Poezi nga Përparim Hysi

Poezi pak "egoiste?!"

Nga Përparim Hysi

1.Po thanë për mua

Po thanë për mua:

-Si mësues?

Ç'ka...mesatar

E ç'ka këtu për t'u zëmëruar?!

Po thanë:

-Si poet?

Shkruan shumë e për lumë

E përse do mërzitem unë?!

Por në thanë

Se zhgënjeva dikë si njeri

Atëherë,kush të më dojë,

Të më qajë me oi...

2.Koha

Koha ka veshur pantofla

Dhe reshperon si pa u ndjerë

Po mua pse më bloi në mokrra

Ç'është ky mister?!...

3.Halli

Halli i një tjetri bëhet dhe imi

Ose të tërin mbi vete e marr

Ja,kështu ka bërë tërë jetës Përparimi

Dhe qafa m'u rop e koka m'u zbardh.

Si çdo i gjallë,kam patur unë halle

Por mezalla njeri dorën s'ma shtriu

Dhe ndjehem i zhgënjyer nga kjo jallane

Se i shplarë më duket,përgjithësisht,njeriu.

Them në përgjithësi që njeriu është i shplarë

(po unë ku hyj,mos jam vallë,përjashtim?!)

Pa dyshim që jam pak mëndjeshkarë

Kur për hallet e të tjerëve,koka m'u thinj.

4.Kur shkruaj

Kur shkruaj,nuk kam ndonjë prapamendim

Që,o burra të shkruaj se do kem fitim

Unë shkruaj se kështu ndjej dhe gjykoj

Dafina nuk pres,po gjëmbat pse më shpojnë?!

5.Unë nuk pres nga kush dafina

Unë nuk pres nga kush dafina

Të rrah gjoksin s'e kam fis

Kam kaluar mbi fushë me mina

Edhe syri s'm'u gremis

Jo se unë s'kam njohur frikën

Për të drejtën kurrë s'kam heshtur

Se kam ditur ta mposht frikën

Kur mbi mua sulmet janë derdhur.

Dhe vazhdoj  që të luftoj

(duket kam gene ushtari?!)

Në kam humbur a fitoj

S'i kam hyrë atij "pazari"

Vetëvetiu unë hyj në "valle"

Për të drejtën zë hap zjarr

Në përvlonem,punë e madhe

Do luftoj,sa të jem gjallë

6.Arti i të heshturit

Të heshtësh,qenka art

Disa,përgjithësisht,e luajnë mirë këtë "rol"

Kurse unë të heshturit e quaj  mëkat

Të heshtësh,kur sheh pdrejtësi,je me syhapur:qorr!...

7.Gjithmonë më "rrahin"

Gjithmonë më"rrahin",se mbroj të drejtën

Se duan të më ndalin,mos them të vërtetën

Por unë nuk ndalem,kot s'jam "luftëtar"

Të zezës:e zezë!Të bardhës: e bardhë!

8.Në jam askushi

Në jam askushi,nuk më bëhet vonë

Se kjo botë si unë ka plot

Dua që kush vargjet e shkrimet lexon

Mos thonë për mua:-Qenka njeri kot.

Kaq më mjafton.Nuk dua lavdi.

Të thonë qe njeri,më mjafton mua

Se shpirtin kam vënë në shkrime e poezi

Njerëzit i kam dashur dhe i dua.

9.Plagët

Plagët e trupit i shëroj me ilaçe

Po si t'ua bëj plagëve  të shpirtit?

Ato,të parat,i shëroi dhe esnafçe

Këto,të shpirtit,më gozhduan si Krishtin.

10.  Unë

Unë kam parë si rritet bari

Kam parë dhe pyllin kur oshëtin

Kam parë rrëkenë që zbret nga mali

Kam ndjerë dhe ujkun kur ulërin.

Këmbëzbathur kam bredhur ugareve

Ugareve dhe arave këmbët kam çarë

Dhe prapë se prpaë zë pushtohem nga malle

Se unë brez pas brezi,jam  fshatar.

