Qazim Shehu: Porosia

QAZIM D. SHEHU

 

POROSIA

 

Me hark të shpirtit qëllova

Drejt fjalëve të errta,

Në dritën e tyre mblodha

Lëng toke për eshtra.

 

Kërkoje fjalën, tha im atë,

Kërkoje!-më tha dashuria,

Dhe unë u nisa që me natë

Drejt saj me marrira.

 

Në agnatën e mëngjeseve

Hapej korracë e saj,

Dhe ma tendoste harkun e shpirtit

Krah luleje në maj…

 

Kaq kohë u bënë dhe kërkimi

Më duket po më shkon bosh,

Sikur ta dinte im atë ,i miri,

S`je i zoti do më thosh…

 

Ai s`e dinte ,apo e dinte,

Fjala është fole petriti

Po  kish dëshirë të më shpinte

Atje ku  vetë s`arriti

 

 

LYPËS

 

Sy ujku i çakërritur

Shkëlqen pamja e pasurisë

Të fundit qindarkë i hedh një lypsi

Dhe hipi pa lekë

Në urbanin e bashkisë.

 

Do lyp të falur për mungesën

Ndaj faturinos zemërmadh,

S`ka gjë,të bëhem lypës,

Për lypsin që i mbush një hall…

 

Do më kuptojë vallë ai

Apo do më zbresë tek stacioni i parë

Po kur të më dalë lypës i ri,

Përbuzjen e fatorinës si t`ia jap?...

 

 

TOKË E HISTORISË

Në Grykë të Madhe,Dibër

 

Tokë e historisë

Në dy gryka

U mbush me trupa të vrarësh,

Më vonë aty u rritën lisa

Dhe dielli u përkrahësh u varet…

Shpata çeliku vringëllinë

Klithma dhe pusi,

Në një lule prek historinë

Mbjellë nga një sy.

 

Dhe këto livadhe e  dushqe

Në këto bimë që shkundullojnë

E ndjej jehonën e një lufte

Zëra të vrarë që shkulmojnë.

 

Dhe në gurët e rrëpirtë

Në zaje të vegjël përdëllimtarë,

Luftrat me zë të ngjirur

Përfund rrënjëve kanë shkarë…

 

Më ngjan se kjo bimësi

Kjo ethe gjelbërimi pafund

Sjell pandalur historinë

Në një imazh që më përkund…

 

 

NË SHTËPINË E DASHURISË

 

Oxhak i dhimbjes nxjerr tym nga brenga

Në shtëpinë e dashurisë,

Sikur disa njerëz të jenë brenda

E kërkojnë zjarr ndaj ftohtësisë…

 

Po jam i vetëm dhe kaq zjarr

Më duhet e s`më del..

Ky oxhak ngre tymin nalt

E në ajër e shtjell.

 

Në shtëpinë e marrë të dashurisë

Shtëpi pa dritare,

Shoh një kështjellë mes hajnisë

Ose një kasollle verbtare…

 

 

SHKOKLIM

 

Shkoklohen ditët një nga një

Si kokrra misri,mbet koçani,

Do shkoj të bluaj dhe atë,

Në mulli të ditëve,

Dhe bukën nuk ua jap ta hani…

 

 

SYTHE IDILESH

 

Rruga bëhet shirit i djersitur

Në tymin e vapës së ngurosur,

Sythe idilesh nëpër male

Ndjejnë një ngopje të pasosur.

 

Të shkoj atje, po si?

Në male nuk ka njerëz,

Kjo vapë gjithë herezi

Na mposht e na ngjesh.

 

Kjo vapë e verdhë perandorake

Dhe ky korrik anatem,

Sy idilesh nëpër male,

Na e bëjnë me sy e na gënjejnë…