E diele, 13.10.2024, 04:28 AM (GMT+1)

Kulturë » Berisha

Sejdi Berisha: Nga dritarja ime...

E shtune, 28.07.2012, 10:15 AM


P o e z i

Sejdi BERISHA:

NGA DRITARJA IME...
(Elegji e pashkruar por e plasur...)

Nga dritarja ime
Sa shikimet më janë përvjedhur
Dëshirat në ëndrra më janë shndërruar
Zëri më është shpërndarë si plasje zemre

Nga kjo dritare
Zogun e lumturisë e kam thirr
Bukurisë së tokës lutur iu kam
Për bimën e shëndetshme

Nga dritarja ime
Në fllad vere jam shndërruar
Qershizat për t’i pjekur

Nga kjo dritare
Për çdo ditë babanë e kam përcjellë
Për në fushat e blerta kur nisej
Nënën kur i milte bardhokat

Nga dritarja ime
Me përrallat e gjyshes
Rritën e shtatit e kam mashtruar

Nga kjo dritare
Në vapë vere kur mbyste vetmia
Me zukatjen e mizave bëja histori
Deri në dritare mbillja lule e selvi

Nga dritarja ime
Krenohesha me bereqetin e arave
Që nganjëherë përcëllohej nga kripa e syrit
Qengjat i kam parë duke lozur padjallëzisht

Nga kjo dritare
Parë e kam tretjen e gjetheve në vjeshtë
Dëshmitar i ngjyrës së tyre jam
I kam pikturuar edhe gjurmët e rrotave
Të karrocës së drunjtë
Që e tërheqnin baloja e murroja
Edhe ferkemët e thundrave të tyre në baltë

Nga dritarja ime
Gjithçka kam parë
Tinëz e kam parë
Edhe përcjelljen e gjyshit për në varr
Edhe qyqen duke kënduar

Nga kjo dritare
Krisma pushkësh kam dëgjuar
Edhe gjurmë gjaku kam parë
E kam parë lindjen e foshnjës
Në ditën e parë të pranverës

Nga dritarja ime
E kam parë përmendoren
E lartë deri në qiell
E kam përjetuar edhe lamtumirën
E sime motër

Nga kjo dritare
Kam parë rrjedhën e lumit të dhembjeve të mia
I kam kërkuar gjurmët e jetës
Që askund nuk i gjeta
E, në tërë këtë ankth
Pashë se si kapakët e dritares
Ishin afruar për t’u mbyllur
Vetëm shikimi dhe trupi
Më kishin ngelur puthitur me ta
Dritarja ende qëndronte hapur
Kapakët e saj i ngjanin çepengave
Të një dyqani këpucëtarësh në mbrëmje
Në sokakun e ngushtë të që qytetit të Krujës...

Nga dritarja ime
Me vite e vite
Muzat si fëmijën më kanë ushqyer
Këngën ma kanë praruar

Nga kjo dritare
Me sytë dhe zemrën time
E kam parë vdekjen e poetit
Që kullonte plagë atdheu


Në këtë dritare
Tash ka ngelur vetëm hija
Nuk di e kujt
Të cilin kudo e kërkoj por dot nuk e takoj
Këtë shëtitës të çmendur dhe të llastuar
Që assesi nuk rri në mua

Nga dritarja ime
Ndoshta Ju do ta shihni atë djall
Dhe atë që unë ende e kërkoj...



(Vota: 16 . Mesatare: 4.5/5)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora