Theodor Damian:Zogu i Sharrit me Shqipërinë në zemrën e shqiptarëve të Rumanisë

Zogu i Sharrit me Shqipërinë në zemrën e shqiptarëve të Rumanisë

(Fragmente nga lansimi i miqësisë rumuno/shqiptare në Bukuresht)

Nga Dr. Theodor Damian

Manifestimi që u mbajt sot në restorantin „Boema 33” (10 mars 2011), ishte me të vërtetë një moment historik dhe gëzohem që pata fat të njihem para disa vitesh me Baki Ymerin e të bashkëveprojmë për ta përforcuar urën e shëndetshme të miqësisë ndërmjet Bukureshtit dhe New Yorkut, një nga dëshmitë e fundit duke qenë botimi i vargjeve të Fehmi Kelmendit nga Zvicra në revistën time „Lumina Lin?” (Drita e Qetë). Nuk e dija se Bakiu kishte një talent të këtillë organizatorik dhe të njihet me qindra krijues dhe personalitete të larta të kulturës rumune dhe dashamirë të Shqipërisë dhe Kosovës në këtë vend. Nuk e dija se jo vetëm shqiptarët por edhe sivëllezërit e mi rumunë e admirojnë dhe respektojnë, dëshmi duke qenë kushtrimi i tij „Urdhëroni në sallë se fillon manifestimi!” dhe brenda disa minutash salla e restorantit u mbush me kaq shumë shkrimtarë, personalitete dhe diplomatë. Mendoja se do vinë nja 10 veta, por assesi nuk ma merrte mendja se një zog shqiptari do të sjellë rreth 100 veta në zemër të Bukureshtit për kremtimin tim e të zotit Maksuti. Mu për këtë jam jashtëzakonisht i impresionuar dhe e përgëzoj nga zemra për këtë gjest fisnik të tij.

E përgëzoj ngase duke më nderuar mua e nderoi edhe  Shqipërinë, edhe Kosovën, edhe Bukureshtin, edhe Amerikën. Jashtëzakonisht më impresionoi fakti kur pashë se gjatë mobilizimit të tij arriti ta sjellë në përurim edhe ambasadorin e Shqipërisë, së bashku me ekipin e tij në këtë eveniment. E përgëzoj ngase zotërinjtë Sami Shiba dhe Luan Topçiu ia shtuan prestigjin këtij manifestimi, ngase moderatori i prezantoi dhe foli në superlativ për ta, ngase Bakiu është një misionar i paqes letrare, një patron shpirtëror që bën kaq shumë, si për Shqipërinë në Rumani, poashtu edhe për Shqipërinë në zemrën e shqiptarëve të Rumanisë. Në këtë kontekst, ajo që e bëri zoti Ymeri nuk ishte tjetër veçse një kombinim i shkëlqyer, një lumturi e dyfishtë, por edhe një ekuilibrim ndërmjet disa evenimenteve. Faktikisht, takimi i sotshëm ishte një eveniment i dyfishtë: i pari ka të bëjë me lansimin e librit tim të përkthyer në gjuhën shqipe, dhe i dyti,  se përmes prezantimit të autoriteteve shqiptare të Bukureshtit, i prezantoi edhe revistat „Kosova” dhe „Shqiptari”, „Shqiptari” duke qenë një revistë e shkëlqyer të cilën e admirojmë jo vetëm profesionalizmin, por edhe përkushtimin e kryeredaktorit për pregaditjen dhe botimin e saj, si dhe prestigjin që ka kjo tribunë e moçme e shqiptarizmit, e themeluar nga Nikolla Naço para 120 vitesh në Bukuresht (1888).

Po e shoh se revista respektive është mjaft e njohur dhe e vlerësuar edhe nga anëtarët e Klubit letrar „Boema 33”, si dhe nga ajo që kam dëgjuar sot, gjatë prezantimeve që u bënë. Për atë e rifalënderoj drejtuesin e saj me origjinë nga Shipkovica e Sharrit, duke mbetur i nderuar me atë që ka bërë për mua, madje edhe për disa krijues shqiptarë nga Amerika, dhe shpresoj se do të mbetemi në bashkëpunim të ngushtë edhe me projekte tjera të ardhshme. Më gëzon fakti se në kantierin tim ekziston një shitore shqiptare. Dhe unë sa herë kaloj andejpari kthehem për të blerë te ta, përshëndetem me ta. Janë të dashur. Janë mikpritës. Ndoshta mund të jenë shqiptarë nga Kosova, por një zotëri nga salla, këtë pasdite ma dha një vizitkartë, duke më thënë se e njeh në New York komunitetin shqiptar. E luta më më njohë me disa shkrimtarë të atjeshëm shqiptarë,  ngase dua t’i ftoj në klubin tim letrar „Mihai Eminescu”, e ta lansojmë edhe atje librin tim „Shenja e Isarit”, i përkthyer me kaq shkëlqim, përkushtim dhe mjeshtri gjuhësore dhe artistike nga ana e Baki Ymerit në gjuhën shqipe.” (Këtë tekst e shqipëroi nga rumanishtja: Adriana Tabaku)