Afrim Caka: Ringjallja e testamentit të vjetër

RINGJALLJA E TESTAMENTIT TË VJETËR

Nga Afrim Caka

Ndershmëria ime është pena, me atë përpiqem t’i shërbej atdheut.

Janë të mallkuar për jetë jetëve, të gjithë ata që guxojnë të prekinë atdheun!

Në kohën kur atdheu na fton në shërbim të tij, interesat personale qofshin mallkuar. Në lidhjen tonë kemi vendosur të mos i nënshtrohemi fesë e tradhtisë, por në radhë të parë të jemi shqiptarë”. Por feja e tradhtia në Dardani nuk mund të jetë një subjekt që shtron zgjidhje për çështje të tilla, pasi feja dhe shteti janë të ndara dhe duhet treguar asaj kufijtë e ulërimës?

Në të kaluarën, në tërë botën njerëzit ishin paganë: kufizoheshin në adhrimin e natyrës. Nuk ekzistonte idea e mëkatit dhe as ndjesia e fajit? jeta pranohej ashtu siç ishte. Nuk kishte gjykime ose interpretime: arsyeja ende nuk kishte depërtuar te njeriu i lig.

Kam drojë se në këtë braktisje panislamët shqiptarë kanë luajtur dhe akoma luajnë role tepër të mbrapshta. Dekaratat e tyre kundër kundër historisë dhe kulturës sonë janë një turp, një poshtërim për moralin e KOMBIN tonë.

Ç’bën kjo drejtësi! Si mundë të rijë duarkryq kjo drejtësi, e marrtë dreqi! Ndryshe, nuk mund të kuptohet braktisja e truallit, pa asnjë ndihmë, shteti dhe kombi ynë mbeti në mëshirën e fatit. Sa më shpejt që drejtësia e mirëfilltë të çlirojë vetën e saj nga feja e politika e përgjumur, aq më mirë do të jetë për kombin tonë. Ajo që dëshiroj të shtroj para miqëve dhe lëxuesve është kërkesa për një ndryshim parimor në kujtesën tonë kolektive për një qëndrim më dinjitoz ndaj gjuhës, flamurit dhe kulturës shqiptare.

Në historinë e Dardanisë nuk ka patur periudhë tjetër të një radikalizmi fetar të tillë të bërë kundër shqiptarëve nga vetë shqiptarët, si në këto 16 vjetëve të fundit. Një histori e tillë vazhdon edhe sot, veçse me një ndryshim të rëndë me një ndryshim emrash e identitesh: testamenti i lënë një shekull më parë ka marrë “në mbrojtje” të vdekurit servilë. Kjo histori prodhuese e shkruar nga ca hoxhallarë e imam panturke!

Shumë myslimanë janë fanatik, të infektuar me idet e huaja panislame, panturke e arabe, gjë që është për të ardhur keq. Jemi dy kombe me gjyhe e me kultur të ndryshme. Feja e kombi janë dy gjëra të ndryshme. Dhe unë nuk e quaj fetar njeriun që beson te zoti. Unë quaj fetar njeriun që vazhdon të rritet në dashuri, në mirëbesim dhe që vazhdon të përhapë lumturinë e vet nëpër gjithë qenien e tij.

Pohimi i tyre hynë në konflikt me të vërtetën absolute deh me logjikën e jetës shoqërore të shqiptarëve. Si rregull, individët, të cilët bëjnë të tilla maxhi, gabime trashanike, xhëmati prej tyre nuk mundë të nxjerrë asnjë mësim, por shohin në fatkeqësinë e tyre hallin që u ka rënë mbi shpinë në menyrë të pamerituar. Njerëz të tillë pa fat, madje, priren të krenohen për ulërimen e ndonjë hoxhe radikal, sikur shkak i tij është një far fuqie e mbinatyrëshme.

