Shahin Ibrahimi: Shikimet e fundit

Shahin Ibrahimi

Shikimet e fundit

Shikimet e fundit më lanë pershtypje

Nga pa fuqia shpesh herë dremisje,

Mesazhe, keqardhje, dhuroje në ikje

Ndoshta mendoje, kobin që po na priste.

Kthej kokën kujtoi buzëqeshjen e ëmbël

Ndërsa ti më prekje lehtë me dorë,

Nga ai vështrim më rrethojnë veç engjëj

Pranëshihja, imazhin tënd mbi dëborë.

Një dritë parajse mbaje me vete

Na ndriçonte kudo si pa kuptuar,

Shpitrin do djeg si trup komete

Të jemi gjithmonë pranë të bashkuar.

Përballuam dallgët që na fali jeta

S`të ndala dot të thurnim ëndrra pleqërie,

I lutem parajsës, të të thotë si u treta

Me ty pranë, largoja çdo trill çmëndurie.

Një mjegullnajë pa dalje le prapa

Si vetë jeta në të cilën ne kaluam,

Qetësinë e lodhjeve do shijoje e para

Se fëmijët, në themele të sigurta drejtuam.

Lëviz i vetëm ballë djersitur

Në këto ditë Gushti, ajri s` më mjafton,

Në foto njerëzve, sa shumë ju je dhimsur

Por një zemër, për ty ende po pulson.

Tani që s`të shoh më përqark shtëpisë

Pyes veten, pse pranë teje qeshja pa reshtur,

Qënia ime sot, po merr formën e mërzisë

Një lemëz po më afron, psherëtimën e vjetër.

Nuk mbeti zemër dhe gjethe pa u dridhur

Atë ditë dhe qielli tregonte dëshpërim,

Zgjata dorën të të largoja pamjen e hidhur

Shikimin e lamtumirës, ma dhe si ngushëllim.

Një ditë më dole para mes mërzisë

Sa shpejt më mbushe shpirtin me dritë,

Zemra gufoi dhe rendi pas dashurisë

Të të plotësoja, qoftë dhe një dëshirë.

Pranë njëri tjetrit, do të ndanim mërzinë

Asgjë në të ardhmen, sdo na bëj të qeshim,

Nga dhimbja drurët ndjejnë lakuriqësinë

Se mbi trishtim, pranverat s` çelin.

Tani ngjaj si dru pa gjethe e frut

I kafshuar në kockën pa mish,

Të ardhmen do ta kaloj me mund

Kujtimet po më kafshojnë:- Ta dish!

Kushtuar bashkshortes, qe u nda nga ne pak dite me pare.

I ndjefte shpirti qetesi.