Kulturë
Poezi rumune nga ?tefan Jurcã
E diele, 14.06.2015, 09:56 AM
?tefan Jurcã
Poeti ?tefan Jurcã ndoqi kurset e Fakultetit të shkencave ekonomike në Timishoara. Boton poezi, prozë, artikuj dhe intervista në shtypin lokal në Baia Mare, si dhe në revistat Familia, Luceafãrul, Nord Literar, Calendarul Maramure?ului, Via?a Româneascã, Archeus, Citadela, Verso. Vëllime të publikuara: Muri më i dashur, prozë e shkurtë, 1997; Poema të harruara, bohema të rigjetura, 2000; Kuklla prej tallashi, prozë e shkurtë, 2004; Faqja e gardës, roman, 2011.
***
A urmat cursurile Facultã?ii de ?tiin?e economice din Timi?oara. Publicã poezii, prozã, articole ?i interviuri în presa localã bãimãreanã, în revistele Familia, Luceafãrul, Nord Literar, Calendarul Maramure?ului, Via?a Româneascã, Archeus, Citadela, Verso. Volume publicate: Peretele cel mai iubit (prozã scurtã, Editura Gutinul 1997), Poeme uitate, boeme regãsite (versuri, Editura Cybela, 2000), Pãpu?a de rumegu? (prozã scurtã, 2004), Pagina de gardã (roman, Editura Dacia XXI, 2011).
NJË LUMË
Ngjiteshin porsi zvarranikë
Drejt malit me mrekulli të famshme,
Rrjedhte një lumë sa loti e i qetë
Te noçkat e shpëtimtarit të mbërthyer
Mbi kryqin e mështeknës.
Vashat me flokët e gjata
Dhe duart vetëm për lutje
Dhe sytë e mëdhenj prej qielli të lartë
Ishin prej tani shumë më pranë.
Por lotët e gërshetuar shtoheshin
Gjunjtë shumëzoheshin në shkëmbinj
Dhe një qarje butësisht zhurritej
Dhe ylli i murgëve nuk ishte yll
Dhe as mbi kryq askush nuk rinte –
Një lumë në qetësi zbriste.
UN RÂU
Urcau precum miriapozii
Spre muntele cu falnica minune,
Curgea un râu cât lacrima ºi liniºtit
La gleznele mântuitorului cel prins
Pe crucea de mesteacãn.
Fecioarele cu pãrul lung
Numai genunchi ce-ºi botezau cu apa
Ochilor îngustã faþa
ªi mâinile numai a rugã
ªi ochii mari de ceriu-nalt
Erau de-acum mult mai aproape.
Ci lacrimile ce se-nlânþuie sporeau
Genunchii se-nmulþeau pe stânci
ªi-un plâns domol se pogora
ªi steaua magilor nu era stea
ªi nici pe cruce nimenea nu sta-
Un rîu u?or se cobora.
DRITË E VJESHTËS
Sa kopsht i blertë
Në dritën e vjeshtës
Trëndafili dhe barbarozat
Limona që s’bëjnë fryte
Landri i prurë nga mamaja
Dimrit, thoshte
Strehoje në shtëpi
Vjen mjegulla
Vjeshta ësht’e gjatë
Sa hekurudha
Prej këtu e deri në shtëpi
Shfletoj revista
Miq të vjetër të papërkulur
Ndërmjet faqeve
Në ballkon kopshti me lule
Dhe bimë jopjellore
Sa e madhërishme është nata
Mes ballkonave të heshtur
LUMIN? DE TOAMN?
Ce gr?din? verde
În lumina de toamn?
Trandafiri ?i mu?cate
L?mîi neroditori
Leandrul adus de la mama
Iarna, zicea
Ad?poste?te-l în cas?
Vine cea?a
Toamna e lung?
Cît linia ferat?
De-aici pîn? acas?
R?sfoiesc reviste
Prietenii vechi neclinti?i
Între file
Pe balcon gr?dina cu flori
?i plante neroditoare
Ce superb? e noaptea
Printre blocuri nevorbitoare
GJINKALLA DHE ZILE
Nisin nga Lugina e Lazit
Lugina e Lëvores
Nga Dumbrava në Lunqica
Dhe ana tjetër e pyllit të pishës
Diçka që s’përshkruhet
Gjinkalla e yje
Nën degët e arës
Desha qetësi
Dhe e kam
Qetësi, vetëm qetësi
Drita e yjeve të zhveshur
Kënga e gjinkallave
Nën qiellin e vjeshtës
Mbi vatrën e shkretë
Deri të dielën në mëngjes
Kur nisin të bien kambanat
Me zëra shtegtimesh.
GREIERI ?I CLOPOTE
Se pornesc din Valea de Laz
Valea de Scoar??
Din Dumbrava-n Lunchi?a
?i cealalt? p?dure de pini
Ceva de nedescris
Greieri ?i stele
Sub crengile nucului
Mi-am dorit lini?te
?i o am
Lini?te, lini?te numai
Lic?rul stelelor dezbr?cate
Cîntecul greierilor
Sub cerul de toamn?
Pe vatra pustie
Pîn? duminic? diminea?a
Cînd pornesc clopotele
Cu voci c?l?toare.