Fran Buzhala: Shpirti shpërthen burgun e padukshëm, dhe hyn në jetën e gjallë!

Shpirti shpërthen burgun e padukshëm, dhe hyn në jetën e gjallë!

“Të kuptosh gjithçka, do të thotë të falësh gjithçka”, -thotë një proverb anglez, ndersa një njeri i mençur ka thënë: ”Të nderuar miq! Zoti e gjykon një njeri vetëm në fund të ditëve të tij; përse duhet të ngutemi ne dhe ta gjykojmë më përpara?”

Shkruan: Fran Buzhala - Ja ne kemi ardhur me turmën e emblemës...? së “pushtetit?”, derisa për ju shkruhet Fran Buzhala

për rrethë varreve me shpirtat e juaj ne librat e lotëve te sakrificave, në testamentin e lirisë, -aty ku flasin shpirtërat ne teatrin e lashtë.

Kërko paqen dhe ndiqe, largohu nga e keqja dhe bëje të mirën, edhe kur deshmitarët e “dhunshën” ngrihen në lartësi. Dhe kur pyesin për gjërat qe nuk i dijnë, për njeriun e “mundimeve...!”.

Nxirre heshtjen, si një “sopatë me dy teha” për te u dal përpara hijeve te këqija që janë hedhur ne sulm, ”shpirtrat hakamarrës” pas trupit te njeriut të sakrificës qe ja pren lekurën me thika, që kerkoi të zgjohet edhe njëhehër “drita e atdheut” shpata e heroit legjendar. Eh lumë ata njerëz qe janë me fate, të gjejnë strehë tek ai. Edhe ata që të urrejnë për shkak qe po mundohi te ja shkelni syrin njeri tjetrit.

Ah sa mirë, sa mirë e pamë me sytë tanë, sepse ata nuk thonë fjalë paqeje, por kundër njerëzve të qetë në tokë, kurdisin kurthën e mashtrimeve.

Njerëzit e lig mburren me lakmitë e shpirtave te vet, dhe ai qe nxjerr përfitime te padrejtë i bën qefin vetës,dhe përbuz një shoqeri qe kërkon paqe, dashuri, lumturi. Po as varferi nuk do të harrohet tërë jetën, as shpresa e zemër butëve,- s´do të vdesë kurrë!.

Edhe ata pushtetar qe mendojnë se brez par brezi ne mendimin e tyre se askush s´do të më bëj lëkundem, që del nga goja e tyre me plotë mallkime, mashtrime, shtypje... shpirtrat shohin, flasin...

Syri rrezatues i herojneve shehë, bijtë e atdheut, i heton se qka po don këta shpirtëra, dhe i urrenë ata qe don mashtrime, dhunë, mjerim që mshefin fytyrën e tyre me buzqeshjen e tyre para kamerave te rexhisoreve, qe i pregadisin keshilltarët e tyre.

Një zjarr u ndez ne mes te kalas se shpëtimit, dhe flaka zuri të përpinte të ligjtë...!

Një zë u dëgjua; -si kurse një njeri po fliste me veteveten: kam qarë me lotë tërë kohën.

Një shpirtë depertoi ne kalajën me gurët e medhenjë që i ngjante kalave te lashta, ku Skenderbeu kishte bashkuarë popullin kundër perandoris osmane me te egër me antishqitpare qe njehë historia e njerëzimit., ku pranë qendronte një bibliotekë në errësirë, pa drita, vetem një vrime bardhë dallohej nga rrezet e diellit, si një qiri qe kishte mbetur ndezur ende gjatë shekujve. Mendoja ta gjeja ndo një prej personave te vdekur në listën e kujtesëses së popullit.

Fluturonin nga era nëpër qoshet e gurëve te ”mëdhenjë” disa letra të bardha që janë deshpëruar nga jeta e tyre njerëz anonim!!!

Edhe ti shpirtë që po na dëgjon; thuaju një shpirtëri ton, -se ju jeni shpetimtari ynë!

