Ibrahim Egriu: 86-vjetori i lindjes së luftëtarit, e atdhetarit, Ramadan Cilku

86-vjetori i lindjes së luftëtarit, e atdhetarit, Ramadan Cilku.

 

Portret i patriotit e luftetarit per liri, Nenkolonel - Ramadan Cilku, 86-vjetori i lindjes së luftëtarit, atdhetarit dhe veprimtarit, R. Çilku, i cili mbi 65 vjet  të  jetës  së  tij  i  kaloi  në  Rusinë  e largët e të ftohtë. “Kudo që të jetë, shqiptari i vërtetë, jeton me frymën e Mëmëdhesë”-R.Çilku

 

Nga Ibrahim Egriu

 

Nënkolonel, Ramadan Çilku është i lindur në Dibër të Madhe, më 5 janar 1924.  Që nga rinia ka  marrë  pjesë  aktive në  luftë  për  çlirimin  e Atdheut dhe bashkim  kombëtar.  Me  devoçmëri  ka  kryer një varg aksionesh kundër  analfabetizmit  dhe   përhapjes  së  kulturës  shqipe  në në  ish  R.  e  Maqedonisë.  Në  vitin  1946  ka  vazhduar  studimet  në  Fakultetin  e Jeroslavles. Eshtë  inxhiner  në  pension  dhe  merret  me  kultivimin  e kulturës shqiptare  ndër shqipatrët e Ukrahinës. Që  nga viti 1946  jeton larg vendlindjes Dibres  se  dashur, Në Sant  - Peterburg  të  Rusisë.    Mban  lidhje  të  rregullta  me   këtë   komunitet,  ndihmon klubin  artistik ”Rilindja” në  Karakurt  dhe  ndërmjetëson  në   botimin   e literaturës  për  këtë  komunitet.   Kështu  deri  më  tash   i  ka  ndihmuar  autorët  e librit ”Shqiptarët e  Ukrainës”, madej  ” Antologjia  e  letërsisë  shqipe ” në  rusisht si  dhe  në  përgatitjen  për  nxjerrjen  e  gazetës  në  gjuhën   tonë  të   bukur   e   të ëmbël shqipe, me titull:”Shqiptarët në Ukrainës”.

Rastësisht, me rastin e vdekjes së kolegut tim dhe poetit-Besnik Kërluku, per të ngushëlluar familjarët e  të  ndjerit,  Besnik,  kish  ardhur   dhe  z . Ramadan  Çilku, mërgimtar në  Rusi.  Pas  përshëndetjes   rreciproke,  m’u drejtua  vëllai  i  Besnikut - Azizi, shoku im i ngushtë:-O Imi, a e njeh këtë zotëri të moshuar kurbetçar dibran,  që ka  ardhur sot këtu të  na  nderojë  e të na ngushullojë me rastin e vdekjes së vëllait tim-Besikut?!   -Jo, u përgjigja, Azis, por më duket se është dibran!

-Ky është zotëri Ramadan Çilku,  i cili  mbi 65 vjet  ka  jetuar  e vepruar shumë larg  Dibrës së tij të dashur-në Rusi.

                

Nënkoloneli dhe piktori dibran-R. Çilku -Ekspozita e tij

-Në ato çaste s’u  besova  veshëve të mi,  sepse,  për herë të parë dëgjova se një dibran  aq  gjatë  ka  jetuar  në mërgim dhe ku, në Rusi. Atëherë, z. Dançe, drejtpërsëdrejti, m’u drejtua: -Mos jeni Ju djali i Arifit, vëllai i të ndjerit, Din Egriu, që ishte dhe shoku i vëllait tim, paoshtu të ndjerë, Ymerit dhe jetoni në Suedi? -Po, iu  pergjigja unë, u habita në vitalitetin dhe memorinë e tij të  fortë dhe  isha  kurreshtar që të mësoj diç më tepër rreth tij.  Dolëm së  bashku  me  z.  Dançe,  ashtu  e thërrisnin shkurtimisht dibranët.  Ai erdhi tek unë për vizitë në shtëpi  dhe, me plot gëzim, më ofroi disa të dhëna e foto që i kish marrë me vedi.

