Pirro Prifti: 'Luanë' dhe 'Gomerë' drejt Integrimit

'Luanë' dhe 'Gomerë' të gjithë së bashku drejt Integrimit Evropian.

Nga Pirro Prifti

Në  një  nga frazat e Napoleon Bonapartit spikat një  frazë  brilante e cila tregon më  së  miri se cfarë  mund të  bësh kur ke një  ushtri me  karaktere të  tilla njerëzish por që   synon fitoren. Napoleon Bonaparti konstatonte se .. është  më  mirë   kesh Komandant Luanin në    një  ushtri plot me gomerë  se sa një  ushtri plot me luanër por me komandant Gomarin.

Në  sfilitjen tonë  drejt integrimit evropian,  njerëzit adultë  të  pë rfshirë  në  politikë , por dhe ata që  synojnë të  ndjekin politikë n dhe politikanët (më  së  shumti militantë t dhe disa isha), e ndahen në  këto dy tipe jerë zish Luanë r dhe Gomerë . Numri i luanëve tek ne është  i madh aq sa dhe gjatë  Perandorisë  Turke ajo drejtohej nga plot shqiptarë  me tipare luani: trima, krenarë , plot pretendime, gjakësore, gjaknxehtë , kokë fortë , plangprishës, përtacë , dhe harraqë .

Përsa i përket adutëve (politikanë) me tipare gomari une i përmbahem konstatimit të  Cervantesit në  një  nga librat më  të shitur të  kë tij shkrimtari të  madh, Don Kishotit; në  volumin e dytë  të  përkthyer në  shqip nga përkthyesi i talentuar Petro Zheji gjendet një  frazë  në  latinist:  `Stultorum infinitus est numerus`-ose i përkthyer në  shqip ` i pafund është  numuri i budallenjve (gomerëve). E parë  në  këtë  kënd vështrim, në  përgjithësi adultët me koncepte gomari ndjekin verbërisht të  parin e gomerëve, përvec rastit kur u vjen koha të  ndërzehen në  kohën e verës (pse jo,  mund të  ndodhë  edhe  në  kohën e fushatave zgjedhore). Karakteri  i tyre është  më  i ndryshëm se sa i Luanërve: këta janë  të  dëgjueshëm, të  duruar, fjalëpakë, punëtorë  sipas urdhrave që  u japin, pa pretendime, dhe në  disa raste kur ju krehin bishtin bëhen edhe kokë fortë  (që  në  fakt është  tipar i përbashkët i të  dy kategorive që  pretendojnë për tu integruar).

Këta dy grupe të  politikës shqiptare janë përzjerë  si në  të  majtën ashtu dhe në  të  djathtën apo dhe  në  qëndrën e spektrit politik, dhe është  vështirë  të  kuptosh në se në  krye të  partive kanë  komandant Luanin apo ndonjë Gomar të  zotin...

Historia e Shqipërisë  është  plot shembuj kur ushtarët mendonin se kishin komandant Luanin por në  fakt kishin ndonjë Gomar të  maskuar si Luan. Përfundimi dihej, dështim i plotë . Këto gjëra kanë  ndodhur në  Shqipëri këto 100 vite, dhe Shqipëria është  njësoj e katandisur si mos më  keq plot me drejtues gomerë  (disa dhe me samar sipër) që  populli i mendon se janë luanër, dhe plot me luanër që  angullijnë qoshkave e kafeneve duke menduar plot trishtim se janë kokra e gomarit në  këtë  jetë . Askush nuk po e bën dot ndarjen dhe askush nuk po i vendos në  vendin ku duhet: gomerët  -në  hale të  gomarëve, si dhe luanët në  pension; kështu që  Shqipëria të  shpë tojë  nga keto skota që  i kemi trashëguar që  nga koha e Turqisë .