Le të turpërohen ata qe po poshtërhohen dhe po kerkojnë qe ta hekin shpirtin tënd nga kalaja e gurëve... ato mbeturina qe i merr era... lufto kundër atyre shpirtërave qe jan ne rrugën e errësires, qe po na luftojnë për gjdo dit... janë rrahjet e zemrës së yrryer.. një shoqeri që e mohon dashurin e natyrës... ku njerëzit e kësaj shoqerie mendojnë vetëm qka shohin me sy hapur. Ku janë futur në labirintet një makthi, që rikujton kalan e lashtë civlizmin, ku tani nëpër dhomat e këtyre kalave janë futur të “Çmendurit” e kohës ”lakuriqët” e pushteteve, ku gjdo dhomë pranë gurëve te lasht perseriten edhe “torturat” psikologjike pa fund, duke përshpëritur mashtrime tërë kohën...

Harruan shpejtë ata që kanë bërë xhelatet...gjatë pushtimeve, Turko-serbosllave.

Edhe ata qe te thonë “mik”, e te duan, rrijnë larg plagëve, ata qe kerkojnë shpirtin nëpërmjet mashtrimeve qe te mos flasin shpirtërat ne gurët e lashtë.

Shpirti shpërthen burgun e padukshëm, dhe hyn ne jetën e gjallë!

Kur bart plagët e jetës në sipërfaqe, ske përse arsytohesh!

Ushtria e shpirtërave vullnetarë mbajnë erë Shqipërie, kur tërë kohën shpirti tyre endet i trishtuar rrugëve, në hartën e ilrisë... që të mos heshtë para lotëve të nënave tona, që po presin me vite ti gjejnë shpirterat e misheruarë, qe po ju ndrydh dhimbjen, qe zemra po digjet përbrenda... shpirti i tyre endet gjithëkundë, ligji i tyre është brenda nesh ne zemër. Drejtësin e juajë nuk mund ta mshef askush në këtë botë, me kotë njerzitë rrugëve zhurmojnë.

Le të të turpërohën dhe le të skuqën njëherësh ata që kërkojnë të shkatërrojn shpirtin e juajë...

Le të kthehën mbrapsht dhe të poshtërohen, ata që knaqen për pushtet vetëm për bazën materiale përsonale...

Le të shtangën nga turpi ata që thonë, -Ah, sa mirë, sa mirë, po me pelqen te ndertojmë intriga kundër kundershatrit politik, vellezer të një gjaku.

Ta dëgjojmë lutjen e juaj o shpirtëra tanë, e mos na mallkoni, e te mos marrim fund nga urata e lutjeve ne shpirtin e juajë.... që falë këtyre shpirtrave luftëtaresh që qendrojnë në themelet e atdheut ne gëzojmë këtë liri...

Mallkime te tilla mund te hasim si përshembull te literutarura biblike:

“Mallkuar qoftë ai që merr ryfshet për të vrarë një shpirt, për të derdhur gjak të pafajshëm” (Dhe tërë populli do të thotë: 'Amin'!)

I bekuar do te jesh në qytet, i bekuar do te jesh në arë, -dhe vetvetiu mund te pysim qytetarin, se zotruesit e pushtetit të sotem, qfar pune bëjnë, tërë diten, qe vetem për dreka e, darka, nëpër ahengje interesohen, shpenzimet e tyre që marrin nga taksa paguesve te qytetareve esi domos te fshatarsis se varfer, dhe bekim shendrrohet ne një shportë maxhie; “I mallkuar do të jesh në qytet, dhe i mallkuarë do të jesh në arë.” ”(Dhe tërë populli do të thotë:´Amin´)

Pra le te ndriçoi drita e juaj para njerzve, qe ti shohim edhe ne si popull vepra te shkelqyshme, me rreze drite.

Le të paraqitin flijime falenderimi, dhe te shpallin vepra me britma gezimi, aty ku flasin shpirterat e atdheut qe po na shikojn, pran varreve qe ende kan mbet dritat e ndezura.

Le të kemi kujdes në udhët tona, të mos mëkatojmë, e të mos mbetemi pa zërin e juajë!:

Ju e dërguat dritën dhe të vertëten? pse të ecim të trishtuar, ju jeni udhërrëfyes...!!!

Ne do të përkulemi para një fytyre të gdhendur, brez pas brezi deri ne perjetësi.

Edhe ata shpirtera qe ringjallen, që tërë jeten kaluan në errësirë, në terr, të burgosurit me mundime e ne vargonjë, sepse ishin rrebeluar kunder errësirave nëpër shekuj, dhe i shkëputen vargonjet e skllaverive... Pranë turmave te masës, vizitoret e varresave, zeri një shpirti pran varreve u dëgjua: Dëgjojeni shpirtin tim kur të thrras, -për bashkimin e të gjithë shpirtërave të atdheut.