Eshtë nipi i rilindasit -iliuministit, Sait Najdenit, alias Hoxhë Vokës,  i cili,  me  abetaret e Shoqërisë së Stambollit 1879 dhe,  me ato të Samiut 1886,  në vitin 1888  hapi  shkollën  e parë shqipe në Dibër dhe, si mësojtore janë bërë podrumet diskrete për  të mos u rrënë  në sy armiqëve, rrëfen z. Ramadan.

Katër klasë të shkollës fillore  i  kreu  në  gjuhën  serbo - kroate.  Më  1939  largohet në Itali dhe pas një viti kthehet në Tiranë ku mëson për marangoz.Më 1941, në Dibër  punoi si përkthyes në gjuhën italiane dhe i gjuhëve sllave.Më 1943 merr pjesë aktive në luftë kundër nazi-fashizmit, për  çlirimin dhe bashkimin e trojeve  tona  të okupuara.   Që  atëherë  kyçet  në  Batalionin vullnetar të Dibrës dhe më pas në Brigadën e katërt  shqiptare, nën komadën e Nexhat e Qemal Agollit dhe Xhafer Kodrës, Ka  luftuar  në  shumë beteja të pergjkashme, duke filluar nga Struga  e  Veleshta, Kërçovë e Dibër,  Rekë, Gostivar,  Shkup,  Kumanovë,  Preshevë e  Bujanovc, Vranjë, Gjilan, Srem,  Zagreb e deri  në  Bihaq.  Ai,  jo  vetëm  që  ka  qenë  i  plagosur  nga  granata,  por  ate e  ka  pëfshi  dhe  sëmundja  e  kolerës,  ndaj,  disa  ditë  ka qëndruar për  shërim  në  një  kishë  të  Zagrebit. Më 13 - 14 janar 1945,  së bashku  me  Lirie  Belishovën  marrin  pjesë  në  Kongresin  e  Dytë  të  Rinisë  së  ish  Jugosllavisë,  mbajtur në Beograd. Rreth  përshtypjeve  nga ai Kongres, ai deklaroi:

-Aty, në ate Konferencë  kuptova  se ne  shqiptarët,  që  luftuam deri në  Srem  e  Kroaci,  për çlirimin dhe bashkimin e trojeve  tona  etnike, ishim të zhgënjyer. Mandej ç’ndoshi,  me urdhër  të  Shtabit  Suprem  të  saj , në dhjetor  të  vitit  1945,  në  ate  të  ftohtë  e  acar,  më  braktisën  duke  më dërguar si student ushtarak,  në qytetin  Ribinski,  në qender të Rusisë.

Më 1946 vazhdon studimet  në Fakultetin e Jeroslavës. Mandej,  transferohet  në  qytetin Proskorov-Ukrainë, afër Livovit.

Viti  1948 –  prishja  e  marrëdhënieve  Rusi - ish  Jugosllavi  dhe  mbyllja e  rrugëve  për rikthmin në vendlindje. Më 1950 merr gradën Toger e më vonë  gradohet  Nënkolonel . Më 1951,krijon familje,martohet dhe i lidin dy fëmijë - djalë e vajzë. Djalin e pagëzoi me  emrin Edip, kurse vajzën-Yana. Nga viti  1971, me bashkëshorten e tij,  e  cila  para  pesë  vjet,  ka humbur  të  pamurit,  jetojnë  në  San  Petersburg  dhe,   në  po  atë  vit,   pas  shërbimit   në Armatën Sovjetike-pensionohet. Pas tre muaj fillon të  punojë  si  inxhinier  konstruktor  në Institutin e Shkencave:”Elektrosilla” .    Mban  lidhje  të  rregullta  me  këtë  komunitet,   e

ndihmon klubin artistik”Rilindja” në Karakurt dhe  ndërmjetëson  në  botimin  e literaturës

për  këtë  komunitet.  Kështu  deri  më  tash i ka  ndihmuar  autorët  e librit ”Shqiptarët e Ukrainës”, madej  ”Antologjia e letërsisë  shqipe” në  rusisht si dhe në  përgatitjen  për  nxjerrjen  e  gazetës  në  gjuhën  tonë  të  bukur  e  të ëmbël shqipe, me titull:”Shqiptarët në Ukrainë”.

