Kulturë
Poezi nga Heba Esamelden Abdelsalam Taher
E merkure, 29.10.2014, 07:54 PM
Emri i plotë: Heba Esamelden Abdelsalam Taher
U lind me 07. 06.1976.
Arsimi: e pajisur me liçensë në Geography- Universiteti Ain Shams 1999-2000
Fitoi çmimin më të mirë poetik në universitet
Një poete egjiptiane
Anëtare i plotë në Shoqaten e Shkrimtarëve Egjiptian
Anëtare e plotë në Kairo në Atelienë për shkrimtarë dhe piktorë
Publikime:
"Një kostum i kuq dhe një merimangë", një koleksion poezish botuar nga Sharkeyat në Kajro, 2008
"Për tu ngrënë nga një lule", një koleksion poetik botuar nga Sharkeyat, 2011
"Si gjumi në hapje të syve", një koleksion të poezive sipas publikimit.
Pjesëmarrëse në poezi dhe festivale kulturore që mbahen në Jordani, Spanjë, Algjeri, Tunizi, Libi, Siri, Jemen.
Magji e vjetër
Kur mallkimi ka kaluar
Duhet vëndosur viktimat e saj si lule embrionale në kujtesën time
dhe i fundit nga ta do të mbetet në baltë dhe ujë
Pa mëri
Tani e kuptoj!
Një mijë vjet më parë kam qenë një murgeshë e arratisur,
Dy mijë vjet më parë
shtëpia ime ishte në një mal
Unë isha vajza e një bukëpjekësi
një epsh fermre më vrau,
Tre mijë vjet më parë kam qenë bartëse të ujit duke përdorur shi,
përtypja akull në brigjet e largëta,
Katër mijë vjet më parë
Unë kam qenë një legjendë e kthyer tani,
Tani e kuptoj…!!
Mekanizmi
Sot edhe një herë, të vendosi së bashku ato fjalë të mprehta prapa dyerve,
E rregulloj mikrofonin në lesh qenushi të vogël
Sot kam fituar edhe një kilogram të mosbesimit,
dhe sasia e vogël mizore mbi kokat e kalimtarëve,
Sot edhe një herë të duket si një kafshë të egër,
dhe nesër...
Unë do të përshkruaj dritaret e shtëpisë
kështu që kalimtarët nuk do të vijnë re brishtësinë e mureve.
Disponimi i Drurit Palme
Unë thjesht ndryshova mendjen
Ndoshta për shkak të horoscopit në krahët e Isis * (1)
luftuan atje dhe nxiten disponimin e pemës palme,
ndoshta se dora e shtrirë nuk është arritur nga tundimi
para se ajo mund të tërhiqet përsëri.. më lartë.
Dhe ende thonjtë e arratisur të dielli
mbajnë gjurmët e vjetëra këna
dhe dalldia e atyre që e kanë gërvishtem ajrin.
Oksigjeni
Dritaret e drurit nuk e kanë harruar pyllin
dhe kështu tërhoqi bojë të gjelbër dhe hapësira boshe midis degëve të tyre
Kjo është se si unë të marr frymë, ndërsa ato të mbeten të mbyllura.
Kjo nuk është ajo që kam kërkuar
por lë ajrin nëpërmjet një këndi të vogël
në mënyrë që tregimet rraskapitëse nuk hidhen në gjoksin tim.
Historitë të cilat janë të mbyllura papritmas
ashtu si gjumi i hapur I syve
dhe atë që përtyp një pjesë të shpirtit dhe shkonë
janë të njejtë .. deri në pikën e sarkazmës dhe habisë!
Kam nevojë për një armëpushim, flokët dhe një pasqyrë
Qesh me bezditë e lodhura
nga të cilat unë jam e para,
Magjistarët kanë vdekur,
Murgjit bien në rrugën e tyre për mua,
Sheikët bien në dashuri,
Unë nuk kam një për mua, përveç
Tmerrimit ..MUA.
Fort si vdekja
Kush paguan faturën Perëndisë:
Kur një nënë zgjohet për klithmat e vajzës së saj,
Kur arkivolet janë tërhequr nga populli i varfër i pafajshëm,
Kur një shishe parfum përfundoi si një dhuratë mbytur?
Dashuria është aq e dobët sa jeta!
Kush u pikturoj ju të bardhë?
Bardhësia nuk qesh, e bardhë është një shaka
I bardhë është një yll i fundosur në ballkonin e një notari
E bardhë është historia e shigjetave dhe objektivi
A nuk të kam paralajmëruar se fjalët e ujit janë helmuese?
Si më detyruat mua të përdorur qoshin e murit
si pëllëmbët e dy duarve--
të qajë?
Një bast mes dy qiejsh
Ai e sprovon humbjen e kohës në dorën e tij të lëkundur
Numri i telefonit është ende e njëjtë
ndoshta tani ai ka një tjetër mbiemri
jo sepse asgjë e ndryshuar
por ai është rritur përdori zemrën për pikturë me një shtresë gri
Në një kontinent aty pranë
ka gjëra që nuk janë më çfarë ato ishin
çdo mëngjes
ekziston një mjegull e cila derdhet vetë brenda një kupe
dhe ka një vajzë që e pi atë pa sheqer!
Qytetet e Perëndisë kanë shumë mure
me orë të varura në çdo pëllëmbë të dorës,
ato orë që të kthehet në mënyra të pavetëdijshme
dhe ata që i kanë ndaluar duke punuar pa kujdes
si një bast mes dy qiejsh.
