Julia Gjika: Gëzuar Pavarësinë

Julia Gjika

IBRAHIM RUGOVES
 
Atë që askush nuk e shihte,
Ti e pe, ende udhën pa e nisë:
Qiellin e kaltër përtej reve,
Kosovën, në krahët e Lirisë...
 
Tek shkëmbi i lartë qajnë valët
Era shkon e vjen si e marrë.
Njerëzit, gurët dhe drurët
Kanë ankth, kanë acar.
 
Zjarrin që të digjte në zemër
Si trim e durove pa ankim.
Deri në shtratin e vdekjes
Me dashurinë fole, i urti Ibrahim.
 
Të ftohta ditët e këtij Janari,
Të ftohta muret nëpër oda,
Luadhet e malet e Kosovës,
Mbuluar nga ngrica e bora.
 
Nata harron të largohet,
Shpirti po ikën ca nga ca.
Zemra dhe truri i munduar,
Në duart e natës dhimbjet i la.
 
Lot i fundit i jetës rrëshqet
Njeriun e Madh  paqja  mbështjell.
 
Janar /2006
 
GEZIMI I FITORES

Mezi e pe ditën
Mezi e ndave nga nata e gjatë
Mezi erdhi  Fitorja
S’ishin pak tragjeditë
Humbjet, dhimbjet s’ishin pakë.
Kjo ditë Kosovë
I ngjan stinës së pranverës
Gëzimin sjell
Me kthimin e dallëndysheve
Me kthimin e yjeve në qiell.
 
Si një trup i vetëm ke dalë
Nuk të nxënë sheshet
Nëpër botë,
me kohë u shitën biletat
për të ardhur te ty,
rrugë të reja  gjejnë dasmorët.
 
Eshte e diel
Qielli është i kaltër
Fytyra jote shkëlqen
Pritja ishte gjatë, përtej durimit.
Me zë te plotë, me zë të fortë shpërthen
Me korrin e ëngjëjve
Me fuqinë e dallgëve të oqeanit
Rruga e gjatë e mundimeve
Mbeti pas.
 
Fitorja është ulur
Pranë sofrës së madhe
Buzëqesh me fytyrën e heronjve.
Eshtë e diel,
Shpirtrat gëzojnë
Toka dhe Qielli  ka festë
Në varrezat ,martirët shtrijnë eshtrat
të qetë janë tani
Asgjë nuk vajti dëm
As gjaku i derdhur.
 Julia Gjika
 
17 Shkurt /2008