Demir Krasniqi: O kurbet i ziu kurbet

O KURBET I ZIU KURBET

O, kurbet , i ziu kurbet ,

Loti yt kurrë nuk u tret ,

N’ sytë e shqipes rrëke zbret –

Bëhet lum e bëhet det !...

O, krijuesi i gjithësisë –

Kur ia dhe t’ mirat njerëzisë ,

Tokën, ajrin , fushën, detin ...

Pse shqiptarëve u dhe kurbetin ?!

Presin nënat me zjarr n’ gji –

Kur vjen dita me u pa me fëmi’ ?

Për këtë ditë pritet motmot

Duke derdhur mall e lot !

Kur t’ merr rrugë fryti i lindjes

Për t’u  kthye n’ djep  t’ vendlindjes –

Bënë rrugëtim rrugëve të botës  ,

Nëna pret në prag të portës !

Rri pa gjumë e rri pa frymë –

A thua kur do të arrijnë ?!

Orë e çast i lutet Zotit –

T’ ia ruaj  fëmijët prej t’ ligave t’ motit !

Kur vijnë fëmijët prej Perëndimit –

Agojnë ditët  e përqafimit ,

Rrjedhin  lotët  prej  gëzimit ,

Dridhen buzët prej mallëngjimit .

Por pushimi një muaj ditë –

Ikë sa çelë e i mbyllë sytë !

Ende mirë lotët pa u tha –

Shpejt vjen dita për t’u  nda !

Prapë nënëlokja buzëtharë –

Ju thotë bijve :”Rruga e mbarë!”

Prapë n’ vetmi do t’ pret motmot ,

Duke e ngrënë bukën me lot !

Demir KRASNIQI

Gjilan, më 04.09.2010.