Kulturë
Albert Habazaj: Liliana Gjika, heroina e Bibliotekës së Vlorës
E diele, 14.07.2024, 06:58 PM
Liliana Gjika, Heroina e Bibliotekës së Vlorës me kolegun e saj në UV Albert Habazaj dhe ish - kryetarin e Bashkisë Vlorë Dritan Leli
LILIANA GJIKA, HEROINA E BIBLIOTEKËS SË VLORËS
Nga
Albert HABAZAJ - Përgjegjës i
Bibliotekës shkencore “Nermin Vlora Falaschi”, Universiteti “Ismail Qemali”,
Vlorë
Drita e ngohtë njerëzore
Jo vetëm në Vlorë,
por edhe në Fier, Durrës, Elbasan, patjetër në Tiranë e gjektë, po u përmend emri i
Bibliotekës Publike “Shevqet Musaraj” të qytetit të Vlorës, kolegëve dhe miqve
të librit, u del para syve portreti me dritë të ngrohtë njerëzore i zonjës
fisnike Liliana Gjika. Fuqia e imazhit të saj është mbresëlënës dhe nuk është
thjeshtë rrjedhojë e punës shumë vjeçare si specialiste shembullore dhe
drejtuese model në Bibliotekën e qytetit të madh të Shqipërsië Jugperëndimore,
sepse bibliotekat shqiptare kanë plot të tillë që e bëjnë punën me përgjegëjsi
të lartë, humanizëm, përkushtim dhe ndershmëri profesionale. Vetëm falë
virtyteve të larta njerëzore që mbart dhe aftësive teorike - praktike në fushën
e Bibliotekomonisë, mund të jesh punëtor i mirë i librit (në çdo pozicion të
organigramës).
Jetëshkrimi i Lilianës dhe i
Bibliotekave të Vlorës
Liliana Lako Gjika
ka lindur në Pojan të Fierit më 19 Shtator 1950. Pas mësimeve në shkollën e
mesme Pedagogjike, u emërua mësuese në fshatin Cakran. Kreu studimet e larta në
Fakultetin Histori - Filologji, dega Gjuhë - Letërsi, 1971-1975, si dhe kursin
dyvjeçar të Bibliotekës, 1975-1977. U emërua në Bibliotekën Publike të qytetit
të Vlorës, në sektorin e Periodit Shqip dhe të Huaj, ku u mor edhe me studime
albanologjike. Në vitet 1990-2000 u emërua drejtore e Bibliotekës Publike
“Shevqet Musaraj”, Vlorë. Ka shkruar mjaft artikuj publicistikë për rolin e
shtypit në jetën njerëzore dhe për autorë të njohur të letërsisë dhe artit. Ka
botuar librat: “Pavarësia kombëtare dhe
Ismail Qemali në shtypin e viteve 1990-1982 (1983), “Autorë të huaj për Vlorën” (1987), “Biblioteka Publike “Shevqet
Musaraj” (2006), “Njeriu me respekt te
malet” (2016).
Emrin e saj e përmendin
me shumë nderim e mirënjohje ish - kolegët mësues dhe ish-nxënësit e saj, jo
pak nga të cilët sot janë emra të dëgjuar në fusha të ndryshme të jetës,
ekonomisë, arsimit, kulturës dhe politikës shqiptare. Emri i saj është i lidhur
ngushtë si pakkush tjetër me institucionin ku ka punuar; ajo me Bibliotekën e
qytetit të Vlorës. Dashamirësisht, duke marrë shkas nga dy vargje të
Majakovskit, po heq një paralele: “Kur themi Liliana Gjika nënkuptojmë
Bibliotekën e Vlorës, kur themi Biblioteka e Vlorës, nënkuptojmë Liliana Gjikën”.