Tani ..
Cilit qielli duhet t’i lutemi që të heqë dorën e saj?
Loja nuk është më e këndshme,
Nostalgjia si një mallkim i përjetshëm
edhe nëse ajo gjen rrugën e saj në një krater jo-aktive
ende nuk ishte rehat.
Prilli
Ndërsa në qoftë se ajo ishte Isis * duke shikuar
Legjendat janë të rinovueshme, mallkuar nga përjetësia
sikur tempujt që na kujtohen në muret e tyre
mbushur xhepat tona me magjinë e vjetër.
Ndoshta përsëritja është një këngë e vjetër
Ndoshta rastësi, është një iluzion i madh
Ndoshta do të ishte një iluzion i madh
Ndoshta ne jemi kukulla pëlhure
Ndoshta vargjet e lëvizura gjatë kohës që ishin në dijeni
dhe kështu që nuk ka asnjë justifikim për të vrarë ... përveç me gjumë të ecurit.
Prilli nuk është një lodhje e cila hapet çdo vit
Nuk janë telenovela, ne shikojnë së bashku
-imagjinojmë ne jemi së bashku -
Paramendoni gota të çajit dhe biseda të ndërprera
nën një batanije dimri,
Prilli nuk është vajza jonë që u rrit me fjalën
-imagjinojmë ajo u rrit me fjalën-
Imagjinojmë dhomën e saj të adoleshencës
.. Zgjedhja e ngjyrave dhe grupi flokëve
Prilli nuk është kjo shtëpi që ndërtohet me mua
Nën të cilën ju pastaj më varrosni mua ..
kjo është jo e gjithë tradhëtia e mëdha
mbi pllakat e ftohta
por se vrasja e vjetër e cila ende nuk është ndalur.
Të harrova
Ti lejova të gjithë këto:
Minjët të kafshon lehtë thonjtë e këmbës sime
Macet gjuetare taprezantojnë gënjeshtrën
në një kafene mëngjesi,
Gjeli krokatë në veshin tim
dhe bie i vdekur kur Om Kalthoum * (2)
këndon:
"Të harroj? Si mund që të jetë?! Kjo nuk mund të jetë .."
dhe ende, kështu që mund të jetë ... Unë lejova gjithë keta
minjtë dhe maca gjuetisë dhe gjeli
i turbullirave distancën si një i vjetër
pasqyrën e zbehtë ashtu siç e dëshirova.
Esam *(3)
Ai po ndjente biletën që ata I vunë në xhepin e tij
kur më përqafoi me një etje të fundit
baba im...
fryma ime mbante foton tënde
fotoja jote mbante detaje dekadash
detajet që mbante kënga dhe Programi i Përgjithshëm * (4) i radios
me zërin tënd që vjen nga ajo dhoma e fundit e shtëpisë,
qeshjet tuaja me zë të lartë
zhurmat tuaj të bukura zgjohen
se te përgjojnë brenda mushkëritë e mia
kur të marr frymë.
Ai përdoret për të ujitur baltën çdo ditë
duke pritur për atë erërat sjellin.
Ndryshe nga ai, ne nuk besojmë se,
por ai ndau me ne, domate të freskëta
dhe duke pritur për datat e kuqe.
Pemët e vogla të babait tënd
kanë bërë thirrje për ty me frutat e fundit
dhe kur ti nuk iu përgjigj... ata
kthyen ata në erëra
por balta e di në lidhje me këtë:
Babai im i përdoruri për rritejn e palmeve në një tenxhere të vogël.
Për shpirtin tend baba
Shkojë për të lënë një hapësirë ??në shtratin tim
Kështu që ti mund të rrah supet e mia kur unë flej.
Letrat
Letrat nuk janë për ty
Ndoshta ato janë për një njollë në një fytyrë të vjetër,
Për një mbytje duke pritur një tym të përshtatshme,
Për një monedhë para se të jesh hedhur në një pus,
përshtatja juaj për atë ujë llafazan
me kapakun e saj të fortë.
Letrat nuk janë patjetër për ty
edhe pse ti mund t’i marresh ato çdo mëngjes
në email-in tënd.
*(1)
Isis: perëndeshë e lashtë egjiptiane (Aset, Eset), e cili u rrit e rëndësishme duke u bërë një nga hyjnitë më të rëndësishme egjiptian si shëruese, njehatore e cili mund të sjellë të vdekurit në jetë. Kjo është ajo që bredh tokat për të mbledhur copa të grisura të trupit të bashkëshortit / vëllait të saj perëndisë Osiris, i cili u vra nga vëllai i tyre i keq, Perëndia i vendosi (Seth). Për egjiptianin modern emri i Isis ka qenë prej kohësh I lidhur me jetën, rilindjen apo ringjalljen, mirësinë dhe besnikërinë e gruas ndaj burrit të saj.
(2) *
Om Kalthoum: iconë artistike egjiptian dhe arab, diva e këngës arabe në shekullin e njëzettë, si dhe të njohur ndërkombëtarisht. Ajo u prit nga krerët e shtetit. Pas disfatës 1967 të Egjiptit ajo filloi shumë paraqitje, si dhe koncerte ndërkombëtare për Egjiptin.
(3) *
Esam: Emri i babait të vdekur të poetës
(4) *
Përgjithshëm i përgjithshëm: Një nga Radio stacionet shtetërore në Egjipt