Kulturë
Atdhe Geci: Udhës me poezinë
E shtune, 13.06.2020, 07:44 AM
UDHËS ME POEZINË
Asnjë
qetësi nuk e njoh të urtë
as
ajrin e prajshëm të ernave
as
shtratin ku ngjizen stuhitë
as
vuajtjen ku prehet dhimbja
Ara,
ti më mësove të jem vetja
guximi
për atë që është imja
kam
kujtime abtrakte të kohës
dhe,
s´dua të jem ti, e as si ti,
më
quaj bar i shkulur, pluhur i
trazuar,
vetimë e qiellit me ré
Ara,
jam ndryshe nga të tjerët
edhe
në furi stuhish të mëdha
unë
ndryshe marrë frymë nga
ai
i dehuri atje, ose ai rrëzuari.
I
kam dashur të dashurat e mia
duke
mos u marr më shumë se
u
kam dhënë, shpirti im kaherë
s´është
i im, as i njërës nga ato
Rogana
që ëndrron është qiell
me
ré, qiell deltinor nga dukja
dhe
jo aq e çliruar nga muret
Kjo
botë me shumë realitete,
që
brezat e kombit s´e njohin
është
Alfabeti pellazgë dhe,
mohimi
i prejardhes pellazge
mohimi,
nga studiuesit tanë!?
Ara,
ne e dimë burimin e së
ardhmes
sonë, e të nesermes
mendja
më ikën nëpër antikë!...
muret
e kësaj heshtje janë me
plagë,
-në pala të fustanellave
ku
duart e diellit kullojnë gjak
Tokë
e lavrueshme e Roganës
te
ti kam parë gëzimin e farës
së
bimur, e gëzimin dhe luleve
Vendi
im, kur do ta pohosh ti
prejardhjen
dhe trashëgiminë
pellazge,
historinë e antikitetit
Ara,
kur do ti festojmë lindjet
e
përëndive pellazge, alfabetin
me
54 shkronja të pellazgëve
pyetë
Rogana dhe kombi ynë!...
Udhës
me poezinë, unë takova
zotin
Thoti, Zeus, e Aleksandër
ata
që krijuat njeriun në histori.
Atdhe Geci - 2020