Këze (Kozeta) Zylo: Pranvera dhe Poetet

Pranvera dhe Poetet

Nga Këze (Kozeta) Zylo

Në morsin e gjuhës
  
  Më mjafton ëndërrimi tënd,
  Ku të shfaqem si borëbardha,
  Nëpër yje, fustan argjend,
  Dukem, zhdukem në fijëza të kaltra.
  E në morsin e gjuhës zjarrit,
  Pëshpërrita s?di se si,
  Afshi i puthjes më rrëmbeu,
  Aty u djegshim ne të dy!
  
  Poetët
  
  Poetët bashkë me vargjet dremisin,
  Ashtu si bebet që s?flenë pa qumështin,
  E nëpër sy gjysmë hapur e gjysmë mbyllur,
  Me prushin e dashurise,
  Botën e mardhur ngrohin!
  Poetët duket sikur kanë kode të veçanta,
  Natën udhëtojnë në varkën e hënës së argjendtë,
  Ditën notojnë me nimfat,
  E që andej me stërkalat e ujit,
  Shuajne etjen e buzeve per puthje!
  
  E jona strehëz
  
  Mos u dorëzo i dashur, pije dhe këtë gotë,
  Ktheje me vrull dhe gllënjkën e fundit,
  Derdhe shpirtin e qelqtë  që ke në sy,
  Se në mushtin e gotës më gjen mua aty!
  Ja e mora mushtin mbledhur në fund gote,
  Për të lyer buzët, si gonxhe e pranverës,
  Ngjyra e saj e zjarrtë ndezi prush mollëzat,
  Për t?i kafshuar pakëz, tek e jona strehëz!
 
  Pimë nektar
  
  Ku më erdhe pa kuptuar,
  Zhveshur sot ne ëndrrën time,
  Valë puthjesh aty i hodhe,
  Nëpër buzë si strehë kujtimesh.
  Si Marmidë rrëshqas në lot,
  Derdhur sot nga sytë e tu,
  Në preludin e një ëndrre,
  Pimë nektar ne të dy!
  
  Buzë agimeve të poezisë
  
  Buzë agimeve të poezisë,
  Pinë vesën, xhinde e shtojzovalle,
  E nga gjiri i tyre si në gojëdhanë,
  Pikon qumësht nëne e lëng gëlqere.
  Nga qumështi i nënes rriten,
  Nuse që kalërojnë me dhëndurë si azganë,
  Ndërsa lëngu i gëlqeres djeg vello nusërie,
  Që si Kasandra ha bijtë e vet,
  Dhe me shira të gjaktë, mbulon dynjanë.
  
  Kutia Magjike
 
  Të kuptoj i shtrenjti im, të kuptoj,
  Dhe kur nuk shkruan i ke thënë të gjitha,
  Se kumtin sekret në vetminë tënde,
  E ka tradhëtuar mjekrra, mbushur me thinja.
  Nëse një ditë vargjet lotojnë,
  Si syri i një shenjtoreje, kur lutesh përbri,
  Janë mbarsur të virgjëra, me dashurinë hyjnore,
  Si kristale mblidhi dhe futi në gji.
  Kjo kuti magjike mbasae në muze do vihet,
  Ku bebëzat e lodhura pikuan lotin,
  Drithërimat e shpirtit aty u fshehën,
  Kështu ka ndodhur qysh me qëmotin!
  
  Pema besnike
  
  Gjurmet e puthjes pema jone i ka ruajtur
  Te fresketa, te pastra, fshehur nen rrenje
  Thone se kjo peme ka shekuj qe ndodhet
  Si dashuria jone, lisi i pangrene.
  
  Te gjitha gjethet, si mendafsh feshferinin,
  Marroseshin dhe ato nga dashuria jone
  Bashkohej  bilbili me zerin e tij
  I dehur i teri nga puthja arome.
  
  Cdo vit tek pema, nen zbehtesine e henes
  Rreth trungut loznim syllambyzi perhere
  Sekretet na i ruante me romancen tone
  Si blerim dashurie, kthyer ne pranvere.
  
  Nje furtune e madhe pemen e rrezoi
  Rrezoi gjithcka?dru e shtepia
  Po rrenjen me sekretin dot s?e shkuli
  Priste puthjen tone, vite nga uria.
  
  Keze (Kozeta) Zylo
  Copyright ©1999-2008 kzylo@yahoo.com All Rights Reserved