Në qytetin e Vlorës
dhe hapësirat e saj, tradita e bibliotekave është e hershme, pasuria e
dokumenteve dhe dorëshkrimeve shfaqet qysh në Mesjetë me Bibliotekën e
Manastririt të Kllogjrit në Kaninë, dhe Manastirin e Zvërnecit. Gjurmët e
bibliotekave të Vlorës gjenden qysh në shek. XV-XVI me Bibliotekat Fetare,
Bibliotekat e Himarës (shek XVI) etj. Kodikët e Vlorës janë dorëshkrime të
rralla, më të vjetrat që janë ruajtur në hapësirën vlonjate, që si shkrime
ungjillore dhe biblike në Shqipëri janë pjesë e historisë botërore të shkrimit;
pjesë e historisë së zhvillimit progresiv të mendimit dhe të kulturës njerëzore...
Historiku i Bibliotekave të Vlorës ka të regjistruar Bibliotekën e Mekatit
(1672), ka Bibliotekën e Familjes Vlora, e përmendur qysh në mesin e shek.
XVII, ndër më të njohurat dhe në Ballkan, po ashtu ka Bibliotekën e Odës së Tregtisë
(krijuar më nëntor 1920), Bibliotekën e intelektualit Lluka Karafili (1912),
Bibliotekën e Arsimtarëve (Biblioteka e vogël - 29.09.1936, ndërsa në ndërtesë
më vete - më 7 Mars 1939), Bibliotekën Publike “Shevqet Musaraj” Vlorë,
Bibliotekën Shkencore “Nermin Vlora Falaschi” (1994), si dhe biblitekat e
fakulteteve të Universitetit “Ismail Qemali” Vlorë.
Biblioteka e Vlorës,
që më vonë mori emrin Biblioteka Publike “Shevqet Musaraj” Vlorë u themelua më
22 gusht 1946. Me fondin e librave të “Bibliotekës së Arsimtarëve” rreth 5156
libra, si dhe atë të familjes së Eqerem bej Vlorës, u krijua ky institucion kulturor,
i cili më pas u pasurua edhe me dhurimin e librave dhe revistave nga
intelektualët e shquar të qytetit: Ibrahim Shyti, Ali Asllani, Musa Jonuzi, Dr.
Ali Mihali, Jani Minga etj. Deri në vitin 1974, biblioteka e kryente
verpimtarinë e saj në godinën e Eqerem bej Vlorës. Po këtë vit, ajo u vendos në
godinën e familjes hebreje Matathia. Në vitin 1993, u vendos në mjediset e
Pallatit të Kulturës “Labëria”, por me kërkesën e intelektualëve të qytetit, u
bë e mundur vendosja në mjediset e godinës së ish- Bankës Agrare, ku gjendet
sot. Eh, moj bibliotekë e Vlorës! Ku s’të hodhën e ku s’të degdisën!...Pavarësisht
nga kushtet, njerëzit që i shërbyen e bënë
një filigran të artë shkronjor për qytetarët.
Biblioteka Publike
“Shevqet Musaraj” Vlorë zhvillon një veprimtari të gjerë në shërbimin ndaj lexuesit për dhënien e një
informacioni të gjerë kulturor, artistik e shkencor. Drejtimi kryesor i
veprimtarisë së saj ka qenë pasurimi i fondeve, përpunimi tekniko-shkencor,
diskutimi dhe promovimi i librave të autorëve të letërsisë shqipe e asaj të
huaj. Deri në vitin 1995 në fondin e kësaj biblioteke gjendeshin 120.000
ekzemplarë (kopje/ copë). Në vitin e mprapshtë 1997, biblioteka e Vlorës u dëmtua
rëndë nga trazirat e atiij viti të zi, jo vetëm për Vlorën, por për gjithë
Shqipërinë. Me vendosjen e Bibliotekës në mjediset e reja, sipas vendimit të
Ministrisë së Kulturës, Rinisë dhe Sporteve, u bë rikonstruksioni i saj me
financimin dhe ndihmën e fondacionit Soros. Mjediset e reja të Bibliotekës janë
të një standardi bashkëkohor, për të shfrytëzuar të gjitha pasuritë e fondeve që
gjenden aty. Brenda kësaj hapësire ndodhet edhe mjedisi për fëmijët, i cili është
mjaft i këndshëm për të vetëvepruar në sallën e vetë. Biblioteka i shërben një
popullsie mbi 180 mijë banorë. Ajo ka lidhje e bashkëpunim me shkolla, shoqata,
personalitete të shquara, me Universitetin “Ismail Qemali” etj., duke zhvilluar
një sërë veprimtarish kulturore e shkencore. Ajo afron shërbime me fonde të
hapura në të gjithë sektorët e saj. Kohët e fundit janë bërë përpjekje për të
afruar shërbime audiovizuale, internet etj.
