Kulturë
Nexhat Halimi: Dy poezi për nënën
E enjte, 01.11.2018, 08:10 PM
Nexhat Halimi
Dy poezi për nënën
`i vit pa nënën
ikën ditët javët muajt tufë tufë bie terr
ka një vit s`je më e unë përjetoj tmerr
natyrisht është e qartë s`kam pse të pres
ai që lind `i ditë patjetër dhe do vdes
sillen vetëtimë qiellit e pik mjegull hiri
kalaja e shkodrës ec vetes udhë ulliri
flijohet rozafa e gjiri i ngel jashtë murit
t`i rrjedh për fëmijën tambël gurit
hatixhja njëjtë flijuar me vetëdëshirë
te fëmijët e vetmuar zgjohet me lirë
jashtë muri mitik në varre në dumnicë
kaq sa të ka gjithësi këtu vij e pi cicë
e kujtoj me dhembje çastin e amshimit
njëjtë shfaqjes me yje ik fluturimit
`i vit pa nënën II
askush kaq vjet nuk doli t`i ik vdekjes
më lidh rreth kokës thikë furtune e detit
ndërsa bart shpirtin në torbë të poetit
e arrij prit të merimangës fund prekjes
kjo prekje e shuarjes së jetës së nënës
ndërmjet frëngjisë e yllit shfaqet në ulli
ndërmjet fjalës së etjes pikur në vetmi
nga humb e prapë shfaqet hije e hënës
tremijë vjet ky ulli çahet gurit të thatë
unë e varros udhën e vetme të gjatë
e as arrij në dumnicë as larg në toplicë
`i vjet mungon nënë e unë humbur zot
herë në rosujëra herë tjetër në dumnicë
më pikin faqesh të mërdhezur kaq lot