Shaban Peraj: Ndërrimi i deputetëve

Ndërrimi i deputetëve

Shkruan: Shaban Peraj

Duke akuzuar njëri-tjetrin në prag të Vitit të Ri , pretendentët

shqiptarë për deputet në parlamentin malazias kanë nxitur shumë

polemika se kush nga këta është në të drejtë, ngjanë se po

kërkojnë alibi për punët dhe obligimet e pakryera ndaj komunitetit

shqiptarë në Mal të Zi. Ky është një banalitet i radhës që na

servirin këta politikanë, për çka na bëjnë të jemi më se të

saktë në bindjet tona se këtyre kaq u duhet , kaq kanë kapacitet

politik dhe atë mundohen ta arsyetojnë në mungesë të argumenteve

nga cilado palë vinë! Për paaftësi të tyre u munduan që fundvitin

ta arsyetojnë me disa akrobacione politike gjoja se po luajnë në

skena të mëdha,ku parashikohet sipas tyre fundi i botës , nëse këta

nuk ulen në fotelet e parlamentit malazias. Potezat që po luhen, së

paku sipas informacioneve, duket se po kërkojnë një aleat të tretë

që t’u mundësohet ngjitja shkallëve të parlamentit. Kjo mund të

merret edhe si një arsye më shumë për të shtuar arin e mbledhur

tash e disa dekada në mënyrë që ai të mos coptohet, përkundrazi,

mandati të kthehet në para duke dëshmuar se nuk pyet kush për

komunitetin të cilin e kanë lënë të marshojë në drejtim të

humnerës. Qëndron fakti se komuniteti shqiptarë në Mal të Zi nuk

ka një kalibër të politikanit parimor, e që do t’i hynte kësaj

pune me parime, po edhe me parime do të përfundonte jetën poltike

duke e kuptuar atë si diçka normale, përkundrazi këto bëhen sikur

janë të përjetshëm e të pakrahasueshëm me të tjerët, pa e

kuptuar se ka ardhur koha e ndryshimit të rregullave të lojës! Ai që

i pengon këto ekzibicione është gjithomë votuesi, dhe ai në vend

që të ndëgjojë ndonjë thënie të mirë nga politikanët për

festat e vundvitit, dëgjon akuza, padi, letërkëmbime e çfarë jo ,

pa pasur ndonjë parametër të deputetve se çka parashikojnë për

ditët e vitit 2015-të. Këto ndërrime që gjoja duhet të bëhen

sipas marrëveshjes që kanë partnerët e koalicionit : Partia

Demokratike, Lidhja Demokratike në Mal të Zi dhe Alternativa

shqiptare, meritojnë kritika të forta , megjithëse kurrë të

kundërshtuara me efikasitet.

Tani që shqiptarët në Mal të Zi e morën këtë mesazh duket se nuk

do të kemi më asmnjë debat rreth kësaj çështjeje sepse në

mesazhet e tyre shihen qartë gjërat, janë të shkruara e

nënshkruara nga dora e atyre që ia dinë qejfin vetit. Shikuar nga ky

këndvështrim është e qartë tashmë se qëllimi i vetëm i atyre

që kërkojnë fotele në parlamentin malazias është të marrin

garanci nga partnerët politik përmes paçavuarave që u servojnë

votuesve shqiptarë.Që të jemi të qartë, dikush duhet të hiqet nga

karrigat parlamentare për t’u lëshuar vendin atyre që pretendojnë

se u takon sipas “marrëveshtjes”, e kjo për aq sa shikohet deri

tani duket se do të realizohet deri në fund të këtij muaji.. Një

pjesë prej tyre deri në këtë legjislaturë nuk kanë perfituar

asnjë ditë pune si deputet , të tjerët kanë krijuar karrierë

përmes kësaj pune gjë që këto transferime të pritshme i bënë

akoma më qesharakë. Pra, dikush duhet të hiqet , dikush të vendoset

, pa e sqaruar këtë me ligjin ekzistues, duke vazhduar kështu, dhe

populli të paguajë faturën e lartë, ku dy vetëve t’u paguhet një

vend pune! Me arsyetimet e tyre dhe ulurimat që bëjnë rreth këtyre

çështjeve mundohen të arsyetojnë dështimin e plotë në

politikëbërjen e tyre.Të gjithë të paaftit politik, për të

krijuar vetë fatin e tyre, bashkojnë pafuqitë e tyre dhe i

konsideriojnë në një moral burokratik që infekton tërë

shoqërinë. Kur e keqja është e thellë, siç ndodh mes politikanëve

profesionistë, atëherë vlerat e ndryshme hidhen në një tryezë

lodre kumari. Këta persona të “respektuar prej radhës së tyre”

rrotullohen e bëhen anonim në të njëjtën ditë që e humbasin

fotelen e pamerituar dhe pasardhësve të tyre u lejojnë të zgjedhin

variante nga situata e krijuar. Rasti i veprimit të tyre në fundvitin

e 2014-ës, na bënë të na kujtohen tri gjëra: papunësia , migrimi i

qytetarëve shqiptarë nga trojet e tyre etnike, si dhe kriza sociale

që ka pëfshi trojet tona. Nga deklaratat e herëpashershme që

lëshojnë këta, qytetarëve u mbetet që t’i propozojnë për

shpërblime vjetore –“për punën e devotshme që kanë kryer”.

Detyra bëhet me ndërtim pozitiv dhe jo me grindje e deklarata për

të kaluarën , e që konvertohet në polemika shterpa e

shkatërronjëse.

Mirë bënë që na uruan Vitin e Ri duke na dëshiruar shëndet,

lumturi e mbrarësi , por qytetari nuk beson se do i vinë ditë të

mira duke mos parë diçka konkrete për t’i bërë palë me

optimistët, ndaj i vetmi shpëtim është shporrja e mentalitetit

dogmatik dhe zgjimi i rinisë, që me shpirt të ri të kërkojë ideale

të reja , një moralitet të ri në shekullin e 21-të.