Në gjerdanin e
bukur të bibliotekave të qytetit, vlen të nderojmë të gjithë punonjësit dhe stafet
që kanë punuar në sektorët përkatës të të librit dhe periodikut, të materialeve
libra dhe jolibra, domosdosmërisht drejtorët e bibliotekave të Vlorës në vite:
nga fillimet 1936-’44 e mbas Çlirimit: Rauf Zaimi, Ibrahim Kushta, Musa Muho e
Mihal Peço; nga vitet ’45-’47 Afërdita Thanasi; ’47-’48 Jakup Gallanxhi;
’48-’50 Valdete Gorishti; ’50-’54 Tana Nesho; ’54-‘57 Fotini Jupi; ‘57-’64 Timo Vojniku; ’64-’65
Irfan Bregu; ’65-’68 Agron Grabova; ‘68-’91 Nezahet Braka; nga vitet 1991-2009
Liliana Gjika. Drejtues të bibliotekës së qytetit në vijim kanë qenë: shkrimtari
Çlirim Hoxha, poetja Elma Rama dhe aktualisht ish - pedagogia e italishtes
Iltana Koleka.
Liliana Gjika feks
Të
gjitha ato zonja apo zotërinj që punojnë me librin, për mendimin tim, janë më të
mirët, më të përkushtuarit, më të ndershmit, që me dashuri profesionale dhe buzëqeshje
prilli, bëjnë miq të librit qytetarët e gjithë grupmoshave dhe niveleve të
ndryshme arsimore, sepse libri është diell dhe specialistët dhe drejtuesit e
bibliotekave i duan rrezet e diellit për qytetarët e tyre. Lajtmotivi ynë është: Bibliotekat ndërtojnë komunitetin. Komuniteti
ushqen familjet. Familjet pasurojnë jetën. Jeta kërkon lirinë. Liria respekton
dijen. Dija ushqen të kuptuarit. Të kuptuarit prodhon ide. Idetë mbëstesin
komunitetet. Komunitetet kanë nevojë për bibliotekat. Bibliotekat ndërtojnë
komunitetin. [ALA =Shoqata Amerikane e
Bibliotekave, 1999].
Në
bibliotekën e qytetit të Vlorës, për një kohë 35 vjeçare (1974-2009) ka punuar
dhe për gati 20 vjet (1991-2009) ka drejtuar me kulturë dhe dashamirësi zonja
Liliana Lako Gjika, sa që i dha kësaj Mëmëzonje të rëndë e fisnike rreth
90 vjeçare - Bibliotekës së nderuar të qytetit tonë fytyrën e saj me dritë,
imazhin e saj me dashuri për librin dhe ëmbëlsi për njeriun, duke u shndërruar
në ikonë të bibliotekave tona, si drejtoresha historike e bibliotekës së
Vlorës. E përkushtuara Lilianë - e bukur në shpirt, në mendim, në veprim, sa e
thjeshtë aq e ndritshme, është një model për t’u ndjekur jo vetëm në Vlorë,
por, me siguri e them, edhe sot e kësaj dite, është një shembull për t’u
ndjekur nga Biblioteka shqiptare dhe nga shkenca e Bibliotekonomisë. Ajo më jep
shembëlltyrën e Uratës së Perëndisë së Librit në tokë. Ajo u fal buzëqeshje zogjve në pemë, jo
më njerëzve në tokë që i përmirëson çdo çast e më tepër me shembullin dhe
imazhin e saj. E ndritshmja Liliana Lako Gjika është pagëzuar me emrin qytetar
Amazona e Bibliotekës së Vlorës. Për qytetarët tanë, ajo është Mikeshë me Vlera
të Larta Njerëzore. Zonja Liliana Gjika nderohet dhe vlerësohet shumë nga qytetarët si drejtoresha
historike e Bibliotekës publike “Shevqet Musaraj” Vlorë, e veçantë në mirësitë
e saj dhe vizionin e
qartë. Ajo ka dhe dy
emra të bukur: Amazona e Bibliotekës së Vlorës - Heroina e librit. Kështu i flasin miqtë e saj, që i ka po
aq të mirë sa vetja. Kam mendimin se dy
janë faktorët që ndikojnë në këtë largpamësi humane; së pari është gjeneza
fisnike, së dyti drita e Bibliotekës që na dha dhe i dhamë.
