Kulturë
Poezi nga Vullnet Mato
E shtune, 25.06.2011, 06:39 PM
Vullnet Mato
MË PRESIN MIQTË E PYLLIT
Kam ardhur sërish në parajsën me pisha,
mes pyllit me kaftan të gjelbër veshur.
Më presin gjithë miqtë e parë që kisha,
në kohën kur jetova mes tyre i fshehur.
Zogjtë me gjuhë cicërimash më flasin,
kuptoj ç’më thonë me tingujt e ëmbël.
Nuk dua përkthyes bimësh dhe kafshësh,
gjithë kodet e tyre i deshifroj në zemër.
Bari më flet me gjuhët vesuar nga yjet
dhe më tund kërcejtë e hollë me petale.
Fluturat më valëvitin flamujt te kryet,
mbi lulet e nektarit duke kërcyer valle.
Qukapikët trokasin dyerve në zgavra
të rreshtojnë milingonat e pritjes jashtë.
Zhapinjtë alpinistë më dëfrejnë me gara,
kush t’i shkojë trungut te maja e lartë.
Ketrat atletë kërcejnë te arenat mbi pemë
dhe më tregojnë një çast çiftimin e dashur.
Laraskat gajasen dhe zgjojnë lepujt që flenë,
të më shohin nga ferrat e gjumit syhapur.
Mëllenjat klloçka me të vegjlit e foleve,
më brohorasin me çuçurima nëpër shkurre.
Dhelpra del nga strofka veshur topmodele
dhe më tregon mantelin me gëzof lëkure.
Breshkat ekspozojnë tatuazhin e shpinës
dhe mbi gjethe të thata nxitojnë këmbët.
Kërmijtë më tregojnë antenat te brirët,
duke incizuar këngët e bilbilave të ëmbël.
Më ushqejnë me oksigjen pishat dhe shtogu,
teksa mendoj se pylli me miqtë e mjedisit,
janë mbretëria e paqes më të përsosur,
që i duhet njeriut për qetësimin e shpirtit.
GJYSHJA PËR BIJËN E SHEJTANIT
Gjyshja pa dhëmbë në gojën e madhe,
qeshte dhe me ledha më quante keç.
Nëna e nënës, jetëgjata me tumane
qeshi plot nëntëdhjetë e tetë vjeç.
Si ajo plakë gazmore dhe kapedane,
në jetën time nuk më deshi askush.
Më lëmonte kokën e nxirrte bajame,
nga xhepat e tumaneve të fryrë kaush.
Bir i gjyshes të bëhesh djalë i mirë,
mos puthësh kurrë “Bijën e shejtanit”,
si ai dajua i madh që na vjen i pirë,
me atë të flamosur nga degët e manit.
Dajua sarhosh s’më pëlqente as mua,
ndonëse më jepte të thyeja bajame.
Se kur vinte me këmbët i penguar,
kundërmonte të puthura era shejtane.
Kur arrita vetë moshën e pjekurisë,
u bërë kureshtar si ishte ajo dreqe.
Putha buzët e saj te gota e rakisë,
bija e shejtanit s’mu duk aq e keqe...
Dhe në dasmën e motrës, çakërrqejf,
i thashë gjyshes para shishes me verë:
Putha bijën e shejtanit sa u bëra dreq!
Ajo qeshi atë ditë më