Afrim Caka: Unë biri yt Dardani, të tradhëtova!

UNË BIRI YTË DARDANI, TË TRADHTOVA!

Nga Afrim Caka

Këto pjella kanë një pushtet aq të fortë saqë edhe emri dhe karriga e tyre nuk mund të ndryshohet pa u lëkundur e gjithë bota..!

Në të vërtetë, sot, rreziqet për revulucionet e një tradhti të madhe janë aq të shumta sa të bënë të dyshojë që ky fryt i tradhëtisë mund të piqet tek çdo shqiptarë! Ngrehina dhe ndërtimi i Dardanisë së shqiptarëve është arritur tepër dhe bashkë më të gjithashtu dhe mundësitë që spiunët të mos lodhen, që kur është rritur tepër shumë fundamentalizmi islam politikë dhe krimi politikë.

Pikërisht mungesa e mprehtësis dhe vetëdijës sonë intelektuale e kombëtare e shtynë ndoshta të lëkundet shqiptari gjatë ecjes e tij dhe të ngurrojë për ta ndalur filozofin e pjerrtësisë mozore... Ndoshta trembet tundimit të diletanitit (servilizmit), të shumëkëmbëshit dhe të kthetrashumit shqiptar, ne e dimë shumë mirë që këta kthetrashumit e PDK,së dhe të LDK,së me fjalë mashtruese e të liga. Po kështu edhe filozofët e Brojës e të Prapashtcës e harxhojnë kohën kot duke shkruar e folur për të na bindur, por më shumë për t’u zbavitur e tallur edhe ata vetë. Sapo një “filozof” i këtij pushteti del nga rrethi i zakonshëm i mjedisit ku jeton dhe punon, ai kënaqet me një rreth të ngushtë votuesish servilësh që kanë arritur në mënyrën më të ligë e ngjashme me ato të Erdoanit. Vetëm pushtetarët e bindur kanë pushtetin që i bëjnë të tjerët t’i dëgjojnë, të lundrojnë kundër rymës shqiptare, të ndryshojnë idealin kombëtar të një brezi të tërë, por kjo më shpesh arrihet për shkak të trashigimisë e pavetëdijshme të lënë nga të parët e tyre. Përkundrazi, përvoja tregonte se shpesh favorizohen rrëmujaxhinjtë e errësirës. Një ves që për fat të keq mbizotron ende mes shqiptarëve pushtetar.

Shpresoj se këta në zgjedhjet e fundit kanë për ta humbur respektin për veten dhe për votuesit e tyre. Po provoj ta sjell në një formë më të shkurtër: “Meqenëse PDK-ja dhe LDK,ja janë parti të ndyra, e meqenëse PDK,ja-ja është po kaq e ndyrë, do ishte më mirë të mos kishim zgjedhje fare; dhe është PDK-ja ajo që ka kërkuar zgjedhje të reja me njerëz të vjetër. Ngritja e problemit të zgjedhjeve nuk është fiktiv. Në qoftë se flasim për zgjedhje të “lira” të pandershme, në radhë të parë të kemi parasysh çfaqjet natyraliste se ato largojnë votuesitë nga tipikja. Përkundrazi, unë mendoj se fiktiv është ngritja e sentimentalizmit. Ka që këtu paqërtësi atëhere për këtë le të mos bëhen zgjedhje të lira, me njerëz të vjetër, të korruptuar e të kapur pas krimit politik.

Ajo ditë, kjo mund të dukej si ndonjë aventurë e frikëshme. Jo vetëm nga pasiguria e zgjedhjeve të lira e të ndershme dhe e mbushjes së kutive të votimit, por se mos na prishnin edhe imazhin e Dradanisë! Edhe kështu imazhi ynë është i ndrydhur dhe i sakatosur…

Për këtë do të jap disa shembuj të nxjerrë nga vrojtimet e mia: Rasti i Debëlldesë me 3.200 hektarë, Mitrovica, Manastiri i Deçanit me mijëra hektarë tokë pjellore dhe Demarkacioni me Malin e Zi etj… Tani radhen e ka serbia që do të na shqyej e të na bjë copë e grimë me ndihmen e shumë tradhëtarëve shqiptar.

Gjykata Kushtetuese ishte dashur të veprojë me standarde të njëjta, siç kishte vepruar edhe më parë me shkelësit e Kushtetutës, pra me shkarkimin e tyre nga detyrat shtetërore. Argumente të fuqishme juridike nga Gjykata Kushtetuese. Se a do të bëhete vetëvetja, në kuptimin pozitiv “Nëna” e drejtësisë Dardane, mbetët të shihet në ditët në vazhdim, me rekomandimin për ngritje të shumë padive penale ndaj shkelësve të Kushtetutës. Ndërtimi politik i kombit tonë duhet të bëhet në harmoni me ato ligje falë të cilave kombi shqiptar do ketë madheshtinë e tij në fushat ekonomike, kulturore e ushtarake.

