Dibran Demaku: Padronët dhe servilët

PADRONËT DHE SERVILËT

„Qingji i butë i thithë dy nëna, servili gjithë kopenë” - Shqiptare

Nga Dibran Demaku

Servilët janë kategoria më e urryer e çdo shoqërie dhe në çdo system shoqëror.Ata janë si rodhet që të ngjiten dhe nuk të shqiten dot.Ata janë të gatshëm që të qeshin kur qesh padroni,janë të gatshëm të qajnë kur është i pikëlluar padroni, janë të gatshëm të buzëqeshin kur i shanë padroni. Me një fjalë janë të gatshëm në çdo lloj situate,mjafton që me veprimet e tyre t`i arrijnë synimet që kanë në jetë.

Në sistemin e kaluar komunist Padroni që ishte Një fliste gjithmonë në emër të popullit dhe të partisë, edhepse ai kurrë nuk e pyeste as popullin e as partinë,ndërkaq për të bëmat e tij nuk i jepte llogari as popullit e as partisë!

U besua dhe u shpresua se me rënien e komunizmit iku edhe koha e sistemit njëpartiak, ku lideri i partisë ishte i pari dhe vendoste për gjithçka.U besua se me ardhjen e demokracisë dhe sistemit shumë partiak liderët e partive do të ishin vetëm udhëheqës partiak e kurrësesi lider absolut. Por, ja që në trojet ku jetojnë shqiptarët, praktika e liderit absolute komunist vazhdon edhe më tutje, ku lideri tashmë është shndërruar në pardon, ndërkaq anëtarët e partisë, qofshin ata edhe të veshur me petkun e ministrit apo të deputetit, nuk janë asgjë tjetër vetëm servile të liderit, të cilët flasin me gjuhën e liderit, qeshin kur qesh lideri, qajnë kur pikëllohet lideri…, bëjnë gjithçka çfarë dëshiron lideri apo padroni i tyre.Dhe ky fenomen është present dhe i shprehur tek të gjitha partite politike shqiptare në të gjitha trojet etnike të tyre.

Në demokracinë e sotme(demokraci i thënçin!) kemi shumë padronë sepse tash kemi shumë parti.Dhe secili pardon ka servilët e vet që nëse përkthehen në gjuhën e sotme shqipe, padronët janë kryetarët e partive politike, ndërkaq servilët janë anëtarët e partisë!

Kryetari(padroni) i partisë vendos për gjithçka!Ai është Njëshi dhe do të vendosë për gjithçka, si në kohën e Titos në Jugosllavi dhe në kohën e Enverit në Shqipëri.Vetëm se tash kemi shimë Tito dhe shumë Envera! Ndërkaq anëtarët e partisë janë ata servilët që ulin kokën dhe miraojnë me duartrokitje çdo vendim të liderit apo padronit të tyre,sepse sipas tyre ai gjithmonë ka të drejtë, ai ësht Njëshi dhe i gjithëdijshmi?!

Dhe ky fenomen, siç e cekëm edhe më lart ësht i shprehur tek të gjitha partite politike shqiptare dhe në të gjitha trojet shqiptare.Por, mbase më i theksuari ësht tek dy parti politike në Shqipëri(tek Partia demokratike dhe tek partia socialiste) dhe tek dy parti politike në Kosovë( tek Partia demokratike e Kosovës dhe tek Aleanca për ardhmërinë e Kosovës).

Nëse një analistë paanshëm do të analizonte punën e partive të lartëcekura do të vërente se ato vetëm emrat i kanë të dizajnuara me demokraci ndërkaq veprimet i kanë edhe më tutje të sistemit komunist!Mjafton që një qytetar i zakonshëm ta përcjell një kongres të punës së tyre, apo kongres zgjedhor,si të doni, dhe të vërej ato ngjashmëritë me kongreset e partisë komuniste si në Jugosllavinë e Titos ashtu edhe në Shqipërinë e Enverit!

Kur kryetari i partisë (padroni), ciladoqoftë ajo, do të hyjë në sallë të gjithë anëtarët (servilët) e partisë do të ngriten në këmbë dhe do ta përshëndesin me duartrokitje të zjarrta! A nuk ishte kështu edhe në kongreset e partisë komuniste të Titos dhe të Enverit?!

Ndërkaq për zgjedhjen e kryetarit(padronit) të partisë as mos të flasim.Ai gjithmonë do të jetë pa kundër kandidat( si Tito dhe Enveri në kohën e tyre) dhe do të zgjedhet me shumicën absolute të votive!(Ta kujtojmë me këtë rast vetëm zgjedhjen e kryetarit(padronit) të PDK-së në Kosovë.Ai do të mirrte njëqind e tetëmbëdhjetë vota nga njëqind e nëntëmbëdhjetë të mundshme?!). Vallë kësaj mund t`i thuhet zgjedhje demokratike?!

Fenomen(tragjik-komik) në vete është edhe vizita e liderit (padronit) partiak në ndonjë qytet apo fshat të vendit! Atëherë anëtarët(servilët) e partisë do të kujdesën që pjesëmarrja e populates të jetë sa më e madhe e mundshme(duke sjellur në ato takime edhe nxënësit e shkollave fillore) dhe përveq kësaj duke angazhuar edhe trupa të ndryshme artistike me mjete të zhurmëshme muzikore(si tupanët dhe surlat) me të vetmin qëllim që tek lideri(padroni) i partisë të krijohet përshtypja se ai dhe vetëm ai është i zgjedhuri dhe më i dashuri popullatës së atij qyteti apo fshati?! Ndërkaq lideri do të përshëndetet me thuajse shumicën e pjesëmmarrësve të atyre takimeve duke ua shtrënguar duart dhe duke u buzëqeshur! A nuk vepronte kështu edhe Tito në Jugosllavi dhe Enveri në Shqipëri?!

Si për ilustrim të kësaj që u tha le t`i kujtojmë për një çast të shkurtër vizitat e Titos në Kosovë apo vizitat e Enverit nëpër katunde të ndryshme të shqipërisë! Kur do të vinte Tito në Kosovë i madh e i vogël do të ishte i detyruar(me dëshirë apo pa të) të dilte në skaj rruga nga do të kalonin makinat e tij dhe me lule në dorë ta përshëndesnin duke buzëqeshur e duke kënduar?! Ndërkaq po e njëjta gjë do të ndodhte në Shqipëri kur Enveri do të vizitonte ndonjë qytet a fshat të Shqipërisë, për të “ndejtur gju më gju me popullin”?!

Padronët dhe servilët e trojeve etnike shqiptare duhet ta kuptojnë se këtyre bëmave të tyre u ka kaluar koha dhe duhet të ndërrojnë pllakën nëse synojnë Europën.Sepse Europa nuk i pranon në gjirin e tyre ata që gojën e kanë plotë demokraci, ndërkaq dekorin e punëve të tyre edhe sot e gjithë ditën e kanë të dizajnuar dhe të mbështjellur me komunizëm!...