Liliana Lako Gjika
është regjistruar në kujtesën sociale si sinonim i Bibliotekës së Vlorës, kur
Vlora dhe Durrësi ishin model në Shqipëri në fushën e Bibliotekonomisë dhe
shërbestarisë humane ndaj komunitetit qytetar. Vlera e vërtetë ka folur në
heshtje. Dhe nëpërmjet punës flet. Floririn
mund ta mbulojnë edhe me hi, por floriri përsëri ngelet flori. Kur drejtonte
veprimtaritë Liliana, dilte ylli e shkëlqente çdo imtësi e çdo sekondë të kohës
së asaj veprimtarie... Po ku ka njerëz, që sapo takohesh, t’i qeshë fytyra e
t’i ndriçojë aq hijshëm tërë nur?! Është Liliana e Bibliotekës. Kështu thonë dhe sot e kësaj
dite.
Emri i saj është
përfshirë në enciklopedinë e qytetit “Vlora
- fjalor enciklopedik”, Tiranë, Maluka, 2023, f. 555-556, përgatitur nga
prof.dr. Bardhosh Gaçe.
Heroina e librit më ’97 - ën
Ka ca realitete
njeriu, që kur i kujton, thotë me vete: “Vërtet unë kam qenë, që kam mbajtur këtë
qëndrim, që kam bërë këtë veprim? Vërtet...?”
Në rastin e këtij
shkrimi të thjeshtë nderimtarie për Klloçkën e shkrimtarëve, poetëve, artistëve
dhe libërdashësve të shumtë vlonjatë, jemi në krahët epikë të pabesueshmërisë së
trimërisë së përditësuar qytetare: Liliana Gjika është ajo kapetane shqiptare,
që në mes të ’97- ës, mori Bibliotekën e qytetit dhe, duke e parë plumbin drejt
e në ballë, eci nëpër rrugët e Vlorës, të mbushura me plumba e gëzhoja dhe
shpëtoi Bibliotekën hallemadhe të Vlorës sonë.
Në kohë lufte ata
që ranë për liri u shpallën Dëshmorë të Atdheut. Ata që udhëhoqën me trimëri,
atdhetarizëm dhe mençuri dhe u shquan për bëma të rralla u shpallën heronj të
popullit. Liliana Gjika jetoi dhe punoi me devotshmëri, ndershmëri dhe
profesionalizëm në kohë paqeje. Në fakt, qe një segment kohor fatal, i zi, më
keq se në kohë lufte. Ajo, për dritën e mendimit dhe veprimt qytetar, është e vërteta
Heroinë e Popullit (e gjallë). Është Kryezonja e Librit në qytetin e Pavarësisë
Kombëtare. Kapedane bashkë me familjen e saj të mrekullueshme, me fëmijët: Bonën,
Yllin e Irmën, që i bëri pjesë të skuadrës së Shpëtimit të Librit, ku në ballë
të zjarrit ishte bashkëshorti i saj shembullor, Viron Shamet Gjika, që për
librat i qante zemra si për njerëzit më të afërm. Kemi përjetuar një realitet
tej çdo lloj imagjinate njerëzore, si në një ëndërr të zezë llahtarie. Vërtet
një histori e pazakontë e një gruaje epike në kohë moderne, kohë që u infektuan
aq keq e u hidhëruan aq shumë. Detashmenti i familjes Gjika, i murosën librat për
t’i shpëtuar nga vandalizmat barbare të ca palo bashkëkohësve tanë të egër.
