Ramiz Lushaj: Ata i trembën zogjtë

Ramiz LUSHAJ

ATA I TREMBËN ZOGJTË

Toka e thinjur nga akullnajat

Lotonte në sy të diellit.

Si det, liqen, lumë a prrockë.

Pemët po bleronin në kohë të ngrohtë

Mysafirët e parë të jetës

Ishin zogjtë.

Erdhën njerëzit tevona

E ngritën qytetin e Pordhës,

Ku në rrugë me asfalt të krisun

E me pallatet truç, kokë më kokë

Askush nuk dvet: A u lodhtë?!

Ata i prenë pemët,

Ata i trembën zogjtë...

Flatruan zogjtë andej nga malet,

Nëpër pemë këndojnë melodi,

I zgjojnë mëngjeset.

Njerëzit prapë iu shkojnë nga mbrapa,

Në fundjava,

Për me i hjek streset...

Zogjtë e vegjel janë të mirë

Prapë i duan njerëzit

Me kangë iu thonë: A u lodhët?!

Pemët ua shtrojën gjethet e barin për mikpritje

Si qilimin diplomatik ma të mirë të botës.

Flladi i maleve plot me oksigjen

I freskon njerëzit e qytetit të Pordhës.

24 prill 2014