Blerim Rrecaj: Lulet në dritare

Blerim Rrecaj

Lulet në dritare

Dy lule në dritare që po rrinë

Vëmendjen ma tërheqin

Sikurse plusi dhe minusi

Që afrojnë magnetin

Aloe vera duket si pemë fëmijërije

Kaktusi me therra si iriq deti

Seç sollën kujtime të largëta

Mall ngjall njëri e mall zgjon tjetri

Si lulet që rrinë në parvaz dritaresh

Filxhani e gota rrinë në tavolinë

Siç rrijmë ne këtu ku zumë vend

Ti në karrigë e unë në karrigë

Themi diçka e herë-herë heshtim

Dikush jashtë xhamat i lan e i fshinë

Pikëza të lehta e pazhurmshme shiu

Aterojnë mbi dritaret që tash po ndrijnë

Një djalë dhe një vajzë hyn në këtë lokal

Pushtojnë një tavolinë atje në qosh

Vështrimi kah lulet më kthen kah kujtimet

Në këtë ditë të vranët që ndan e bashkon

Një skifter krahëkaftë merr një hark rrotullimi

Re të bardha ecin nëpër qiellin e hirtosh

Ato humbin horizonteve e skifteri pas pishave

Bashkë me gjerdanin e tij bardhosh

Kthehem kah lulet që më kthejnë kujtimeve

Kah to drejtohet edhe një vështrim

As një aeroplan nuk ngrihet as nuk bie

Tash e sa kohë këtu në Sllatinë

Lëmë lokalin e i lëmë edhe lulet

Me kujtime copa-copa të vjetra e të reja

Prej të cilave sillet rrota si bota

Prej të cilave flatra merr jeta