Afrim Caka: Zgjohu nga varri o Gjergj Kastrioti!

TANI, NUK PO U DREJTOHEM INJORANTËVE, POR TY, O GJERGJ KASTRIOTI

Nga Afrim Caka

Ja një koleksion kriminelësh e tradhtarësh...

Qëllimi i këtij shkrimi, sot për sot, është t’u presim hovin armiqëve dhe tradhtarëve, duke lidhur besën shqiptare dhe duke u betuar që ta mbrojmë kulturën dhe nderin tonë, që na lanë gjyshërit dhe stërgjyshërit tanë.

Qeveria ka kapitulluar para krimit të organizuar islam!!!

S’mu durua pa bërë një “lëvizje” të vockël rreth përdorimit të fjalorit antikombëtar në gjuhën shqipe nga disa hoxhallarë. Por këta njerëz janë edhe me probleme, në një kacafytje të përhershme me kukturën, historinë tonë, e cila po dëshmohet edhe sot. Pas kësaj, ajo do të rrënonte historinë, kulturën, për ta zëvendësuar me një histori dhe kulturë të rreme, të zavëndësonin historinë me një tjetër histori, të zavëndësonin fenë me një tjetër fe të rreme, gjersa, ashtu si djalli, t’a kërkonte haptazi shpirtin shqiptarë. Si një thirrje për ndihmë Turqisë nga Halil Matoshi, më 12.03.1992 për një “zgjidhjeje kombëtare” për ne:

“Për një konfederatë islamike Turqi, Sanxhak, Bosne, Shqipëri, Maqedoni dhe Kosovë!”

Në emër të kujtë fletë ky far Matoshi i Matoshëve? Sikur, që vendi i tij të bënte pjesë në atë univers të egër e shkretan, kjo ishte dhe një arsye tjetër për të që të interesohej edhe ministri i jashtëm turkë…!?

Sikur erdhi koha të thërrasim vetvetën dhe t’i themi gjërat drejtë:

“Shpëtona, o Zot!”

Zgjohu nga varri O Gjergj Kastrioti!

O Zot! Dëgjoje zërin tim apo duhet kërkuar një Zot tjetër!

Më duhet patjetër të kthehem të stilolapsi dhe letra e bardhë! Tani nuk po i drejtohem njerëzve, por ty, o Zot. Nuk e di nëse dhe pse lejohet që këto krijesa të dobëta antikombëtare, të përhumbura në pafundësi dhe të papërfillshme në trojet shqiptare, të guxojnë të kërkojnë diçka ty që të na mbronë nga mjekërzinjtë, tradhtarët që guxojnë të sakatojnë atdheun, të dënjosh të shikosh me zemërgjërsi gabimet, tradhtitë që edhe pse vijnë nga gjakhumburit, nga natyra e jonë, të mos bëhen mynxyra tona. Apo mos na ke dhënë zemën të urrejmë e tradhtojmë atdheun, gjuhën, historinë, flamurin, e më duar tona të therim koka njerzish...!

Nëse gjëmat e luftës nuk shmangen dot, mos t’i urrejmë figurat tona rilindase, mos ta shqyejmë njëri tjetrin. Mllefin e kam dhe më është mbledhur në gjoks, nuk e di athua vallë do të ndalem dikund, por jo sepse mllefin e kam të pafund! Pas luftës, në xhamit tona fyhen figurat kombëtare dhe shtrembërohet më qëllim historia…

Kurrë mos u harroftë se shqiptarët janë vëllezër! Paçim urrejtje vetëm për armikun, tradhtarët e tiranin që rëndon mbi shpirtratë tanë, ashtu siç neveriten nga bantitizmi që rrëmben me dhunë frytet e punës dhe djersën e popullit. Mes veprimeve të pamend, mes ligjeve të djallit, mes banditizmit kaq të ndryshëm para syve tanë, por që kanë dallim prej atdhetarëve; që të gjitha këto ulërima e tradhtish nga testamentet e vjetra të lëna përgjysmë mes spiunëve të quajtur shqiptarë, por nën rrasën e zezë. Duke zotëruar një grushtë mutë nga kjo tokë që është madhështi dhe pasuri e jona, për ta njollosur atë.

