Mendime
Adi Krasta: Më mirë pa Kryeministër, sesa pa Teatër!
E merkure, 13.05.2020, 10:52 AM
Më mirë pa Kryeministër, sesa pa Teatër!
Nga
Adi Krasta
Në
një Shqipëri të plagosur të post tërmetit, në një Shqipëri që nuk po del dot
nga shtetrrethimet e njëpasnjëshme dhe gjendjet e jashtëzakonshme, në një
Shqipëri me ekonomi të kërcënuar në kulmin e pandemisë, me borxhe e kredi, me
papunësi e varfëri, na hidhet sërish për konsum publik e mediatik, me deklamime
kërcënuese e gjuhë urrejtjeje, vendimi i prishjes së teatrit duke dashur të na
bindin se ky është preokupimi madhor i qeverisjes së kësaj Shqipërie në këto
kohë, dhe kjo është e do jetë gjuha. Gjuha e forcës. Si ajo e kryetarit të
bashkisë në daljen e fundit.
Tirana
vet ka të tjera drama. Ujë i munguar e i shtrenjtuar. Taksa të rritura.
Landfillet dhe dramat shoqëruese. Transparence e munguar. Keqperdorim fondesh
për trafik interesash e propagandë. Betonizimi, kullat..
Vendimi
i Kryeministrit, për kalimin e vendimarrjes tek bashkia, shkrepi një tjetër
fizionomi komunikimi të kryetarit të bashkisë si për të na bindur që këtë herë
e kanë me gjithë mend. A nuk i thonë
kryetarit se sharja me stërkala, pështymë është shenjë e pasigurisë? Është si një mërmërimë me bisht ndër shale,
por me inatin që përndrit ngjyrën e kuqe të syve që urrejnë.
Ndjej
se duhet t’i trembemi urrejtjes së njeriut me pushtet. Ai/ata nuk e masin dot
mundësinë dhe pamundësinë e tyre. Mund te jetë Prishja e Teatrit Kombëtar kosto
e bërjes së kryetarit të bashkise
Kryeministër i ardhshëm i Shqipërisë. Unë them më mirë pa kryeministër, sesa pa
teatër.
Ekziston
një bindje se Kryetari në lidhje me teatrin është një mashe. Unë as nuk i besoj
qëllimit të kalimit të truallit nga qeveria tek bashkia. Duket si nje stunt
marrëdhëniesh publike që fsheh një ngjarje tjetër me përmasa të mëdha që
përgatitet të zërë qendrën e skenës shqiptare. Tingëllon patetike që
kryeministri në detyrë t’ i japë hapur kryetarit të bashkisë teatrin për të
pare sa i mban shpina.
Të
gjithë e dinë se duhet tjetër material trimërie për t’i shkuar teatrit drejt.
Të
gjithë e dimë se pushtetarët tanë të dikurshëm e aktuale, teatrit, sikurse
Tiranës, sikurse Shqipërisë i shkojne tinëz, kur bie nata.
Prandaj
nuk i tremben tiranasit stërkalave të pështymes. I tremben territ të natës.
Atyre që mund të mësyjnë kundër një ndërtesë që është bërë kauzë.
Djaloshi
kavalkanti nuk është i prirur të besojë mbrojtësit, specialistët, dashuruesit e
kujtesës historike, qytetarët. Të besojë, kuptojë, ndjejë e ka të pamundur. Nuk
e ka bërë kurrë. Nuk mundet.
Ka
zgjedhur të jetë përfaqësuesi i
paprinciptë i marrjes së kurorës së pushtetit, duke lëpirë lart e duke
skërmitur nofullat poshtë.
E
shoh me kurreshtje nervozizmin thonjngrënës. Më bën të qesh nervozizmi i
shpenzueshëm i tij. Si qytetar dhe votues dyshoj fort në karaktere të tillë
drejtuesish. Nuk gjej aty asnjë thërrime prej
lideri. Koha tregon gjithmonë se një lider kulisash dështon. Dështon ai
që blen pëlqimin. Ai të cilit i shpërthen prepotenca mu në mes të buzëqeshjes.
Kryetari
i Bashkisë së Tiranës ka një qëllim të vetëm, t’i marrë Partine Socialistëve.
Këtë e ka personale e të përqëndruar. Vetëm se për të rrënuar përfundimisht
Partinë Socialiste, ka vendosur të rrënojë dhe Tiranën.
*Monologu i Adi Krastës, transmetuar në emisionin “A Show”
në Syri TV
Ne (ZSH) e kemi marrë të gatshëm nga www.tpz.al