Kulturë

Cikël poetik nga Agim Gashi

E diele, 28.06.2009, 12:08 PM

FATIT TIM

Ty e dashur po ta shkruaj
Këtë këngë për kujtim,
Se të don për përjetësi
Zemra ime e shpirti im.

Je e ëmbël porsi mjalti
Je engjull je besnike,
T´kam dashnore e t´kam grua
O jeta ime t´kam dhe mike.

Por një brengë e kam në zemër
E kam fshehë diku në pishë,
Fjala e moqme që kan thënë
Larg zemrës-larg sysh!

Ska njeri në këtë botë
Që të don më shumë se unë,
Eja pra ti bashkojmë zemrat
E ti japim vuejtjes fund.

Të besoj më shumë se vetës
Dhe me Zotin t´barazoj,
Të kam lule e t´kam ylbere
Shumë moj zemr të dashuroj.

Nuk ka laps as nuk ka ngjyrë
Ta përshkruaj dashninë për Ty,
Të kam futë në zemrën time
Dhe i kam futë ksaj zemre dry.

Ska me u hapë më kurrë në jetë
Kam humbë çelsin në thellësi,
E ka shkru Zoti i Madh´
Sëbashku t´vdesim unë e Ti.

Unë të dua e ti më don
Gjeje zgjidhjen t´jetojmë n´bashkësi,
Ska më ëmbël në këtë jetë
Se t´jetohet me dashuri.

Të dua shumë
Unë dhe vetëm unë!

Agim Gashi
04.01.2009
Düren

LULES PRANVERORE

Cingrron telefoni,
Nga gjumi më zgjon
-Alo, më thotë zë i ëmbël,
Lulja e pranverës jam!

Ti lule prenverore je
Unë do t´bahem bletë,
Do t´bi në zemrën tande
Të thithi nektar për jetë.

Të vi te zemra jote,
Ti puth buzët tua,
Yll, dritë e rreze,
Ti je ba për mua.

Kur flet edhe qeshë
Buzqeshjen melodi,
Shpirtin ma qon peshë
Do t´këndoj për Ty.

Do t´këndoj për Ty,
Si bilibi n´degë,
Oh thuam se më do
Se si zjarr po m´djegë.

Tani po kam dhimbje
Buzët mu kan terë,
Vetëm puthja yte
Më flladitë përherë.

Kam sa kohë pa fjetë
Gjumi spo më merr,
Pa e qitë kokën time
N´gji tandin njiherë.

Atëherë do t´qetsohem,
Tuj të dashtë ty prore,
Kur trupit tand ti marr erë
Moj lule pranverore.

Natën e mirë
Moj lule n´pranverë,
Sa më mbyti malli
Të të shof njiherë.

Pse kështu?

Pse kështu mori katile
Po e qon jetën me hile?
A e din çfarë lajka bajshe
Tue m´lavdu në qiell më qojshe.

Edhe m´thoje të dua shumë
-Se si ti nuk ka askund,
Se si ti n´këtë botë nuk ka
Kurrë prej teje skam me u nda!

Porf nji ditë para agimit
Kishe mbledhë placket me nji kofer,
Kishe dale pa lamtumirë
Pa nji fjalë e pa nji nder.

Ty, ty, ty bani buria
Ta dha lajmin se ashtë tuj t´pritë,
Ma mirë t´thojshe stë due ma
Se tradhëtisht kështu me ikë.

Në këtë mënyrë tradhëtove jeten
M´tradhëtove mu edhe vetëveten,
Veq tuj ikë jeta ka me t´shku
Herë tuj dashtë here tue tradhëtu.

Lamtumir unë pot të them
Shumë ma mire që më ke ikë,
Se dashnija plot me hile
Ta humbë jetë dhe të fikë!

(Vota: 4 . Mesatare: 2.5/5)