Edhe pse kanë kaluar 27 vjet, nuk rrëfehet pa drithërimë e pa lot në sy
“Odiseja” e ’97-ës, ajo ngjarje sa e rrezikshme aq e bukur, ajo histori aq frymëzuese e një mësuesje, e një shqiponje të
librit, kur, në një kohë shumë të trazuar për shqiptarët, Liliana bër
përpjekjet më heroike të mundshme për të shpëtuar librat; kreu atë akt të lartë,
që mund të shkonte deri në sakrificën sublime të saj dhe familjes, që vuri në
dispozicion të shpëtimit të kulturës shkrimore.
Shtypi shqiptar i
ka bërë jehonë të gjerë veprës së saj të vyer. Për “ZEMRËN SHQIPTARE” mund të përmendim shkrimet nderuese që janë botuar në
gazetat “Panorama”, “Koha jonë”, “Ballkan”, “Nacional”, “Sot”, “Dita”, “Labëria”,
“Kushtrim brezash” etj., apo emisionet televizive në mediet e vendit apo edhe
të huaja për Lilianën dhe famijen e saj, që, sikur t’i kishte në organikë, i
vuri në shërbim të jetës dhe shëndetit të librit dhe bibliotekës së qytetit.
Dhe ia arriti. I shpëtoi. Fatkeqësisht pati dhe shumë libra të lënduar, madje
dhe të vrarë nga banditët e patru e të pashpirt.
Modeli Lilianë.
Shembull për njerëzit në Vlorë dhe në gjithë Shqipërinë. Unë, ne, bibliotekat e
Vlorës qytetarët tanë të mirë, Atë e kanë në zemër, në shpirt, në sy, në mendje,
sepse është NDERI I VLORËS... Qytetarët e njohin shumë mirë dhe e vlerësojnë
shumë. Udhëtimi i saj në bibliotekë është Rrugëtimi i Ndritur që ka bërë me
Nder e Dinjitet. Dhe, në thjeshtësinë e saj bujare, në thelb, është ajo që
shfaqet dhe ndihet krenare për atë që është. Për punën e saj, shkëlqimin e punës
së specializuar e profesionale që ka bërë për 35 vjet në atë Bibliotekë, e cila
ishte ndër bibliotekat më të mira në vend, ku janë kryer edhe shumë seminare
nga rajoni etj., Liliana Lako Gjika është vlerësuar për ndihmesën e shquar në edukimin e brezave, si intelektuale
ee shquar e qytetit të Vlorës, e cila ka dhënë një ndihmesë të veçantë për
zhvilimin e kulturës dhe traditave kombëtare. Ajo është se e meriton
“Personalitet i Shquar i Qarkut Vlorë”, titull që i është dhënë më 22.11.2012. Ajo
është se e meriton “Mirënjohje e Qytetit”. Edhe “Mirënjohje e Labërisë”. Ajo është
nderuar edhe me çmime e tituj të tjerë lokalë, kombëtarë e ndërkombëtarë, ku
mund të përmend shumë çmime të tjera nga Ministria e Kulturës, 2 herë nga Ambasada Amerikane etj. Ajo është vlerësuar
edhe me çmimin e lartë ndërkombëtar “Best Prektis”, 2006. Ajo nuk kërkon, por
meriton më shumë, se i bën dritë librit, i fal mirësi të bukur qytetarisë.