Mehmetali Rexhepi: Shpërpushje

Shpërpushje

Mehmetali Rexhepi

pas mjegullës

rrjedh thesari

i papërsëritur

i së pa çelurës

të pa velurës

avullim i vesës

së lakmisë

në emër të hijes  së  zymtësisë

i vë kazmën pemës

vurratën e kohës lëkurës

i hedh qindra lopata dheu

e mbulon për së gjalli

tej për tej atë zgot vertikali

thesarit të brishtë të djalërisë

e qeshura iu prarua

në një kornizë portreti të galerisë

erdhi karafili i buzëve

lotët e purpurit muzgjeve

diçka që s`dukej në pasqyrë

dhe i shartohej më e njoma

më e vezulluara fytyrë

fijet e tingujve

fije flokësh spikatur

mbi qerosin

njëri-tjetrit

erë ëndjesh spërkatur

lartësisë së dehjes

ngjyrave të tingujve dhe penës

andaj grishja e jetës

majave të galdimit të fletës

miklime fëshfërima rreshkësh

bistak puthjesh violine

pikime pianoje

rrëqethje dridhjesh të sigluara

mbi korube

ku lëpiheshin derdhjet

lozonjare të (F)loçkës

puthjet e prekjeve skofiare

fërguan kumbimet e buta të luleve

sigluar në laurë telash

duke u fryrë melodive

thellësisë së honit të shpirtit

tingujt  nxirrnin

thesarin e fisnikëruar

diçka e mrekulluar

përmasë e flluskuar

nga dehja buruar

kaltërsia e pemës

ia thithte ngjyrën penës

po të vjelja

do të vyshkeshe në dorë

pse të mos vyshkesh

në tëndin ishull

në tënden orë

i gjakuar do të mbetet

prushi nën hi

i ri ndezjes tjetër