Sejdi Berisha: Varrin djalit për t'ia gjetur

Sejdi BERISHA:

 

CIKËL POEZISH:

VARRIN DJALIT PËR T’IA GJETUR

 

NËSE KËNDON, KËNDO BUKUR

 

Mëso për rrënjët

Se qëndresa e Rrapit

Plleshmëri toke bëhet

E shenjtërohet Liria

Shiko qiellin atëherë

Edhe detin si merr frymë

Bjeshkën e veshur

Me historinë e saj

Erërat çajnë ballin

Shpërndajnë polen lumturie

 

Këndo për trungun

Se rrënjët marrin lëng dashurie

Kurora rebelohet

 

Nëse këndon

Këndo bukur

 

 

VARRIN DJALIT PËR T’IA GJETUR

 

Gjaku zbret në fotografi

Si etja për tokën e djegur

Nëpër shekuj kënga valëvit flamurin

Erdhi pranvera

Për të na kujtuar emrin

 

Ndryshe gufoi bari në këtë stinë

Me aromë lulëkuqesh

Gjyshja bredh me nipa

Varrin djalit për t’ia gjetur

Për t’i rrëfyer atij

Janë këta burrat më të mëdhenj

Që kanë ngelur në shtëpi

Me ëndrrat e tyre përrallore

Kala do ta bëjnë historinë

 

Nipat marrin krahë

Për varret e humbura

Në lartësi kërkojnë frymën e tokës

 

 

ME DHEMBJEN E NËNËS...

 

Shikoj në pasqyrë

Udhëtim i gjatë

Deri në damarët e dritës

Shikimin kthej prapa

Gjaku s’është therrë që mbin

Kohë që oshtinë

Dielli droçkë mund të bëhet

Për zemrën e tokës

 

Shtëpia jote, o bir

Ka burra të mëdhenj

Fëmijët e tu i ka

Pra, fli qetë me dhembjen e nënës

Me premtimin e brezave

Në tokën e sertë

Në lulishten e etur

 

 

E, MOJ TOKA IME...

 

Më panë me çekan

Thanë, kullat do t’i rrënojë

Më hetuan me shkallë në duar

Do ta kap qiellin-thanë

 

Me laps dhe fletore isha

Hafije do bëhet-pëshpëritnin

Edhe do libra e çantë me vete

Mbledh shënime të këqija-kujtuan

 

Dikur me flokë të thinjura shëtisja

Thanë...

E ka munduar kokën me gjëra të huaja

Më panë të kërrusur

Mëkatet e kanë rënduar-zëshëm menduan

 

Të shtrirë më ëndërruan

Thanë...

Nuk është i sëmur-shtiret

Fytyrë dyllë e pa frymë

Ruajuni se çohet lugat-s’i besohet

 

Thanë e ç’nuk thanë

Vulën i dhanë

E, si të zgjidhet ky nyje

Thanë...

Tash s’na intereson

 

E, moj Toka ime...

 

 

MOS E PRIT PRANVERËN

 

Mos e prit pranverën

Asnjë stinë mos e prit

Se rrugëtimi është madhështi

Mos i ngushto rrugët

Se kënga dhe vargu na çmendin