Dradania, e cila ka kaluar jo pak kriza politike, ka njohur deri më sot dy modele të qasjes ndaj tyre. Me gjithë variacionet, këto dy modele mund të përafrohen në modelin Thaçi dhe në modelin Mustafa. Modeli i parë, i atij të Brojes që e konsideronte të shenjtë karrigen e tij prej Sulltani dhe nuk e çonte ndërmend ta negocionte, që rizgjidhej president ndërsa vendi ushtonte nga korrupsioni dhe krimi politik, që nuk negocionte asgjë dhe askënd, e çoi vendin në krizën më të thellë, pavarësisht se edhe sot kishte plot zëra që Thaçi e Mustafa fajin ia vinin opozitës!

Modeli i dytë i Prapashticës, që u pa edhe në mocionin në parlament për të, është ai i agait të katundit tonë politik dhe jo ai që frymëzohet nga ndonjë diferencuese i viteve ’80 apo parim ideologjik amoral. Është degradimi i 20 viteve të politikës LDK,së, që në emër të vullnetit të popullit ka sajuar aq afera korruptive, mashtrime e pasiguri të mbetur e kapur në emra “korrupturish” në fakt përbën shprehjen e koncentruar të këtij degradimi, që karrigen e tij nuk e lidh thjesht me vullnetin e popullit por dhe me amanetin e ish shefit të tij të djeshëm Ali Shukriut. Mjafton biografia dhe fotografia e Mustafës dhe e Thaçit për të kuptuar se ku jemi katandisur si popull në mjerim e moçalë.

Në anën tjetër, përballë këtij rreziku që i kanoset Dardanisë, qëndron pasardhësi i Esat pashës dhe Ali Shukrisë, misionari i amanetit të tyre, i cili është i gatshëm të ofrojë gjithçka për të shpëtuar vendin, me përjashtim të karriges së tyre. Ajo është e panegociueshme, hyjnore, e për rrjedhojë mund t’iu përkasë pazareve tokësore të territoreve tona.

Meqenëse në të gjitha kohët, që kur ka ekzistuar Dardania, ka ekzistuar edhe turmat e qenieve shqiptare (grupe islamistësh politik, tradhtar, spiunë etj.) dhe gjithmonë një numer shumë i madh që binden në krahasim me numrin e vogël të atyre që urdhërojnë e tradhtojnë. Shqiptarët, një popull “i lindur për të qenë skllav”, siç thonë shqiptarët vetë, “populli shqiptar i zgjedhur midis popujve” siç themi dhe besojmë ne vetë, shqiptarët kanë bërë atë kryevepër të përmbysjes se vlerave në sajë të së cilës jeta mbi tokë ka marrë për tre mijëvjeçarë një pamje të re dhe të rrezikshme dhe për herë të “parë” i kemi vënë vulën e turpit fjalës “BESË e ATËDHE.

Një përmbysje të vlerave mes të cilave përfshihet përdorimi i shpeshtë i fjalës (“shqiptar dhe tradhtar” si sinonim i fjalës “tradhti”) këtu qëndron rëndësia e votuesve shqiptar: më atë fillon kryengritja e Mateja Gubecëve shqiptar në moral e karakter. Këto pjella kanë një pushtet aq të fortë saqë edhe emri dhe karriga e tyre nuk mund të ndryshohet pa u lëkundur e gjithë bota.

Duke mos marrë parasysh vlerën e pohimeve dhe e thash e themeve si “ka tek ne një imperative të prerë për të qenë kundra çdo gjëje shqiptare”, gjithmon të pyetet: çfarë thotë një pohim i tillë për atë që e bën këtë mbrapështi antikombëtare?

Kështu pra këto veprime të një popull ka kuptimin e mënjanimin të vullnetit e të iniciativës individuale që shpesh identifikohen autoret e kutive për t’i mbushur atë… Kjo vjen, me sa duket, ngaqë, si rrëfimi historik, si ai mitik, vuajmë mos kryerja e detyrave ndaj atëdheut. E veçanta e moskryerjes së detyrave është se ajo, vetëm është e pandreqshme, por nuk mund të jetë veçse e tillë. Me fjalë të tjera, ndreçja, moskryerja në këtë rast do të bien ndesh me arsyen e të qenit atdhetar. Në këtë botë, gjithçka që nuk i përket racës së pastër është destinuar të humbë. Çdo ngjarje historike në botë nuk është as më shumë e as më pak veçse shfaqje e instiktit të vetëruajtjes racore, qoftë kjo në të mirë apo në të keq... U përfshimë në përzierje racas dhe e humbëm aftësin krijuese kulturore derisa në fund, u bëmë mendërisht, por edhe fizikisht, më tepër të ngjashëm me pushtuesit shekullor e të nënshtruar deri në ditët e sotit.

Jam i tronditur, jo pse na kanë shantazhuar e gënjyer, por sepse unë nuk do t’ju besoj më.