Histori me gomerë  të  bindur e të  ndershëm si Gomari i Bilamit (Balam- profet që  u turpërua nga gomari) që  gjendet në  Bibël, i cili i foli në  gjuhën njerëzore për ti thënë:  ndalu se ke përpara ë ngjëllin e Zotit- janë të  pakët, apo me Luanër të  marrin vetëm thelën e tyre (eh, por thela e luanit është  e gjithë  copa) ka plot. Po kështu është  dhe në  politikën shqiptare, në  të  cilën ka raste të  tilla  si  historia kur u takua Luani me gomarin për herë  të  parë . Të  dy filluan të  sodisin njëri tjetrin sepse nuk  kishin parë  kurrë kafshë  të  tilla si ajo që  kishin përpara syve; gomari duke parë  Luanin e tmerrshëm të  madh e të  fuqishëm me krifë  të  verdhe, kurse Luani kishte para syve një  kafshë  me kokë  të  madhe, me veshë  të  gjatë  e me hallate të  mëdha, që  së  bashku tundeshin andej këndej. Secili po përpiqej të  thoshte dicka ose të  tërhiqej të  paktën me nder nga fusha e betejes. Papritur gomari lëshoi një  pallmë  të  fortë  ashtu si di ai, por nga frika. Zhurma ishte e madhe dhe Luani trim u trëmb dhe iku me vrap. Pak më  vone u afrua, gomari vazhdoi pas ulurimës të  turfullojë  dhe pas pak heshti dhe s`bëri asgjë; dhe duke parë  se gomari nuk dinte të  bënte gjë tjetër përvec të  pallurë s- luani i u turr dhe e hëngri.

Sigurisht kjo histori e trishtuar nuk duhet ti trëmbë  gomerët tanë  politikanë( si në kohën e Enver Hoxhës)  sepse kanë  gjithë  ato cilësi të  vyera, nga të  cilat e pallura dhe e palluara, janë më  të  spikaturat. Kjo i duhet politikës tonë,  sepse e kemi trashëgim nga Turqia, kur jetonim si kapedanë  në  haremet plot virgjëresha dhe dylberë  të  Sulltanit. Kurse luanët tanë  dikur  plot tituj e grada ( e çuditshme edhe shkencore, sepse më  kujtohet që  një  doktor me emër me titull profesor në  atë  kohë  vinte në  pavion me revole në  brez), sot bashkë jetojnë  me gomerët dhe kanë  marrë  më  shumë  nga huqet e gomerëve se sa gomerët nga huqet e luanërve. Nejse. Sot  është  ngatërruar pak puna sepse shumë  luanër e kujtojnë veten për gomerë , dhe shumë  gomerë  e kujtojnë veten si luanër. Atëhere del pyetja si t`ja bëjmë  o shqiptarë  të  nderuar me këto politikanë ? Si të  zbulojmë se kush është  gomar dhe kush luan?

Aha, këtë  mendoj se do të  na e zgjidhë integrimi në  BE. Sapo të  futemi në  BE, apo sapo të  marrim statusin, cdo gjë do të  ftillohet, sepse helbete edhe ne BE ka Gomerë  dhe Luanër plot, që  sigurisht do ta njohin njëri tjetrin, megjithatë sic thotë  një  thënie e urtë  popullore, e njeh

Mëzi- pelën kollaj.

Në  përfundim le të shpresojmë të  mos na ndodhë  sic u ndodhi pulave të  cilat nuk doni gjelin e bardhe në  kotec sepse në  vend që  të  bënte punët që  kërkonin pulat, ruante veten të  mos bëhej pis. Atë here pulat e zëmëruara  u ankuan tek këshilli i pularisë . Ata të  këshillit u  thanë  , ee,

lëreni këtë  muhabet se edhe gjeli që  ju kemi vë në  në  krye, e ka një  brigadier. –Po kush është  brigadieri që  të  shkojmë aty, thanë  pulat. Epo brigadier është  Gomari, u përgjegj Keshilli, zorr se merreni vesh me të . Më  mirë  rregullojuni me njera tjetrën.