Zyrtaret e pushtetit për ta marr edhe votat e te e vdekurve hyrën brenda te vizita e varrezave, ku një shpirti i vetmuar ju pergjigj: ”Zotërinjë unë po ju shohë, kam humbur zërin, nuk mund te flas me ju? ”ne jemi shpirtëra të lirë s´kemi kufizime...? si ne kokat e juaja, -le te mblidhen rreth shpirtrave tanë, vetëm ata qe dojnë drejtesi.

Një tjeter shpirtë u dëgjua një britm: Nxirre shpirtin tim nga kjo biruc, që te ju demaskoi, genjeshtrat qe vijnë nga zyrat e kurverive te pushtetit...

Kështu jetën e qytetarit e vën ne provë shumë te frikshme, sidomos gjatë zgjedhjeve lokale ku e ka frikën për kanë te votoi qyterari, dhe përseri pushtetit del fitues, duke u shendrruar ne manipulim,- një kurore martese ne mes frikës dhe drejtesis, pra pushteti martohet me “klientet e ankthit”.

Pra edhe ne kohët e lashta është thenia shpeshëher ”Mos u beto më kot, por mbaj zotimet qe i ke marrë para zotit”. Me qliro nga armiqtë e egër që po me rrethojnë persëri... Kur bart plagët e jetës në siperfaqe, ske përse arsytohesh!

Do të kërkosh rrugën me te “prekur” në mes të ditës, si kërkon i verbri në terr!?

Pranë teatrit, kur filluan shpirterat te flsinin, një “Frym” e eshenjtë zbriti mbi teatrin e lashtë, zëri foli edhe një herë, dhe treguan se kanë parë edhe një engjull mbrojtes qe zbriti nga qielli... ku ju drejtua me fjalet: Unë vetëm një her vij per një shekull ju vizitoi në tokë, e mos gaboni më, se vetem mbas pesë shkekujve do te vij, kujdes!!!

Shum njerëz do te shpallin dashashamirësinë e tyre, por kush mund të gjejë një njeri të besueshëm, -a kemi ndegjuarë ndonjëherë politikanë te pushtetit qe qeverisin te thotë:

“Se unë kam pastruar zemrën, jam bërë i kulluar nga mekati im?”

Ai njeri që zgjedhë vetmin, dhe qe ndahet nga publiku i teatrit është një invalid që nuk levizë, si degët e tharë pran lisave te njomë (lashtë) që duhet prerë apo djegur, pasi e tërë shoqëria rrezikohet nëse një pjesë e saj dëmtohet nga semudjet e kohes qe ka kapluar ky lloi "kanceri" këtë shoqeri.

Nese e ndezim një llamb për drit, ajo duhet te bej dritë për gjithë shtepin, jo vetëm per një grup njerzish te pushtetit te ndriqojn dritat, pra me këtë nënkupton direkt te dergon, ne sundues te shoqerisë aktuale qe po jetojmë, kështu qka i mbetet shtresave te varfëra, pa perkujdesje sociale, shendeti etj.

Mos e duaj gjumin, qe te mos biesh në varfëri...!. Pra qe te mos mendosh vetëm nga te rrahurat e koheve qe hapën vetem plagët, qe e spatruan te keqen dhe te goditurat qe depertuan ne trupin njeriut te vuajtur shqiptar nëpër shekuj.

Te ju qendron streha, gëzimi, shpëtimi, fuqia... trashegimia jonë, në vendin e të gjallëve!

Kur zyrtarët e pushtetit imaxhinojnë vetëm me fjalë te bukura...

Do të kërkosh rrugën me te “prekur” në mes të ditës, si kërkon i verbri në terr.

Gjdo shoqëri që kalon nëpër kriza për të mbajtur pushtet, mundohet te krijoi një ”Mit” shpetimi!?

Dhurata e bërë në fshehtësi, ndermjet shpirtërave hakmarrës e zbut zemërimin, dhe ryshfeti që futet fshehurazi ne mes njerëzve të pushtetit, në relacionet, -pozitë-opozit, zbut tërbimin e fortë!?

I ligu është shpërblesë për te drejtin, dhe ai vepron pabesisht, zë vendin e të drejtëve.

Ka njerëz qe nga natyra mundohen sa ma shumë të jen te butë, dhe te trashegojnë një shoqeri te butë, qe me këtë metod qeverisin mentalitetin e një shoqerie per pushtet.