 

KTHIMI NE DIBER TE MADHE

 

      Pas 26 vitesh, në korrik të vitit 1971 skova per here të parë ta vizitoj Dibrën time të dashur. Rruga, nga Shkupi për Dibër më dukej shumë e  gjatë  dhe,  në ato çaste më shpaloseshin  kujtimet  e  luftës. U ndalëm që të  pushojmë  ca  në Mavrovë dhe m’u  kujtua  motra  e  Filipit,  bashkëluftëtarit  tim - shqiptar, nga

San Petersburg:Caste gezimi nga martesa e mbese se tij-Yoana

fshati Sencë,  që gjëndet aty pranë,  e cila  më  dhuroi  si  kujtim  një  palë çorapa leshi dhe sot e kesaj dite ia di për nder. Filluam  të  zbresim  Grykës  së Radikës tatëpjetë, aty  ku, trimi ynë  legjendar  Gjergj  Kastriot  Skenderbeu zhvilloi betejat më të sukseshme kundër pushtetit osman.

     Arrita në Dibër dhe, para shtëpisë së vëllaut tim të ndjerë-Ymerit, dhjetra  e qindra familjarë, me buqeta lulesh në dorë  dhe me perqafime e me lotë  në  sy më  pritën  dibranët.  Një  javë  rrjesht,  s’i  besoja  vetes  sime  se  arrita  në  vendlindjen  time  dhe  gjatë  tërë  kohës  së  qëndrmit  tim  në  Dibër,  nuk mundesha ta hap gojën e të flas shtruar rreth padrejtësive që na janë  bërë  ne shqiptarëve, duke qenë se agjentët e U D B-së na ndiqnin gjithmonë.

Dibrani 86-vjeç me se 6 dekada jeton dhe vepron palodhshëm në Rusinë e larget e të ftohtë.

Ramadan Çilku është i lindur në Dibër të Madhe, më 5  janar 1924.  Eshtë nip i  Said Najdenit,  alias Hoxhë Vokës. Që nga rinia ka  marrë  pjesë  aktive  në  luftë  për  çlirimin  e Atdheut dhe bashkim kombëtar.  Me devoçmëri ka  kryer një varg aksionesh kundër  analfabetizmit  dhe  përhapjessë  kulturës shqipe në  në  ish  R.  e  Maqedonisë.  Në vitin 1946 ka  vazhduar  studimet  në  Fakultetin  e  Jeroslavles.

Eshtë  inxhiner  në  pension  dhe  merret  me  kultivimin  e  kulturës shqiptare ndër shqipatrët  e  Ukrahinës. Tani  jeton  në  Sant – Peterburg  të   Rusisë.  Mban  lidhje  të  rregullta me  këtë  komunitet, e ndihmon klubin  artistik  ”Rilindja”  në  Karakurt  dhe  ndërmjetëson  në  botimin  e  literaturës   për  këtë   komunitet.   Kështu  deri  më  tash i ka ndihmuar autorët   e librit ”Shqiptarët e Ukrainës”, madej  ”Antologjia  e  letërsisë   shqipe”  në  rusisht si  dhe  në   përgatitjen   për  nxjerrjen  e   gazetës  në  gjuhën  tonë  të  bukur  e   të ëmbël shqipe, me titull:”Shqiptarët në Ukrainë”.

         Adresa e Autorit:

Rr. “Podvojskovo” 34 korp.1. kv. 18

193312-Sankt-Peterburg-Rusia

Tel. 007-8125830878

           E mail: danidani1924@live.ru  yanayana83@mail.ru

 

Kultivues i kulturës shqiptare ndër shqiptarët e Ukrainës

 

Edhe pas daljes në pension, ai në formë permanente vepron në disa sfera:

a)-Si piktor, ka bërë shumë punime me piktura goblen dhe,  në San –Peters ka hapur Ekspozitën e tij.

b.)-Mbledhës i folklorit:-Ka mbledhur shumë aforizma , anekdota,  kash  e lash dhe, së shpejti do botohet libri i tij.

c.)-Zbulues i fshatrave të banuara me shqiptarë, Odesë me rrethinë.

d.)-Themelues i Ansamblit të Femrave Shqiptare “LULET” dhe

e.)-Themelues i korrit të veteranëve.

