Poezi nga Zog Hysenaj

Zog Hysenaj

Dielli i Ali Ramës

Po më kujtohet shpesh

E shpesh e thashë se atje...

Atje, e bash atje ku pëlcet e del pëlcitshëm në gurrim

prej sysh e gojëve të shkëmbit,

aty në amën e Përrojzve

në Përrojz te mullini, ky përrua,

ose më mirë të them, ky krua mahnitës,

që shpërthen si një shpanik te shpia e Uk Manit

e më posht i thonë Përroni i mullinit,

dirgjet rrëmbimthi asaj lugine të thellë

drejtë e në Valbonë.

Kësaj Valbonës unë ia paskam ngjitë këtë emër

I thash Ali Ramës në Kalbë.

Edhe po të ishte gjallë

Prapë aty do ta gjej atyre stomijeve

e atyre arave që u jepte tërë atë hijeshi

Dhe po kaq hijshëm do të fliste Naimi:

“Punë punë natë e ditë”

Se kur shkrepte dielli i mëngjesit

Ali Rama e përshëndeste atë nga Ara e Gatë

Herë nga Kodra e Gjytetit

E herë në Log takohej me ato rreze

Dalë prej syrit të diellit

E nuk kthehej deri në darkë

Në atë darkë që e përcillte

Sa të kapërcejë përmbas majës së Kores

A thua se e kishte bërë më fjalë me të

Ta priste përditë e ta përcillte përnatë

Sa me thënë e nxori syrin dielli i Alisë

Perëndoi dielli i Alisë

Dielli i Ali Ramës së Hysen-makajve..

Aiiii, ma morën Avdylin !

Kurrë më ngusht nuk e ndjeva veten

Se atë ditë,

Atë ditë shiu, apo, ndoshta ishte diell,

Kur ia vunë prangat Avdylit

“Në emër të popullit”?!

O zot!

Për fajin më të madh që mund të bënte një njeri,

Nuk e përbinë dot bukën e zezë

Të përzier e të nxirë nga undi.

Tha: “është e keqe”,

Dhe vetëm ishte,

Po fliste me vete,

Që me paratë e veta e pat blerë në dyqanin e shtetit,

Më duket se u err në atë mesditë

Kur prangat (ndoshta nga shtrëngimi)

Në duar aq shumë kërcitën e aq shumë zhurmë bënë…

E morën!

E vendin bosh e lane...

Jo, jo, ishte diell, dielli si pisha

Sepse pashë që deri në bisht i djerësitur isha

Eeee, po, po. Dielli më duket që ishte

Por nuk mbeti njeri aty

Veç panik e bishta duhani…

Unë nuk mbeta vetëm, jo

Avdylit i thanë: “do të japim bukën e bardhë”

E, thashë se shpëtoi,

Ai Avdyl Zeza që s’e pashë më, sot e kësaj dite,

Pasha atë Zot!

Në vend të bukës së bardhë

Pranga të zeza,

I dhanë …