Dy poezi nga Zeqir Lushaj

KODI I BURRAVE

   -Kutia e duhanit, qitet…, edhe e thatë-

  (Etnografi!?)

Kahmot, i dashur lexuesi im,

E tillë ka qenë dhe është  jeta,

Dikush, nuk ka duhan në kuti,

Tjetri, e ka plot,  por…, pa letra!

…!

Lëshoj kutine e duhanit mbi qylym,

Shtyni, me gishtat e dorës sipër saj:

Pyeti:-Me pas me se, a kie n’se?!

Buzëqeshi:-Mirëseerdhe, o uzdajë!

Mysafiri, e priti kutinë e duhanit,

E afroi afër gjurit, duke e begenisë,

Nga kutia e vet, një defter letra,

E gjysmoi, për të zotin e shtëpisë.

…!

Një ditë prej ditësh, e njëjta skenë,

(Një pyetje të kundërt, po na bje!),

Kutia e bakfanit rreshqiti në cergë:

Antitezë:-Me pas  n’se, a kie me se?

Tjetri, ndali kutinë, e hapi me kujdes,

Mori letër, mbushi, në duhanin e Tij,

Duhanin që pati, e ndau në dy kutitë,

Rrahi samracin:-Tu rrittë nderi, zotni!

 Ndiqja në heshtje, kodin e burrave,

Formalisht, dukesha si indiferent,

Kjo etnografi, ish sugjestionuese,

Zbrazte, një roman, etikë e mend!

…!

Kahmot, i dashur lexuesi im,

E tillë ka qenë dhe është jeta,

Dikush, nuk ka duhan në kuti,

Tjetri, e ka plot,  por…, pa letra!

                    ./.

  USA, Mars 2011