 

UKRAINASI  DIBRAN

Ky ukrainas dibran

e ka emrin Ramadan

me prejardhje ilirian

ka qëndruar si babaxhan

n’Ukrainë gjat’ ka jetue

ai nuk u asimilue

edhe Dibren s’e ka harrue

është shqiptar i vërtetë

të rrallë janë si ky në jetë

gjithë dibranët jan’ krenar

për qëndrimin e tij kombëtar

dinjitetin kurrë s’e ndërroi

shumë shqiptarë atje zbuloi

në Dibër me të bisedova

dhe tepër u emocionova

vlera të mëdha ai ka

për zbulimet që ka ba

pandërprerje dhe pa ia da

rreth kontributit që ushtron

ndaj këtë poezi e meriton

personat që janë si ai

për komb janë krenari

person i lartë ushtarak

dhe zemra i digjet flak’

një personalitet me vlerë

që është yrnek për të tjerë

dibranët që në diasporë janë

shembëlltyrë, Ty të kanë

-baca Ramadan!

Me nderime:

Demir Oboku, Dibër

San Petersburg:Caste gezimi nga martesa e mbese se tij-Yoana

Kete poezi e shkroi poeti dibran, Demir Oboku, i cili, në vigjilje të 85-vjetorit të lindjes së Z. Çilku, vdiq në moshën 64 vjeçare miku ynë, poeti kurbetçar e aktivisti i palodhur i Lëvizjes për Republikën e Kosovës, Demir Oboku, autor i poezive: “Ukrainasi dibran”, “Adem Demaçi” dhe i elegjisë që i dedikohet atdhetarit, Din Egriu. Nga viti 1968 jetoi e veproi në SH B A. Ishte Sekretar i parë i Shoqatës Atdhetare Dibrane dhe ka dhënë kontribut të çmuar, duke ndihmuar vendlindjen e tij te dashur-Dibren. Mori pjesë në të gjitha manifestimet,grevat e demonstratat, qe organizonin bashkatdhetarët tanë kunder dhunes, terrorit e gjenocidit qe kryenin shovinistet serbo-maqedono-malazezomedhenj ndaj popullit tonë.

Ai, ishte i vetmi nga dibranët që pas më se tri dekada, familjarisht u kthye ne vendlindjen e tij të dashur dhe u zgjodh anëtar i “Artklubit të shkrimtarëve”-Dibër.

Dheu i Nëntë maleve të Dibrës i qoftë i lehtë!

Lavdi veperës së tij!

Me pietet e dhimbje, Ramadan Çilku, I. Egriu dhe shokët e miqët nga Diaspora.

            

AFORIZMA TE PERKTHYERA NGA GJUHA RUSE

 

(Përshtatjen sipas natyrës së gjuhës shqipe e bëri: I. Egriu)

Vepro me mend dhe jeto i pavarur !

Jetesa në qetësi është humbje e një shekulli.

Sa më e rreptë aq më e dashur !

Vetëm mundimi, njeriun e bën të madh.

Poqe se kohën e shpejtosh, bëhesh armik i vetes.

Xhelozia jeton me pafuqi.

Ku s’ka sinqeritet, aty shfaqet arsyetimi.

Nderin e të tjerëve mos e merr, kurse Tuajin rruaje!

Kur s’e çmon, ai largohet.

Goja e mirë është kur punon.

Pasqyrimi kërkon qetësi, shprehja-sinqeritet.

Dashuria e njëanshme, dashuri me helm.

Durimi është miku i sakrificës dhe gëzimit.

I sinqerti ngritet lart, i ligu rrëxohet posht.

Prej vëllaut gjer te armiku-gjysëm hapi.

Pa zemër të madhe, s’mund të ketë trimëri.

Koka që mendon, asnjëherë nuk pëson.

Paqja kurorëzohet me fitore, jo me humbje.

Jeta është një pikë e vogël, me dinamikë e përmbajtje të madhe.

Jeta është një shkollë e përgjigthshme.

Jeta rrotullohet rreth nesh, kurse ne rreth saj.

Jeta jonë e shkurtër, durimi i gjatë.

Jeta jepet njëherë, kurse koha na merr çdo orë.

Jata kalon vetëtimthi, vdekja s’pyet se kush je!

                      Jeta pa dhëmbje nuk kalon!

Çdo gjë që është e mirë bëhet për jetën.

Standardi i jetesës sonë varet nga paratë.

E arrite qëllimin, prano besimin!

Pesimizmi është përtacia e shpresës.

