Kulturë
Mirlinda Koxha: Lumi i vdekur
E merkure, 29.01.2014, 05:09 PM
Mirlinda Koxha
(poezi kushtue viktimave shqiptare
që gjeten vdekjen në thellësitë e lumit 
Me hënën bashkëudhëtare
nisem rrugës së pa kthim,
Dielli përherë të fundit
shuhet mbi valë...
dhe nënën për të fundit
herë e putha ...
Sytë e saj
që aq shumë kanë qarë
rrugës së errët të padritë
fëmi e foshnjë filluan të qarat ,
ndoshta të fundit,
duke sinjalizuar mosqenien;
psherëtima burrash
mbjellin trishtim...
E helmuar kafshata,
na mbetet në fyt...
Valët e lumit
gurë, helmim, trishtim..
Dhe papritmas u zhdukën të gjithë nga sytë
Mbi shtratin e saj u fanit një arkivol...
Komentoni
					Artikuj te tjere
						Resmi Osmani: Mina
						Gjon Keka: FRM si filiale e armiqve të kombit
						Nuhi Veselaj: Fjalëza Si në funksion të parashtesës
						Oralda Lahe: Fundvjeshtë
						Shahin Ibrahimi: Intervistë Skënderbeut
						Nebi Dragoti: Poezia funksionale
						Luan Kalana: Idhujt shpirteror, Devoll Shqiperi
						Qazim Shehu: Përroi
						Rikthim i suksesshëm i Andamion Murataj
						Kadare boton romanin e panjohur të 1958-ës
						Besim Perjuci: Urtësi poetike të një ëndrre
						Drita Lushi: Poezia i kalon kufijtë e librave
						Fetah Bahtiri: Dashuria e çiftit të bekuar
						Shaban Cakolli: Poezi nga Miradije Gashi
						Përparim Hysi: Vdiq Mbreti i klarinetës
						Xhavit Gasa: Thërret Radika
						Murat Gecaj: Përurohet revista Pegasi
						Sadulla Zendeli Daja: Qentë e Beogradit
						Albert Zholi: Një udhëtim në fluturim me ndjenjat
						Elvi Sidheri: Eksportojmë punë (dru me pre!)
					
				








