NATO, Kosova dhe UÇK
"1999"
Nga Azem PARLLAKU
“Republikë
e Kushtetutë, ja me hatër ja me luftë”. Kjo ka qenë thirrja e njohur me të
cilën Ushtria Çlirimtare e Kosovës, nxori shqiptarët nga letargjia dhe iluzioni
se, Liria, nuk mund të fitohej ndryshe. Në këtë rilexim të të dikurshmes, me
ose pa hir, është qartësuar mendimi se; Ushtria Çlirimtare e Kosovës, ka
luajtur një rol tepër të rëndësishëm për zhvillimin kombëtar, atë rajonal, pse
jo dhe global. Pesmbëdhjetë vjet më parë, ishte Ushtria Çlirimtare e Kosovës,
ajo që bëri aktivizimin e gjithë shqiptarëve kudo ishin, në projektin vizional
të çlirimit përfundimtar të Kosovës nga Serbia. Në projektin dhe aktivitetin e
saj çlirimtar, ajo rrëzoi mitin sllav për pathyeshmërinë e ushtrisë serbe,
ndërkohë nëpërmjet luftës që kreu, u thye dhe miti i kufijve shqiptarë… Lufta
çlirimtare, ndikoi në rrëzimin e regjimit të Milosheviqit, duke çliruar
përfundimisht popullin serb nga ky diktator… Nëpërmjet kësaj lufte, u hoq maska
diskriminuese për shqiptarët në Maqedoni, Preshevë, Medvegjë, Bujanovc, e në
Malin e Zi. Kjo luftë, i dha një rol të madh e pozitiv Shqipërisë në zhvillimet
demokratike rajonale e globale. Ka qenë kjo luftë, që çoi në test unitetin e
NATO-s, dhe qëndrimet e Bashkimit Europian. Kjo luftë, shmangi dukshëm
burokracinë e komplikuar të OKB-së, duke nxjerrë në pah rolin parësor të
Shteteve të Bashkuara të Amerikës, si superfuqia e vetme dhe mbrojtëse e
vlerave demokratike të njerëzimit. “Mendoni për një çast se si do të ndjeheshit
ju, pot ë ishit pjesë e atij populli, që kanë jetuar në paqe, në një vend që
duan të përdorin gjuhën e tyre, por që u vajtën në shtëpitë e tyre dhe u thanë:
Mblidhni placket dhe ikni! Do t’ju djegim çdo document të pronave dhe
identitetit tuaj, dhe nëse burri ose djali juaj do të ishte në një moshë për
shërbim ushtarak, ta hiqnin mënjanë e ta vrisnin. Dhe e gjithë kjo sepse ju
keni një fe dhe një kulturë tjetër etnike. A do ta donim këtë ne për fëmijët
tanë në shekullin e 21-të?” (Bill Klinton) nga fjala e mbajtur në Bazën Detare
të Norfolkut në Virxhinia 1999. Mjetet luftarake të vendosura në dispozicion
nga NATO gjatë luftimeve në Kosovë: Shtetet e Bashkuara të Amerikës; 260
avionë, mes tyre avionë të paperceptueshëm nga radarët, avionë bombardues me
raketa të drejtuara, avoinë gjuajtës të fshehtë, avion gjuajtës dhe bombardues,
24 helikopterë Apach të destinuar për luftën kundër tankeve dhe mjeteve të
tjera luftarake tokësore, anije amfibe për transportim trupash, 2 kryqëzorë, 3
anije sulmuese dragamina, 2 nëndetse me predha të drejtuara, Aeroplanmbajtësja
“Teodor Rusvelt” në Adriatik me 63 avionë në bord. Franca; 20-40 avionë, mes tyre avionë
gjuajtës bombardues, avionë për zbulimin e objektivave dhe transmetim të
dhënash, avionë për furnizim me karburant në ajër, në gatishmëri luftarake
Aeroplanmbajtësja “FOCH”. Britania e Madhe; 20 avionë, mes tyre avionë gjuajtës
bombardues, avionë zbulues objektivash tokësorë me përmasa të kufizuara, avionë
të furnizimit me karburant në ajër, 1 nëndetëse me predha të drejtuara.
Kanadaja; 6 avionë luftarakë. Gjermania; 14 avionë luftarak “Tornado”, me tyre
8 avionë me pajisje special për luftën elektronike dhe asgjesimin e mjeteve
kundërajrore, 6 avionë zbulues objektivash. Italia; 12 avionë luftarak Spanja;
6 avionë luftarak mes tyre avionë për furnizim me karburant në ajër. Turqia; 11
avionë luftarak gjuajtës bombardues. Hollanda; 8 avionë luftarak. Belgjika; 4
avionë luftarak. Danimarka; 6 avionë luftarak. Shqipëria; me Ligjin Nr.8470,
datë 07.04.1999, vendos në dispozicion të NATO-s, të gjitha kapacitetet
aeroportuale. Aleanca e Atlantikut të Veriut grumbulloi më shumë se 400
aeroplanë luftarakë, e dhjetra anije lufte për veprime ushtarake kundër
Jugosllavisë. Forcat ushtarake të NATO-s, u komanduan nga gjenerali Uesli
Klark. Në orën 18.00 të datës 24 Mars 1999, mbyllen aeroportet civile që
përshkojnë Adriatikun. Në orën 19.00 të datës 24 Mars 1999, dhjetra avionë
ngrihen nga baza ajrore e Avianos, Itali, shpërthime të fuqishme tronditin të
gjitha instalimet ushtarake serbe në Kosovë e Serbi. Në orën 22.00 të datës 24
Mars 1999, Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s Havier Solana pohon: “Ka nisur një
sulm kundër objektivave serbe në Jugosllavi”. Me 24 Mars 1999 në një mesazh
televiziv presidenti rus Boris Jelsin i kërkon Bill Klintonit, t’i jap fund
ndërhyrjes së NATO-s në Jugosllavi! Në orën 20.15 të datës 24 Mars 1999, alarmi
antiajror zhurmon në Beograd e Novi Sad, po në këtë orë Prishtina zhytet
në terr, ndërpritet rryma elektrike. Në orën 21.00 të datës 24 Mars 1999,
Presidenti Bill Klinton, nëpërmjet një konference shtypi për mediat, konfirmon
sulmin ajror. Në orën 21.15 të datës 24 Mars 1999, nga Vatikani Papa e
konsideron sulmin si “një humbje për njerëzimin”! Në orët në vijim, Kina kërkon
t’i jepet fund bombardimeve! Presidenti Jelcin dënon agresionin e Aleancës duke
cituar: “Rusia do të mbrohet deri në fund, duke rezervuar të drejtën të marrë
masa të plota, përfshi dhe ato ushtarake, për të garantuar sigurinë e saj dhe
të Europë”! Ësëhtë e vërtetë, NATO nuk mund t’i përgjigjet çdo tragjedie në të
njejtën kohë dhe në çdo cep të globit, vërtetë Kosova nuk ishte një vend anëtar
i NATO-s, por ajo u vlerësua si vendi i vogël në vijën që ndan Europën me Azinë
dhe Lindjen e Mesme, në vijën ndarëse mes Islamizmit dhe Kristianizmit, vend
pranë aleatëve të Jugut të NATO-s, Greqisë dhe Turqisë, vend pranë aleatëve të
rinj të NATO-s, Republikës Çeke, Polonisë dhe Hungarisë, vend që kufizohej nga
demokraci të brishta si Shqipëria (sot anëtare e NATO-s) dhe Maqedonia.