zogjtë e ulën fëmijët.

Kali i tij pesëqind vjet me lot në sy,

Pse e bëre, biri im, këtë të pabërë!?

Kjo asesi nuk është një kështjellë...

Është klithmë e ajrit të xanë!

Sheshi “Skënderbej” në Tiranë

Sillëm e përsillëm si kali në lëmë.

Kërkoj një levë ta ngre njerinë

Përmbi grataçela, përmbi hënë...

2025

ATOGRAF PËR PEMËT

Flas me dorë në zemër,

zemra kërcen nga foleja në lis

më futet në grusht si zog...

Më duhet një autograf për pemët

gjethet një për një i njoh

janë ato që ishin vjet

me ndonjë penel më tepër.

Vitet e mija aty i lexoj

herë qeshin, herë vrahen

aq sa rritën, zvogëlohen...