Ka njeri është munduar me mençuri, njohuri dhe mjeshtri tërë jetën, por pjesën e tij do ti jepet nje njeriu tjetër, qe ka bërë vetëm pun te kota, asgje te mir në jetë, kështu e bëjnë politikën ditore "heronjët e sotëm maxhik".

Gjatë viteve 1981, një fallxhore qëndronte rrugëve të Prishtinës, duke lexuar; dorën e udhëtatereve duke bërër maxhi, te ju hedhë sy pluhur syve atyre te cilët, ishin nën përgjimin e sistemit titist”. Rastësisht ne atë moshë rinore qëllova afër spitaleve te kryeqendrës sonë Prishtinë, aty ishte ndal fallxhorja duke më pritur pran rrugës te një qosh të rrugës herë ne qosh tjetër duke vëzhguar ajo... me ndal: Ju keni problem e atë e këta... me një rrëfim shkatërrues, shkurt ajo me mirë i se unë e dinte se çka po behet me rrethin familjar, shoqeri e me gjerë.

Pra lidhje me këso tipash fallxhores qendron një fjali ne shkrime të shenjta: ”Kufoma jote do të bëhet ushqim për të gjithë zogjtë e qiellit dhe për kafshët e fushës, dhe askush nuk do t´i trembë.”

Dhe nga ankthi i zemrës, gjithqka doket ndryshe nën rrezet e diellit, ligesit, drejtësit, qe është një shanc, për të par nën këtë dritë drejtësin se si zoti do ti gjykoi të gjithë ata qe mundohen kot te bejnë mekate dhe qe kan bërë në jetën e tyre, dmth, dyfishi i jetës, se vetmis, dhe ringjalljes, pran vdekjes, si shkëputje nga një botë tjetër për të krijuar një botë tjetër; -qe do te marrin pjesë ne atë botë gjykuese të gjithë se bashku: heronjet, shpetimtaret, shenjtoret e popullit gjatë histroisë, bëmirësit e keqëbërsit, tradhtaret te gjdo periudhe, nënkupton shpirti i gjdo qenie njerëzore dikun do te jap llogaridhenie. Gjdo shoqeri që kalon nëpër kriza për të mbajtur pushtet, mundohet te krijoi një ”Mit” shpetimi!?

“Të kuptosh gjithçka, do të thotë të falësh gjithçka”, -thotë një proverb anglez.

Pra këto mite shfaqen edhe në ketë koh, në vizionin e disa politikanëve, -sytë krenar? dhe zemra arrogante?, që janë drita e tyre njerëzve të lig, te mbushur me plot mekate...!

Pasurit i fitojn në fillim me lakmi kur qeverisin pushtetin,sepse nuk gjykojn me thellë, por ne fund ajo pasuri, pa djers, ne kurriz të tjereve s´do ta ketë bekimin e popullit, dhe dergon trurin ne mendime se: Udha e një të huajë është dredharake, sepse ende s´kemi njerëz te kulluar në politikë, për të udhehequr verdiktin e popullit.

Dhe nese politikani i zgjedhur i votuar i zgjedhur nga shumica, bënë ”mëkate” faji bie mbi popullin, nëse nuk bënë ndryshime, fatkeqsishtë një verbri sundon në kosovë.

Ati largojmë veshët nga verteta, apo ti dëgjojmë përseri tregimet rrenave të politikës.

Apo ti ruajmë gjykimet për gjithqka qe vuajtëm nga e liga, apo kujt ti tregojmë?

Ti ankohemi, njerëzve me shpirt te vdekur, nga njëherë edhe kafshet integrohen në jetë, edhe keto kanë shpirt, dhe gjak!

Pasi zemërimet janë ndezur në zjarrë, pra jepja qytetarit lirin e vertet ta shpreh pasi qe fioi me sakrifa, me gjak, gjërat do të levizin ndryshe e verteta...!.

Dhe ende skemi një klas politike te shendosh qe i sheron njerëzit shpirtërishtë!

“Të kuptosh gjithçka, do të thotë të falësh gjithçka”, -thotë një proverb anglez, ndersa një njeri i mençur ka thënë: ”Të nderuar miq! Zoti e gjykon një njeri vetëm në fund të ditëve të tij; përse duhet të ngutemi ne dhe ta gjykojmë më përpara?”

Me, 05.2011- Esslingen