Gjon Markokaj: Arti burim i shpirtit

ARTI BURIM I SHPIRTIT

-Cikel poetik nga libri “Shkëmbi është djepi që më rriti”-

Nga Gjon Ndue Markokaj

 

FJALA ËSHË ARTI I TË FOLURIT

 

Mali, mal

Pylli, pyllë

Bukuri e gjelberim

Lumi, lumë

Deti, detë

Hapsirë e pambarim

 

Fjala, fjalë

Burri, burrë

Qe, mëparë

edhe sot

Duam ne

s' duam ne

Tjetër ëmër, s' u vëjmë dot

 

Fjala e rrallë

Shprehje të bukura

Epitete e krahasime

Ironia e metafora..., etj.

Janë shprehje, t' artit, t' shkruar

 

Grumbullohen, rëtë, shperthen shiun

Grumullohen idetë, shkruhen vargjet

Ato, shprehin, ngrohtësinë e zëmrës

Në, thellësinë e, "shpirtit"

 

Kurë ato, gëdhënden mirë

Mbeten, art' i t' shkruarit

Përplasjet jânë: thelb' i, ideve, n' artë

Shëndrijnë, si rrezet e diellit .

--------

 

ARTI BURIM I SHPIRTIT

*

Arti,

s' shterron:

Është

burim, i shpirtit

Ari,

i pa shfrytëzuar

savjen e përsoset

*

Dijet

veçse, avancojnë

Koha

i sjell, "rrotacion"

Mëndësia,

është, n' popull

për ata

që, dëgjojnë....,

*

Shkolla

ëshë,

"vatër dieje"

t' siguron,

vëndë punet

Zgjuarsia,

është "dhunti"

e ke, dhuratë

prej Zotit....,

*

Arti,

gjindet,

n' popull;

përsoset,

në jetë

Grimca - grimca

mblidhet,

është bukuri,

e vertetë....,

*

--T' shkruajsh,

thjeshtë

është bukur

--T' i zbardhim

ato që, s' vdesin

është mirë

--T' mos

shkruajsh teprime

fletë zëmra, pastert...,

*

Mëndja

ime, m' rrin,

t' qyteza

n' shkëmb

Aty ku,

luftoi Lek Dukagjini

Ku jetuen

Mertursit e Gurit

n' fshatra

mbi shkëmb

*

Atje, n' Rajë

shkon e vjen

t' rrenojat

e nëntë kishave

N' vorrezat e Ânqitit

e, m' sillet,

anëekënd

nëpër fshatin

tin, t' lindjes

Vazhdoi,

t' shkruaj poezit

e, besoi se,

bëj mirë!

Çdo gjë

që zbarhet

për mue

është flori

Jeta është:

Optimiste

S' ka vepër,

t' përsosune

 

T' shkruajsh,

dotë thotë:

t' jeshë, njeri

i dhimbshëm

Vargjet jânë:

Zëri im, origjinal

fjala e pa lakuar

Kredoja ime,

i mbetet lexuesit!

----------

 

LIBRI ËSHTË THESAR

 

* Ylberi:

Me ngjyrat e tijë

T' befason, e zhduket

Ikën e, s' lenë gjurmë

 

* Lulet:

Kanë aromë e bukuri

Bryma i thanë

S' pyet, për hijeshi

 

* Dashuria:

T' mban gjallë

Ngadalë, vyshket

E, s' të vjen mirë

 

* Shëndeti:

Fillon e dobësohet

Fillon e tatpjeta

Vjen forca e fundit

Mbas, vjen vdekja.....,

 

* Libri :

Është thesar

Në shekuj ruhet

Ajo jeton e ka vlerë

Është art', i t' shkruarit

S' i humbë vlera

E, veshtirë, m' u thurë

Jeton n' breza

 

* Kompjutri:

T' ndihmon, n' punë

Lexon, shënon e ruen

Flet shikon e, t' shikojnë

Nëse, mëndojmë:

- "Ç' farë duhet libri,

kur, është kompjutri"?

Thëmse, këtu gabojmë

-------------

 

NJERIUN E USHQEN LIBRI

 

* Toka:

s' e fsheh diellin

I, merr ngohtësinë

 

* Bimet:

s' e fshehin shiun

e, thithin e, marrin vlagë

S' i fshehin rrezet e diellit,

kryejnë fotosintezën

 

* Njeriu:

s' e fsheh librin

e, lexon, e kthjellohet

Ajo e, ushqen

i, pastron ndergjegjen

i, ndritë mëndjen

e, njomë e, s' vyshket!

-----------

-Per ZemraShqiptare, nga Fierza- Tropojë, 14 Korrik 2013-