Neki Lulaj: Hapni rrugë!

NEKI LULAJ

HAPNI RRUGË!

Kohë seancash

Prolongohen datat e seancave

Belbi don të qëndrojë sërish

Mbi kalin e pabekuar

Kafsha hingëllinë

Koha ikën sovran i plagosur

Len plagë të pashëruar në zemër të kombit

Nëpër bjegzat e shpirti në çdo kthinë

Kohë vendimesh

Sa gjatë duhet të kullojnë plagët e gërvishtura

Për fodullëkun e atyre që hypën një herë mbi gomar

Kur duhet logjika ta thërrasë ndërgjegjjen e pastërt

Shurdhëri kokëfortësi mosbindje

Sovrani flen me plagët në shpirtë në thembrën akiliane

E kështu veniten kohërat gjykojnë tiranë

Kohë spicash

Verbërimi prolongon vërbëri nemitje anarki

Bregut të gurishtës së madhe

Dëgjoj hapa vetmie tmerrie

Vërdallë jehonë e trokut të marrë

Sovrani im engjëllor pret e pret të vetëbesuarit

Kohë mahnitjesh

Në këtë turbullirë pritjesh të gjata

Koha nuk ecën gjeraqinat këndojnë

Shtigjet i mbyllin bashkët e reve të zeza

Në këtë çast si hiena rrugësh mjaullisin

Erë myku e re pluhuri nuhat fatkeqësitë

Nuk dinë të këndellen tiranët

Thërrasin zëra të bekuar dëshmorësh kombëtarë

Ju thërrasin zëra nga ndërgjegjja e mërgatës shqiptare

Kthjelluni se shpirtrat e lënduar po na qajnë vajtojnë

Për kryeneçësinë tuaj qyqare

Kohë pa kohë kohë ikjesh në këtë verbëri

Edhe zogu në gjirin e Nënës së re

I pret puplat e para për fluturim

Se kështu po i mungon cicërima e drejtësisë

T’i drejtohet bregut të lumit shpresëmirë

Kohë vetëdijësimesh

Po ta takoja kanibalin që nuk la derë pa trokitur për pazar

Do ta udhëzoja që ta thërrasë mendjen për vetëdijësim

Se me kryeneçësi armiqtë po kënaqen

E miqtë baballarët e kombit po bëjnë çudi