Cikël poetik nga Xhevat Muqaku

Xhevat Muqaku

 

 

Tri fluturat

 

Të bardha të larta

Gjigante të arta,

Harmoni e atmosferës,

Fluturat jan’ vajzat e erës.

 

Në Horizont,

Burimi më i ri,

Gjenaratorët e gjerë

Rrezatojnë miqësi.

 

Natyra buzëqesh

Me energjinë e ardhmërisë

Së zonjave të rënda

Si zanat e madhështisë.   

 

(Nekofc, 29.09.2010)

 

 

Në lartësi

 

Flutur në dritare,

Në ballkon me diell,

Në gjumin e porositur

Nëna e re më përcjell.

 

Valë e mjegullës

Më porositi në lartësi:

„Notoji tri të bukurat

E ditës në vazhdimësi!”

 

 

Në Shkumbin

 

Lapsi tregon majen e tij,

Dëbora dhe dora shkruajnë,

Halla i flet Shkumbinit:

T’i thurrim vargje mërgimit.

 

Qielli dhe Dielli shqiptar

Pëshpëritën në ndarje

Për dasmën e fëmijëve,

Bashkohemi në gëzime.

 

Herët, në Agimin e artë,

Në bregdet t’shqiponjave,

Me prindërit e motrat,

Dhe vëllaun zemërzjarrtë.

 

Rrugë e kombit foli,

Trup i shëndoshë blini,

Rizgjati rrënjët dhe degët,

Andej e këndej kufirit.

 

Pionere e arsimit,

41 vjet me ditarë

Rrezatoi mund e djersë.

Mësuesja ime e parë.  

 

 

Mollët e arta

 

Dajë, ëndërrat shqip,

Nuk e largojnë dot,

Nostalgjinë për fëmininë,

Kronin në oborr, edhe sot.

 

Bonbonet, Currjelin,

Mungesën e kamerës,

Gjarpërin, çizmen,

Dhe zabelin e therrës.

 

Arin dhe ajrin e Blinajës,

Zikzaket, vjeshtën,

Aromën e pemëve të egra

Mollat, eliksirët e jetës.

 

Më mungojnë në veri,

Mollat e kuqe e të bardha,

Mua në mërgim e ty në maje?

Vitamine me aromë Blinaje.

 

Syri yt i bukur dehej

Me balsam natyre,

Kopsht im i shëndoshë,

Magjistar me mollën e artë.     

 

 

Meditim

 

Zemër, qytet në rritje,

Natën, dita interpreton,

Mënia maskës,

Fotografi i kërkon.

 

Të hollat, mungesë kronike,

Vallja, vargmalet nderon, 

100-shi, gjurmë artistike,

Jeta pjesërisht lulëzon.

 

Lajmet rrezatojnë,

Ardhmërinë në lëvizje,

Ëndrrën e refuzuar,

Gjunjët e pickuar.

 

Krenar me studentet e mija,

Vlera: forcë, art i shkruar,

Njeriut, shpirti dhe modës,

S'i del ngjyra, loja ka filluar.

 

Dituria çfaq mrekullinë,

Rinia, yll i vërtetë,

Liria harton Pavarësinë,

Dirigjent, një familje, dhjetë.

 

 

Disponim diellor

 

Fenomen natyre

Unazë mijëvjeçare

Fascinim në tërheqje,

Ndërprerje e pjesëshme

 

Atëherë kur errësira

Lind në rreth,

Një Mbret,

Diellin, qiellin kaplon

Në ajr, në lum

Dhe në tokë zbret.

 

 

Vigu

 

E imagjinova rrjedhën,

Dushkajën e mëngjeseve,

Arterjet prej mrizeve,

Kroin e lirisë e të etheve

 

Në reliefin e Vendlindjes,

Inspirova thellë, lirshëm,

Gotën, ujin si loti, të ftohtë,

E përjetova afshin ngrohtë.

 

Dheun e kuq e të bardhë.

Lisat, penjët dhe mullinjtë,

Magjinë e Amfiteatrit

Në Grykën e Gashit.

 

Muzgu, agimin e arrin,

Me dorën dhe orën në murë,

Në provën gjenerale, Suflerët

Dredhin zërin hipur mbi gurë.

 

Natyrë artistja,

Në rrugën zikzake.

S'njeh kufij njeri,

Freskon shpendin kuq e zi.

 

Rrjedhshem valëzon,

Prrocka dhe Bylbyli,

Veshi, mëson Notat,

I përpunon fyelli.

 

Në Mullirin e Zogut,

Flokët zbardhonin,

Me miellin, në shpinë,

Vigun e Shutit kalonin.

 

Në ëndrrën time,

Lumenjët sfidojnë,

Vigjet e vjetra,

Deti na bashkon.

 

Marrë nga libri me poezi " Nuset e erës "