Zhvillimi krizës politike tanimë kanë marrë ritme dramatike për kombin shqiptar. Lëkundjet e thella etnocentrike kanë krijuar të çara të thella në politikë dhe në kufijtë tanë. Improvizimet dhe verbalizmi politik nuk mund ta krijojnë sovranitetin kombëtar. Vullneti e idealet janë kategori morale e psikologjike, ndërsa realiteti është kategori historike. Natyrisht, askush nuk e konteston vullnetin tonë, por realitetin ekzistues. Realiteti ynë politikë i sotëm nuk siguron zgjidhjen e drejtë të çështjes sonë kombëtare. Pas luftës:

“Krim të organizuar, korrupsioni dhe klientelizem; bandatë kriminale, popullistè dhe demagogë udheheqin skenën politike e fetare të cilëve populli vet, verbërishtë u’a jepë votën dhe zgërdhihen!?”

Mjerisht, politika e sotit nuk ka bërë përpjekeje që me shpjegimin e përvojës historike të dëmtojë se lëkundjet e tilla të qëndrimevë servile-politike, në varësi të plotë prej kointurave momentale ndërkombëtare edhe për një çështje aq madhore, siç është çështja e demarkacionit me Malin e Zi, Serbinë dhe Maqedonin dhe tani së fundi edhe kisha e Deçanit e gllabëroi gjysmen e saj, përfundojnë rëndom me pasoja tepër të rënda për fatin e popullit.

Shumë organizata islamike në Dardani, Maqedoni, Shqipëri mësojnë gjëra të panatyrshme për radikalizmin, edukojnë dhe kërkojnë të ndihmojnë financiarishtë të varfuritë trutharë, por për mua, egoizmi i tyre nuk është një fenomen i natyrshëm ndër shqiptarë. Por mbetje turke! Tradhtinë dhe egoizmin e kanë të ngulitur e të lindur nga familja, egoizmi bënë pjesë në natyrën e tyre. Por do të jenë hipokrit që futën në islam për të çoruditur kulturën shqiptare. Futën në islam për të prishur edhe fenë islame edhe muslimanët e devotshwm. Këta futen në çdo të çarë dhe nuk na dunë të mirën tonë edhe si shtetë historikishtë. Ku shfaqen të gjitha këto:

“Te hoxhallarët tanë radikal”

Vetëm Zoti e dinë se çfarë janë këta?

Para së gjithash, këta imam e hoxhallarë hipokritë bëjnë pjesë në natyrën e tyre, këtë gjë nuk dojnë ta pranojnë dhe duke mbijetuar në saje të egoizmit tyre.

Sigurisht të gjithë këta që predikojnë “shërbimin” dëshirojnë që shqiptarët të mbesinë të varfur dhe nevojtar për t’u ndihmuar, është në interesin e tyre; jetimët, laviret, pleqtë, lypsit janë të domosdoshëm! Shqiptari i varfur është i nevojshëm; absulutisht i domosdoshëm dhe për ta, ndryshe, çfarë do të ishin këto shërebëtor të viheshin tjetrit në shërbim të armikut? Shërbimi i tyre është një punë e ndyrë, është një tradhti, mos e përdorni kurrë…

Po përse këta hipokrit, injorant shqiptarë t’i shërbejnë djallit? Cili është motivi apo qëllimi i tyre? Qëllimi nuk është t’i shërbejnë Perëndisë, shqiptarëve por të fusin ligjet e sheriatit e të djallit e pastaj për kryer krime kundër vetë shqiptarëve. Kjo tokë nuk i duron ligjet e sheriatit dhe ne nuk do të lejojmë...

Të mbyllën të gjitha “organizatat humanitare nga Turqia”. Nëse ne lejojmë që ky kancer të përhapet, atëherë historia nuk do të na falë kurrë…