Luan Çipi: Qortimi i Manit

Luan Çipi

QORTIMI I MANIT

Më qortoi  një ditë, baca Mani,

Shoku im i vjetër nga Zadrima,

I tha një postieri:  Pse humbi Luani

E nuk e shoh më në këto bokërima?

Duket u mësua keq  me çuna kryeqyteti

Veç rri e përrallos me njerëz të shkolluar

Dhe nuk i shkon mëndja për “halle mileti”

Po thur llafe, si ata, me barkun ngarkuar.

Bisedo me të e foli për hallet shtruar,

T’ua thotë shokëve të tij dhe Qeverisë:

Fshati u çart e burimet shteruan

Djem, vajza mërguan Italisë e Greqisë.

Kodrat dhe fushat ngelën papunuar

Bagëtitë po ngordhin ushqim nuk kanë

Çati të varura, shtëpitë shkatërruar

Vreshtat, pemët  dhe pyjet u thanë.

Ne pleq, rijmë kot e shtymë orët,

As një gotë ujë s’ka kush të na sjellë.

Thuaju: Pushtetin prandaj e morët

Për të harruar kush ju ka pjellë?!

Pse ziheni  e shaheni vëllai me vëlla

Të ndarë në grupe e parti armiqësore

Në parlament e në salla të mëdha

E hapni  pa fund procese gjyqësore?

Nuk vjen nga grindja asgjë me vlerë

Ditët ikin shpejt e lënë pas përçarje

Ju humbisni çdo emër e nder

Dhe bijve u ndillni gjakmarrje.

Bashkojuni me Kosovën si shtet më vete

Dhe i  mblidhni djemtë te Shqipëria e vjetër

Me klimën që kemi me fusha e dete

Si Atdheu i  ynë në botë, nuk ka tjetër.

Në krye vini bijtë në perëndim shkolluar

Dhe ndreqni e përsosni ligjshmëritë

Puna dhe vetëm puna, të bashkuar

Do t’i shtojë mirësitë.

Çikago,28.03.2011