Shefik Shkodra: Në pragun shekullor

SHEFIK SHKODRA

NË PRAGUN SHEKULLOR

( Jubilare )

Më dukej se koha po ma merrte inat
s’më linte të qetë as në këtë botë
dhe frikshëm llomotisje për ëndrrat
s’dije t’i shpjegoje kurrë plotësisht,
më brente padukshëm si pika pikti!

*
Nga tabu e ndrydhje fryme në hiç
qarshive të huaja me lakmi njeriu
nga tërbimet pa zot si mbi egërsirat
që shkelnin aq mizorisht si baltën
nga djegiet shkrum edhe të tokës
që s’gjeje strehë në vendin tënd
qyqe me ve të shpërndara botës
në çerdhet përzier me të panjohur
nga rrufe demonesh të papritura
kur mendoje e dëshiroje qetësi
nga mure ngjyrosur kuq në përjetësi
vargonj çeliku e dryna ndryshkur
nga tërbimet që futën frikën në djep
frymëzuan zogjtë në këngëtim të gjithë
nga përbuzjet nëpër tryeza publike
u zhduk përtacia në ara e livadhe –
nga asgjëja u krijua familja e madhe,
leht e pa zor kur puhizë lirie ngërthen
e rrezatimi përlan gjithë tokësorët

*
Sikur copëzat e letrës duke mbledhur
fleta ta zinte pritën në udhtëtim
bebëza pengohej nga fija e padukshme
forca të lëshonte në hope të shtigjeve
kur i ruaje bagëtinë gjithë ditën në vrap
besoje se koha do të ndërronte pa thurimë
dhe kështu s’do të shqetësoheshe prapë 
me shkronjat e fshehura nën sqetulla
lëkura ishte shqyer nga damarët e fryer
Pasqyra e plasaritur t’i rrënonte ëndrrat
një ndjenjë vetimë të ngacmon gjallërisht
si grishje kujtimi për rrugën e shkurtër
Çuka e largët shumë e me lloz shekullor
harresa gati kishte thurë rrjetë merimange
përhitja mbizotëronte mbi mua, po jam
mbi rrënoja e murana të vonesës sime
u shfaq gjeografia e lashtë shpirtërore
gjaku u ngjall i ngrirë në kafaze llahtare –
u njom etshëm shpresa e djegur si gazi
muar kuptim sipërfaqes dhe eterit 
ngjyrat rregullohen sipas stinës me ne
në këtë jubile.