Poezi nga Timo Mërkuri

Timo Mërkuri

Rini e murosur

Për ç’kështjellë vallë a për ç’bedena

ma bënë kurban rininë? Ma murosën sakaq?

Prej saj, duke pikuar një lot a një rimë

viteve, u rit  një këngë, si një fënijë idhnak.

Po pse ma murosën më kot rininë?

Për ç’kështjellë a për ç’bedena vallë ?

…lotët s’na u ndanë

Në sytë e tu çelën dy bajame.

Po ç’janë këta lotë si vesa mbi petale?

Te çdo pikë  loti është një botë e vrarë.

Dhe në dashuri lotët s’na u ndanë?

Moj ngricë e kurbetit, ç’lule që ke tharë?

Në fshatin e refugjatëve.

….

Tani, këtu këngët lindin si fëmijë të vdekur.

Por e keqja është edhe

                                      se s’ka kush i varros.