                   Rinia është themeli i pleqërisë.

Pleqëria s’është dhe për djallin!

   Frika-tmerri i ka lindur perënditë.

                                      Argumenti është fakt kryesor.

Logjika është pika më e lartë e verifikimit.

Bukuria është aty, ku është simetria e vendosur.

Vdekja është e pafajshme, sepse u takon të gjithëve.

Kur kemi probleme, thërrasim Zotin e Nenen në ndihmë.

Endra është lugë e shprazët.

Shkenca s’është diç private, por e përgjithshme.

Shumë me ec, s’do të thotë se shumë punon.

Poqe se ec çdo ditë, ndihmon zemrën.

Vdekja s’është e rastësishme, por është një rast.

Dashuria, që ndërrohet, ajo tradhëtohet!

Për dorështrënguesin, mbarimi është vdekja.

Për përtacin, dita është e gjatë.

Dyfëtyrësia është më e keqe se tradhëtia.

Kush flet shumë, ai mund të flet dhe marrina.

Shoku më i mirë ësht kujtesa.

Forma dhe ngjyra e fëtyrës, nuk e tregojnë brendinë e shpirtit.

Me shiqim pas ecin:-hajduti, frikacaku dhe armiku.

Gëzimi nuk kërkohet, por bëhet.

Shpirti me gojë nuk lidhet.

Burimi i mëkatit jeton në interes.

Dasmën e presim, kurse vdekja vjen pa ftesë.

Jo koka për plis, por plisi për kokë!

Shëndetin mbroje deri sa je i ri, mos prit nga pleqëria!

Njeriun rruaje nga epshi, frika dhe uria!

Fatkeqësia me raki nuk mbulohet, por zbulohet.

Pa ndjenja të rrosh, si pa jetë të jetosh.

Paratë vijnë me mund, por mund të ikin me erë.

Ku është shpirti i shëndoshë, aty është frymëzimi.

                              Çdo durim ka kufi.

Në frymëzim gjejmë kupën e arsyes.

Në bukurinë e grave, mendja vëlon.

Më mirë me vdekë i lavdërueshëm,se me jetue i vdekur.

Gjumi i tepërt-sëmundje e trupit.

Mendja dhe duart mund të bëjnë çudira.

Tek injorantët, goja nxjerr helm, kurse tek mentarët-mjaltë.

Tek llafazanët, mendimet dalin nga goja, jo nga logjika.

Trashësia e tepërt i takon derrit.

Njeriu ka nevojë edhe për shumë edhe për pak.

Nga pasuria e tepërt-humbet gjykimi.

Shumë gëzime vetëm gjatë kohës së rinisë.

Me bukurinë lozin, kurse me shiprt jetojnë.

Sa më tepër të ndershëm, aq më pak të pandershëm.

Masa e ndjenjës shprehet përmes sjelljes.

Kënaqësia është shkalla më e lartë e lumturisë.

Fito pasurinë, por jo edhe armiqësinë!

Mos kërko Zotin kudo, ai është te Ti.

Prej sëmundjes deri te pleqëria, rruga është e afërt.

Sëmundja e molis çdo burrëri.

Për budallenjtë bota është arenë.

Mburrja nuk i shërben mednjes.

Çmimi i shokut s’është kur e gjesh, por kur e humbish.

Paratë si sëmundja, kur s’i ke mendon për to.

Çfajësimi i parë i grave janë lotët.

Për dhëmbjen e përhershme në jetë, vdekja është shërim.

Gabimet vinë nga të gjitha anët, kurse e vërteta është e vetme.

O Atdhe, sa më larg Ti që je, aq më të dashur

mua më ke ! -Citate nga Ramadan Çilku

Gruaja e bukur për syrin, kurse e mençura për jetë.

Fjalët e sinqerta dalin nga zemra e çiltërt (pastër)

Kush skuqet nga turpëri, ndërgjegjen e ka të pastër.

Bukuria e shpirtit rritet, kur humet bukuria e trupit.

Nga urrejtja asnjë kështjellë s’e shpëton.

Mendjelehtësia, rruga më e afërt e fatkeqësisë.

Ku është përtacia (dembelësia), atje është fatkeqësia.

Ku ka dyfëtyrësi, atje s’ka sinqeritet e dashuri.

Paqja është fjalë e shkurtër, por me përmbajtje të gjërë.

