Nebi Dragoti: Baladë kosovare

NEBI DRAGOTI

 

BALADË KOSOVARE

 

Nën qiell të Dardanisë

ka folur shqip,

flet e do të flasë

sa të ketë hënë,

diell sa të ketë

jetëgjati fis i Shqipërisë

me gjuhë vetëtimash

e grushte prometejsh.

 

Nën qiellin e Dardanisë

yje shkoqur,

yje ndritur,

hënë gjakosur

ka horizonte lirie

në çerdhe rrufesh

për lindje

ka lindje

nën qiell të Dardanisë…

 

Ka lindje paqeje

nën qiell të plagosur,

nën qiell të gjakosur

të Dardanisë lulëkuqe,

ka lindje,

lindje Lirie

ka!

 

Vrasjet e martirëve

çuditërisht

u kthekan në lindje,

gjaku u bëka dritë:

s’ka vdekje,

gjaku mëkon paqë

filozofikisht;

në themele

ka të rënë martirë,

këta

të pavdekshmit e gjallë!

 

Lëviz Kosova,

ecën nëpër Kosovë…

Marrshon

nëpër ditë,nëpër net

me vite kështu

me besim,

me shpresë.

 

Internime,

dëbime,

pushkatime

të pafajshmëve

lindur e rritur

në tokën e vet.

 

Qajnë fëmijtë,

nënat qajnë,

qajnë gratë,

fëmijtë jetim,

nënat pa bijë,

gratë pa burra,

bijtë pa nëna,

burrat pa gratë,

gratë e vrara;

thika,bajoneta

goditje në bark

marrin

gratë shtatzëna.

 

Kasaphanë serbe

përgjakin ëndrrën,

ëndrra vrasin,

Larinë u kanë vrarë;

me të drejtën

e popullit martir

bëjnë kasaphanë!

 

Në sytë e Botës:

dyndje,

masakër,

tanke,autoblinda,

predha artilerie,

bombardues huliganësh

mbi kosovarë,

me kosovarë

mbushen

varre masive.

Në sytë e Botës…

 

Nga tmerri

për ku ikin

këta kosovarë?!

Lënë tokën,

shtëpitë lënë

pleq,plaka,

gra me fëmijë;

dhe me fëmijë të vrarë

në krah…

Fëmijtë mëkon

Kosova

Me gjumësht e gjak!

 

Të plagosur,

kockathyer nga plumbat

për ku ikin

këta kosovarë?!

 

Nënëmadhja

Shqipëri

U hap dyert kat e kat!

 

Shqipëria

sofër bujare,

sofër paqeje

siç u ka hapur

hebrenjëve dikur

në luftrat naziste,

u hap dyertë kat e kat

vëllezërve kosovarë.

 

Ndezin popujtë

qiell me urrejtje

kundër serbëve,

kundër çakenjëve.

Ndezin popujtë urrejtje.

 

Masakër,

kasaphanë

mbi kosovare

e kosovarë:

Toka gjak,

Gjak qielli

kullon pikë-pikë

edhe qan!

Lumenjë gjaku;

me gjak qëndresa

mbjellë heroikisht

heronjë

për Lirinë.

 

Qëndresa ka madhështi,

ka forcë,

O mbjellë Qëndresë

në të qënit gjer në rrënjë

shqiptar

në identitet!

 

Qëndresë

në vendin e vet,

në tokën e vet.

Me rrënjët thellë

qëndresa nuk shkulet

siç shkulet një pemë.

 

Atdhedashuria

me rrënjët në gjak

sfidon gjithçka.

Sfidon heroizmi,

sfidon rrept;

qëndresa shtatlartë

mposht serbët huliganë.

 

Vite e vite kështu

nuk bie Kosova,

kurrë Kosova nuk ka rënë

e nuk bie më gju!

 

As vritet,

as shuhet qëndresa

si shkëmb graniti

e rëndë sa globi:

solid me tokën e vet,

njësh me Dardanin,

sfinks çdo kosovar.

 

I zi, sharp nate

përhapej lajmi

mes zhurmë predhash

për Jasharët,

Ahmetët,

Sejdijtë

(qenë shfarosur)

dhe nuk qenë shfarosur

nga serbët.

 

Haradinajtë

korrën fitore:

është gjallë Kosova!

është gjallë Dardania!

 

Qielli përflaket

me bombarduesët e NAT-os;

Bota është me Kosovën…

Liria,Pavarësia nuk vdes…

 

Valvit flakadan

gjer në qiell

flamurin e pavarësisë

LIRIA!