Asllan Dibrani: Kullat - teatri i shekujve tanë

KULLAT - TEATRI I SHEKUJVE TANË

Asllan Dibrani

Natë mërgimtare, rrëshqitje kujtimesh

Në horizontet shqipja mbi kullat tona

T’rrëmben mallëngjimi për plisat e bardhë

Dikurë plotë burra mblidheshin anembanë

Me pushkë n’istikame e me jataganë !

Malësoret shqiptare krah burrave në beteja

Lidhnin Besën  e Shejtë të Shqiptarisë

T'i mbrojnë tokat e bekuara të Arbërisë

Flasin kullat me lashtësinë e gurëve

Të skalitur me legjenda antike

I gdhendën  ilirët dhe fiset kreshnike

Themelet e kullave, teatër i shekujve tanë

Testament në rrasat e gurit

Gurët janë epërsia ma e mirë

Ndaj grabitqarëve barbarë!

Deshën ta rrokullisin planetin

Në to lindën burra

Që të vdesin po në to kur të mplaken

Aty i përkund djepi i Atdheut

Aty pinë qumështin e nënës

Hëngrën bukën kallamboçit

Kështjella e Krujës tregon trimëri

Jehon kushtrimi i Skënderbeut

Që trembi Stamboll e osmanli

Shumë krajla, çetnikë e sllavëri

Ah, kulla e kulla dhe kulla me gurë

Mbi gurë, qëndresë ndër shekuj

U betuan burrat me flamur

Për kullat me mur. Ata thanë:

Kullat tona n’robëri s'do të rojnë

Vendosën flamujt kullë në kullë

E mur mbi mur të bekuar

Për një Shqipëri të bashkuar!