Cikël poetik nga Neki Lulaj

Neki LULAJ

GOJËMBLA E METAFORAVE

Kjo natë po me ikë

E unë po  i klithi në vetmisë

Shpendmira  ne terrin e fushës

Ne mexhë ja thotë

Këngës dhe melodisë

E unë vrapoi deri mbi urë

Hypur mbi kalin e pa shaluar

Qe nuk u ndalë

Kurrë .

S´di çka ti sjellë

Heshtjës

Kur vetmia po ma merr

Baraspeshën

E mallkuara po me shtrydhë

Si çorapat e lagura

E këpucëve dimërore

Qe me janë shkyer

Duke hecur  shkrepave

gjurmave stërgjyshore.

Ne dhomën time

Dritë e gjysëm zi

Qiriri po shkurtohët gjithënjë

Nata ka zenë e po e rritë shtatin

Ulur jam ne trapazanin

E dërrasave

Largë oxhakut

Shpendmira e ka ndërruar shtratin

Qenet po lehin sokakut.

Dikur shkrihesha me Nanë lokën

Gojëembla e metaforave

të motit

Nata ikte shpejtë

Ne heshtje dhe në qetësi

Kur mi rrëfente ndodhit e kaluara

Tipike Arbëri

Plotë përjetime e histori.

Dikur moti natën bënim roje

Bënim se tjerrnim

Me bosht,shtizë, furkë e lesh

Që mos t´ na zinte armiku

 ne gjumë zdeshë

Atëherë kur luftonim

Për gjuhë

 Shkollim kulturë

Flamur dhe identitet.

TË PARËT TANË PAQIN DRITË

Rreze dielli mëngjesor

Gjallëri ne vendin tim

Iku terri përgjihëmonë

Gjithëandej dritë e shkëlqim.

Dielli i ngrohët i puthë buzët

Si të rinjët ne Parkun e dashurisë

Sa mi kënaq telat e zemrës

Kënga e ëmbël e Sharkisë.

Gjatë i pritëm rrezët tona

Këtë ditë të madhe gjithë e ëndërruam

Lidhje duarsh e bashkim zemrash

Nëpër mote e dëshiruam.

Bardhësi gjithëandej

Rreze dielli mëngjesor

Të parët tanë paqin dritë

Se kurrë nuk e benë ujkun mik.

Kafazi shpesh na polli si mollë sherri

Nga do të shitur  matufa hoxhallarë

Ti harrojmë ndasitë fetare

Nuk jemi arrnaut kemi  një komb jemi  shqipëtar.

Boll na sundoi neve Kafazi

Nuk duam fe,ferexhe as imam

Se feja e shqiptarit është shqiptaria

Sot e nesër e përgjithëmonë