Shahin Ibrahimi: Brezit të ri

Shahin Ibrahimi

BREZIT  TE  RI

Ah,brez  i ri,të dini një të vertet,

Me pamësi,kë quani ju jetë?

Kalimin e viteve sat ë jeni gjallë,

Dashuri, durim,vuajtje e mallë.

Hidhni sytë në të kaluarën kohë,

Mendoni të ardhmen e panjohur,

Respekti që lini s’njeh moshë,

Dashurinë e të mirën,sa e ke joshur.

Eshtë e vështirë të flasësh për njerzit,

Për brezin e këtij shekulli të zhvilluar,

Ju,që edhe ëndrrat i konsevoni në jurbitë,

Shihni sa jemi lodhur,t’ju shohim të gëzuar.

Brezat n’a lane,gjakmarrjen e krenarinë,

Me varfërinë mbi supe,kaluam rininë,

Ne përqafuam punën e ndershmërinë,

Gjakmarrjen e ndrydhëm,ju hoqëm robërinë.

Koha gërsheton çdo gjë të vërtetë,

Gjen rrënjë të dobta dhe shkakton vuajtje,

Durim si engjëll mbrojtës,gjen një të metë,

Dhe ia jep shpresës,ilaçin e ngrohtë të ruajtje.

Me kamje e s’kamje,ju lindët të zhvilluar,

Me shkencë e kompjutura,botën keni përqafuar,

Keni vision për jetën,me mendje të kthjellët,

Barazi s’ka,mendoni për të mjerët.

Ta dini se natyra është nënë,shoqëria është njerkë,

Jeta është rrugë,ka të ulta e të përpjetë,

Familja e nderi është diçka e shenjtë,

Sa të jeni gjallë të kesh respect e dinjitet.

Familja s’ka ligje,por ka hakikat,

Mirkuptim në të,përherë të zotrojë

Dhe po dole i pavlerë,ndëshkimin e ke hak.,

Me ngjyrat e ylberit,Zoti do të ndëshkojë.

Krenaria është korrja që ke mbjellë,

Plehu që ke hedhur,janë fjalët e tua,

Po hëngre të përzier,Ti ke me e vjellë,

Kënaqu me djersën,jo,të gjitha janë per mua.

Të të lëvdojnë gjithmonë fol,kur të vijë radha,

Për të mësuar,kërko dijen,mo ski turp,

Rri ku të takon,mos i dil tjetrit para,

Veten do tregosh,shoqëria t mburrë.

Goja është e ëmbël,por nxjerr dhe vrerë,

Të jesh gjithmonë i drejtë,me veten e të tjerë,

Bëj llogarinë tënde,qaj brenda portës,

Kështu ruan dinjitetin s,bëhesh gazi botës.

Puno dhe respekto njerzit me dashuri,

Mos e shiko tjetrin nga pozita,asnjëherë,

Të vobektin kosideroje,si të ishe Ti,

Kështu do të jetosh,gjatë dhe me nderë.