Odise Kote: Gur i fundit ...

Gur i fundit ...

Nga Odise Kote

Mësyn misteri mërinë memece,

e shkreh, e shqep, e shkul…

në prym e pezm, pikëllon paniku,

gur i grindjes, gër – gëri gur....

U shkul, e shakull shemben shpresat,

çatia, çastet, çardaku, çmimet…

baresin brengat, bërr- bërr babëzia,

vraga vetmie, vetflijime vegimesh.

Fshehur fantazmat në fjollat e frikës,

me mure mëkati mëkuar mërzinë,

dëshira dështake, deziluzione drite,

prita pendimesh, përmbysje, pluhurimë…

Klithin këmbanat, keqardhje kokëkrisur,

gjakime të gjora, gjymtime gjithkund,

yshtyr ujrash, ulërima ujqërish …

rrëmujë rrëpirash, rrënjëdalat rrënjë.

Mësyn misteri mërinë memece,

shtypet, shkrumbon, shpirti shpëtimit,

qelqthyer qiejt, qëndrat e qoshkat,

gërbonjë gangrene, gur i gabimit …