Ku ka shumë fjalë, atje s’ka qartësi.

I fuqishëm është ai që e mund vetëveten.

Embëlsia e tepërt-helm për jetë.

Ku është moda, atje është e shprazët kuleta (qesja)

-Nënat lindin fëmijë, kurse atdheu heronj.

-Nënat na japin jetën, kurse ardheu-lavdinë.

-Këmisha e pastër, kur ke gruan pranë.

-Uji e zjarri-jetë dhe fatkeqësi.

-Për duart e këmbët, koka e ka përgjegjsinë.

-Ku s’ka durim, atje s’ka dobi.

-Shokut foli para sysh, armikut pas shpine.

-Poqe se gjykosh të tjerët-fillo nga vetëvetja.

-Ai që jeton me frikë, humb vetëveten!

-Çdo gjëmim, nuk vjen me shi.

-Këndohen këngë në shtëpi, atje ku ka harmoni!

-Durimi, mpreh dhe xhevairin!

-Frymëzimi-ilaçi më i mirë për njeriun

-Mikun me e dashtë-armikun lypset detyruar me forcë!

-Ku ka shëndet, atje ka shkëlqim dhe buzëqeshje.

-I mençuri me mendje vepron, injoranti me zërin gjëmon.

-Mendja e dobët është e zonja për të bërë zhurmë.

-Poqe se kohën e shpejtosh, armik për veten bëhesh.

-Bota është e bukur, për ate që sheh thellë në te.

-Pa mund dhe sheqeri s’është i ëmbël.

-Fëmijët janë lule, kurse nipërit e mbesat-fruta.

-Durimi është miku i sakrificës dhe gëzimit.      

Från: "Latif Nallbani" <latifnallbani@msn.com>

Till: ibrahim@home.se

I nderuari Imi,

Ti vazhdon të jeshë i përpikët, të jeshë aktual dhe të mbetesh i madh, sepse  vazhdimisht zbulon diçka të madhe. Edhe kësaj radhe më kënaqe me surprizën lidhur me atdhetarin Ramadan Çilku, i cili edhe pse tërë jetës punoi dhe veproi jashtë vendlindjes, nuk e harroi atë. Madje, madje ai punoi dhe veproi në një vend ku, pos rusit, tjetri fare nuk njihet. Dhe, pikërisht në Rusi, në atë vend aq të ftohtë dhe aqë të hekurt, z. Ramadani u ndi i aftë të punojë për kombin. Atij i lumtë ashtu sikundër të lumtë edhe Ty që në mënyrë shumë të përafërt, në mënyrë shumë dinjitoze dhe në mënyrë shumë plastike e ke prezantuar atë burrë, i cili vendlindjen e ka të shenjtë, ashtu siç e ke edhe Ti o i madhi IMI.

Kësaj radhe më ke pasuruar me thënje të mrekullueshme, të shqipëruara ngaTi e të cilat do t'i rruaj si çdo vlerë tjetër që vien nga Ti. Të përshëndes dhe të uroj shëndet dhe jetë të gjatë, sepse ti dhe të tjerët si ti i duhen këtij kombi.

E përshëndes zonjën tënde, e cila di të të krijojë kushte të volitshme për punën tënde intelektuale, duke të mirëkuptuar për çdo gjë. I përshëndes djemtë Tu, që dijnë ta vlerësojnë punën intelektuale dhe kombëtare që e bën babai i tyre. Shkofshin rrugës së babait!

Të fala e qafime, Latifnallbani@msn.com                               

O Atdhe, sa më larg Ti që je, aq më të dashur

mua më ke ! -Citate nga Ramadan Çilku

Vepro me mend dhe jeto i pavarur !

Jetesa në qetësi është humbje e një shekulli.

Sa më e rreptë aq më e dashur !

Vetëm mundimi, njeriun e bën të madh.

Poqe se kohën e shpejtosh, bëhesh armik i vetes.

Xhelozia jeton me pafuqi.

Ku s’ka sinqeritet, aty shfaqet arsyetimi.

Nderin e të tjerëve mos e merr, kurse Tuajin rruaje!

Kur s’e çmon, ai largohet.

Goja e mirë është kur punon.

Pasqyrimi kërkon qetësi, shprehja-sinqeritet.

