Nexhat Halimi: Koha në tokën e djegur

Nexhat Halimi

Koha në tokën e djegur

Të dielat e pikuara nga gjiri i Rozafës

Kanë kënaqësinë e djegies së fluturës në qiri

Të hënat e ndezura nga Molla e Kuqe te zoti

Kanë ëndrrën e Toplicës fshehur m`u në gji

Të martat e shelgut degë lëshuar mbi Çamëri

Kanë ritmin e fluturimit të zgalemit në ulli

Të mërkurat gjak rrënje në Malësi të Madhe

Kanë qiellin me sy trëndafili të Gurit të Kuq

Të enjtet e kallirit tënd nga digjet në luginë

Kanë vegimin e shtegtarit me thes në shpinë

Të premtet e yllit të vogël mbi Gurtë e Zinj

Kanë puplën e fatit të zogut të mbetur në hi

Të shtunat e kaktusit të dhembjes mbi dritare

Kanë ngjyrën e udhës ndarë në dy dhiare