Mjafton që të analizohen më hollësisht veprimet e tyre të bëra që rrezulltojnë nga mendjemadhësia u ka ngritur kokën e tyre të shëmtuar të pa larë e të pa rruarë! Këta hoxhallarë veprojnë në atë menyrë sikur ata Perëndia i ka marrë në cilësinë e objektit të ndjekjes një farë hyjnie të egër duke u zhytur te besimi i tyre fetar! Me një fjalë, Përendia i dashur për të gjithë, nuk ka se çfarë të bëjë tjetër, por vetëm të mirret me hallet e tyre dhe të mos ua ndaj sytë atyre. Te një përulje të tillë fetare përmblidhet aq shumë hirezi, saqë nëse do të ktheheshin kohërat e inkuzicionit (si po ndodhë sot në Siri, Egjiptë e Afganistan). Këta fenatik fetar vehabistë, me sa duket, do të ishin të parët që do të futeshin në zjarrë. Këta hoxhallarë si Shefqet Krasniqi, Fuad Ramiqi e Tërnava etj., i drejtohen Përendisë, po ashtu si ndaj xhëmatit të ngjashëm me vetën e tyre ? ankohen, luten pandërprerë, por nuk lëvizin as gishtin që ta ndimojnë vetën ose t’i ndihmojnë duke u përmirsuar kushtet në të cilët jetojnë njerëzit të tjerë. Sipas mendimit të tyre, pasurimi vlenë vetëm për vetën e tyre, si rasti i Zikirja Qazimit, Shefqet Krasniqit, Naim Tërnavës dhe Fuad Ramiqit me makina e villa luksoze e rroga të majme. Çuditem! Si është e mundur që në njerën anë të jeshë veteran i Luftës dhe njërën anë të keshë dokumënte serbe, si në rastin e Shefqet Krasniqit???

Për ne është nevoja t’i analizojmë këto raste më tej, mirpo këta tregojnë se si ambiciet e tyre të shfrenuara fetare dhe se si mendjemadhësia i detyron ta quaj vetën gjykatës në çështjet e veseve, virtyteve dhe të sjelljeve të të rinjëve, të së mirës e të së keqës. Për t’i larë “mekatet” duhet të vdisni shehit, në siri! Këta duke ekzagjeruar në këtë menyrë veten, këtë mund ta bëjnë vetëm ndonjë këta, të cilët u duket vetja se janë qendra e Botës... Këta kanë një fushë të gjërë përdorimi dhe i kanë rrënjët në të kaluarën e largët, si të thuash, përfaqësojnë në vetvete magjinë negative, duke u përpjekur që mendihmen e simbolikës motorike të fshijnë cdo gjë që është me rrënjë shqiptare. Duke i përdorë shprehjen “të gjithë ata që nuk janë mysliman duhet të fshihen nga faqja e dheut!”. Pra dignoza e histerisë për një sëmuarje e ndryshon shumë pak? pëkundrazi, për psikologun puna merr një drejtim krej tjetër, nëse shteti nuk merrrë përsipër për ti goditur. Nëse drejtësia nuk e zgjedh armikun, mbajeni mend mirë: derisa drejtësia nuk e lufton këtë pjellë të keqe do të bëhen të ngajshëm me të.

Thënë më ndyshe, kriza Afganistane, Iranjane e Siriane që ka prekur shumë xhami e haxhallar në te, si në Shkup, Prishtinë e Tiranë, nuk është thjeshtë një krizë standartesh e kulturash, por një krizë më e thellë, e do të thosha me plot bindjen, një krizë vlerash shqiptare dhe mendimit mbi të dhe jo e frytshme. Prodhim i Vehabizmit është bërë prej imamëve në “Bashkësin Islame”. Lavdim Muhaxherin është prodhuar nga Zikirja Qazimi dhe Shefqet Krasniqi që marrin rroga nga shoqatat e huaja arabe, fantazmë!

Kjo është pabesi, tradhti dhe skandal shqiptar!

Ne kemi nevoj për dritën reale, për kulturën tonë. Vetëm atëherë mund të zhduket errësira Tërnavjane e Shefqetjane...