Dashuria e njëanshme, dashuri me helm.

Durimi është miku i sakrificës dhe gëzimit.

I sinqerti ngritet lart, i ligu rrëxohet posht.

Prej vëllaut gjer te armiku-gjysëm hapi.

Pa zemër të madhe, s’mund të ketë trimëri.

Koka që mendon, asnjëherë nuk pëson.

Paqja kurorëzohet me fitore, jo me humbje.

Jeta është një pikë e vogël, me dinamikë e përmbajtje të madhe.

Jeta është një shkollë e përgjigthshme.

Jeta rrotullohet rreth nesh, kurse ne rreth saj.

Jeta jonë e shkurtër, durimi i gjatë.

Jeta jepet njëherë, kurse koha na merr çdo orë.

Jata kalon vetëtimthi, vdekja s’pyet se kush je!

           Jeta pa dhëmbje nuk kalon!

Çdo gjë që është e mirë bëhet për jetën.

Standardi i jetesës sonë varet nga paratë.

E arrite qëllimin, prano besimin!

Pesimizmi është përtacia e shpresës.

Rinia është themeli i pleqërisë.

Pleqëria s’është dhe për djallin!

Frika-tmerri i ka lindur perënditë.

Argumenti është fakt kryesor.

Logjika është pika më e lartë e verifikimit.

Bukuria është aty, ku është simetria e vendosur.

Vdekja është e pafajshme, sepse u takon të gjithëve.

Kur kemi probleme, thërrasim Zotin e Nenen në ndihmë.

Endra është lugë e shprazët.

Shkenca s’është diç private, por e përgjithshme.

Shumë me ec, s’do të thotë se shumë punon.

Poqe se ec çdo ditë, ndihmon zemrën.

Vdekja s’është e rastësishme, por është një rast.

Dashuria, që ndërrohet, ajo tradhëtohet!

Për dorështrënguesin, mbarimi është vdekja.

Për përtacin, dita është e gjatë.

Dyfëtyrësia është më e keqe se tradhëtia.

Kush flet shumë, ai mund të flet dhe marrina.

Shoku më i mirë ësht kujtesa.

Forma dhe ngjyra e fëtyrës, nuk e tregojnë brendinë e shpirtit.

Me shiqim pas ecin:-hajduti, frikacaku dhe armiku.

Gëzimi nuk kërkohet, por bëhet.

Shpirti me gojë nuk lidhet.

Burimi i mëkatit jeton në interes.

Dasmën e presim, kurse vdekja vjen pa ftesë.

Jo koka për plis, por plisi për kokë!

Shëndetin mbroje deri sa je i ri, mos prit nga pleqëria!

Njeriun rruaje nga epshi, frika dhe uria!

Fatkeqësia me raki nuk mbulohet, por zbulohet.

Pa ndjenja të rrosh, si pa jetë të jetosh.

Paratë vijnë me mund, por mund të ikin me erë.

Ku është shpirti i shëndoshë, aty është frymëzimi.

              Çdo durim ka kufi.

Në frymëzim gjejmë kupën e arsyes.

Në bukurinë e grave, mendja vëlon.

Më mirë me vdekë i lavdërueshëm,se me jetue i vdekur.

Gjumi i tepërt-sëmundje e trupit.

Mendja dhe duart mund të bëjnë çudira.

Tek injorantët, goja nxjerr helm, kurse tek mentarët-mjaltë.

             AFORIZMA TE PERKTHYERA NGA GJUHA RUSE 

Mendimi është mbret i kokës.

Koka e mençur ushqen njëqind vetë.

Koka i të marrit, s’mund ta ushqejë veten.

Sa më larg të shikosh, aq më të frutshëm e ke mendimin.

Kur koka mendon, goja pushon.

Goja llam-llam, grushti-bam!

Me grusht mund të fitosh një, me mende - njëmijë.

Rëndë është koka mbi krah, por më e rëndë është kur je pa krah.

Me mendët e huaj, i mençur nuk bëhesh.

Laraska, boten e kalon, e mençur nuk u bë.

Me njerëzit këshillohu, por menden mos e humb.

Mjekra menden nuk e ngrit, por vetëmse dituria.

Të marrin (budallanë) me e mësue është si të vdekurin me e mjekue.

Budallai që shërbon, është më i keq se armiku.