* janë shkruar në vitin 2003

____________

"Thërrime" të mbledhura

(poezi të gjetura nëpër fletoret e mia)

Nga Përparim Hysi

Dikush

Nuk la gjë pa shkruar kundër meje

Me epitete të zinj e të pistë

Kish një kuisje si të një hijene

Po unë s'reagova hiç...

Se ishte veç një anonim

Që fshihet,siç duket,pas gardhit

Sado që nuk e mbaj neverinë

Fre unë i vura inatit.

-E more vesh se kush ishte?

(më pyeti kurioz një mik)

E mora,- i thashë,- qe jashtëqitje

Dhe debatit i vura pikë.

Në heshta...

Në heshta kaq gjatë,bota s'u prish

Se jeta vazhdon e rrjedh si lumë

Arsye të mëdha pata;sikur ta dish

Se jam i plagosur si me plumb

Më vret mosmirënjohja,më keq nga plumbi

Më bën me tension dhe ca më shumë:me stres

Dallgëzoj nga urrejtja siç vjen lumi

Nga shirat e rrëmbyeshëm që bien në vjeshtë

Se njerëzit,pothuaj,kanë humbur drejtpeshimin

Mëndja ju ka ikur e gjykojnë kuturu

Të gjitha këto e lodhin Përparimin

Dhe hesht si një vuv(kthyer në copë dru!)

Dhe ndodh kështu kur bota kap kozmosin

Ne po njësoj:mbi trenin e mesjetës!!!

Të gjitha këto qëndrime,gati më xhindosin

Dhe copë m'i bënë jeletë e "kalit" të jetës.

Ju që lexoni poezitë e mia

Ju që lexoni poezitë e mia

Dua që diçka të ngulni në kokë

Kanë qenë të rënda hallet e mia

Kam patur barriera e pragje plot..

Gjëmbat më kanë shpuar(trupin ma bën plagë)

Mërinë apo helmin mbi vargje vërvisnin

Dhe u thinja para kohe (tash jam kokëbardhë)

Se të gjithë tek unë shihnin "parazitin"

E kush pyet,- më thoshin,- për vjershat e tua?!!!

Të gjeti një punë;tërë kohën shkruan kot!!!

Të gjithëve!Të gjithëve t'u çjerrë maskën dua

Këtyre " mëndjendriturve",të mënçur në botë!!!

Dhe,në se një ditë,vjershat do vlerësohen

Dhe unë do kem ikur  nga bota përgjithmonë

Oh,mos i besoni,ata që betohen

Secili prej tyre,është veç kameleon.

Se kësaj i thonë:- Vdis,pa të dua

(pazari inqindi-është fare i lirë!)

Tani them që ju më kuptoni mua:

Gjtihë kohën që shkrova,kam qenë xhind i pirë.

Në rrugët e botës

Në mora rrugët e botës, dhe ika larg nga vëndi im

Me grushta po i bie kokës (ç'm'u desh mua ky mërgim?!)

Jo se këtu po rroj keq (të qahem nga Amerika,bëj gjynah!!!)

Por sikur zihem me"dreq" dhe rroj me "oh" e "ah!"

Pse ndodh kështu,do thoni;pse kam këtë rënkim?

Kur vet ikjen do ta provoni,atëherë kuptoni hallin tim

Se jam pa shokë e miq;rroj  si kot?! Fare kot!!!

Shpirtin e kam  si eksiq;këtu nuk rroj dot.

Një blogisteje (të njohur përmjet shkrimeve)

Tek blogu yt,më unë nuk shkruaj

Siç hyj tek"blogu" dhe dal

Se s'dua që dikush kot të vuaj

Mandej,"armik" t'më shpallë.

I kupton si keq të miat vargje

Dhe zë i errren sytë

Pastaj rrëmben goxha"çomange"

Mbi kokë mua ma vërvit.

Se është xheloz(kjo shihet qartas)

Tek zbraz mbi mua gjithë "rropullitë"

Më gjykon shtrëmbër(pse t'i vij anash?!)

Si i liruar fare nga burgjitë.

Dhe ndjeva dhëmbje;pse ta mohoj?

Nuk duroj fyerje pa shkak

Një xheloz kurrë nuk di të dashuroj

Dhe më nuk shtoj asnjë varg.

*poezitë janë shkruar në vitin 2007

13 mars  20012