Kalosh Çeliku: Të kapëm o Poet

TË KAPËM O POET

E KEMI DITËN

NGA KALOSH ÇELIKU

Dorëzohu! Të kemi shtrirë përtokë

Me librin tënd të nemur ende në duar.

Vëllimet të kanë rënë përsipri mbi kokë

Fletët mos ua ha tinëz librave, o Poet!

Unë jam Ujk i uritur. Bishë mali

Ushqimin e mirë ma bluan truri.

E ju jeni qenë që e ndiqni egërsirën

Librin se jap, është gjahu im. Ushqimi.

Të kapëm, o Poet! E kemi Ditën

E di. Ehu, po Unë e kam Natën...

(Shpejt shuaje

atë zjarr)

Poet, shuaje atë zjarr të ndezur në libër

Po digjen të gjitha: Fushat e malet.

Liqeni u ndez flakë. Deti. Dhe, oqeani

Qielli ka rrezik të ndizet. Dielli e Hëna.

Ndizuni! Digjuni, piquni lakuriqë nate!

Unë jam Poet. Jo një, do ndezi tre zjarre...

(Unë po shkoj për ujë

e ti dil jep kushtrimin)

Dhoma është e djegur. Shkrum e hi

E ku të gjej ujë lumi në këtë Ferr.

Ujë sillni, ujë! Po digjet Shtëpia

Zjarr. Çatisë i del një tym i zi.

Mallkim hyjnor. Bimë të egra te pragu

Unë po shkoj për ujë. E ti jep kushtrimin...