Koka e injorantit, këmbëve nuk u jep pushim.

Lumi, sa më i vogël, më shumë gjëmon.

I mençuri mëson, kurse injoranti don t’i mësojë të tjerët.

Rrethi pa fund, i trendi (budalla) pa fillim.

Dhe syri mund të gabojë ndonjëherë.

Shtat herë e mat, një herë prehe!

Shpezën e dallon nga pendlat, njeriun nga fjala.

Fuqia e fjalës dallohet në të drejtën e saj.

Fjala merr male!

Plumbi mund të plagosë, kurse fjala mund të vret.

Fjala e mirë është më e ëmbël se mjalta.

Në pleqëri humben dhëmbët, kurse goja mprehet.

Më pak fol, më shumë dëgjo!

Veshin mbaje më gjërë, kurse gojën më ngushtë!

S’është turp me hesht, kur s’ke gjë për të thënë.

Fjalë pas fjale, zjarri nuk fiket.

Fjalët e tepërta shkaktojnë monotoni.

Mos fol kur s’din, por dëgjoi ata që din!

Mbaje qenin në zinxhir, kurse gojën në arkë!

Kur goja flet vend e pa vend, koka merr pergjegjësinë.

Mulliri e bluan drithin, kurse goja të keqen.

Mbaje grushtin në xhep dhe frenoje gojën të mos flet!

Rruaje gojën për në pleqëri, përralla nipërve me u tregue!

Secila shpezë nga goja e vetë humbet.

Njerëzit e shenjtë, më pak flasin.

Dikujt i kruhet dora, kurse dikujt shpina.

Mos kërko ku është e lehtë, kërko ku është e ndershme.

Besimi humbet një herë.

Të jesh i varfër, por i ndershëm.

Sytë e ndershëm nuk shikojnë anash.

Me të drejtën dhe fati rron.

Drejtësia, gjyqit nuk i trembet.

Gjithëçka që merret me dhunë, s’është e shenjtë!

Ku ka drejtësi, s’ka mëkat!

Parat e huaja, grisin xhepin!

Gjësendi i huaj, nuk mbahet gjatë!

Respekti është më i vlefshëm se paraja!

Sa më e rëndë puna, aq më i lartë respekti.

Sakrifiko me kokë, jo me nder!

Pandershmëria është më e keqe se vdekja!

Me para shoqëria e miqësia nuk blehen.

Shoku frikacak është më i keq se armiku,

mbron nevojën dhe harron shokun.

Me kalin e huaj nuk arrin larg.

Më mirë qiriri yt, se stufa e huaj.

Kur mbrosh të tjerët, mbrosh veten.

Mysafirit të rrallë, jepja dorën!

Mysafiri i papritur është si zjarri në dorë.

Ku ka shumë mysafirë, aty bëhen shumë fjalë.

Fton e fton, adresën nuk e jep.

Bukën haje, patronin dëgjoje!

Koka pa dituri si feneri pa dritë.

Mos thuaj çfarë ke mësuar, por thuaj çfarë din!

Pa mësim si pa dorë.

Shkolla bukën nuk e kërkon, por e ofron.

Dielli i jep dritë tokës, leximi diturinë.

Për diturinë nuk ka moshë.

Ai që merret me shkencë, nuk mbërzitet kurrë.

Lapsi i keq është më i mirë se mendja injorantit.

Kur e përërit mësimin, e mprehësh mendjen.

Vullneti është nëna e suksesit.

Me sukses ne punë, arrihet gëzimi.

Shkrimi i bukur nuk e vlerëson librin, por përmbjatja.

Njeriun e ushqen puna e jo pazari.

Ai qe sheh në qiell, ngel pa bukë.

Bleta shumë e vogël, por shumë punon.

Pas punës, vjen paraja.

Njeriun, pertacia e bën të sëmurë, kurse puna e shërron.

“Kush s’don të punojë,

ai s’mund të quhet njeri,

pse gjithmon’ don të rrojë,

me gënjeshtra e djallëzi”

-Asdreni

Për dembelin (pertacin) gjithmonë eshte festë.

Dembeli, diten e humb, kurse natën nuk e sheh.

Puno si lepuri, por ha si dhelpra!

Përmes veshjes mos gjyko, por shiko punën.

Me një të pamur, dushkun s’mund ta rrëxosh.