Blerim Rrecaj: Lëmsh e përshesh

Blerim Rrecaj

Kurorë e (pa)dukshme

Qielli bujar ma dhuroj

Një kurorë reje mbi kokë

Të cilën po e bart

Ngado që po shkoj

Shteg shprese

Di të hedh vetëm raketa drite

Për ta ndriçuar botën

Për të gjetur rrugën e paqes

Për mijëra e mijëra vjet

Kohë

Te fontanë e fëmijërisë

Pranë pallatit te rinisë

Në moshën e tashmërisë

Gufon e gurgullinë

Krua kujtimesh

U ndala te kroi

Rridhte vijëndërprerë

Ca grerëza ma lëshuan radhën

Etjen do e shuajmë të gjithë

Kandili

Një kandil

Sheh veten

Në pasqyrë

Përreth dritë e errësirë

Valixhja

Merr valixhen e nisu

Merr valixhen e kthehu

Tërhiqe për rrotash

Ngrite lart e pengesat shmang

Lojë

Të luajmë siç duhet në çdo lojë

Me përkushtim e pa hile

Duke dhënë më të mirën tonë

Dashurisht si gjithmonë

Lojëmbla

Për një dege

Të trungmollës

Hëna u kap

Dhe u bë portokall

Portë panjash

Në Kalabri të Prishtinës

Në një tarracë kafeneje

Pres një çast frymëzimi

T'hy në këtë portë panjash

Bleta në autobus

Autobusi që vinte nga fshatrat

U ndal në një stacion të qytezës

Zumë vend në karriget e tij të fundit

Për xhami të tij duke endur pamë bletën

Unë i bëra shpejt një shkrepje

Ti i bëre një video paksa të gjatë

Unë ta kem kujtim e ta bart me vete

Ti në rrjete sociale ta shpërndash

Autobusi ndalej pritore më pritore

Dikë do ta linte do e merrte dikë

Bleta vërtiej xhamit e pas perdes

Rrëshqiste xhamash në tjerë kufij

Zbritëm dhe ne si udhëtarë të fundit

Bleta seç na humbi sysh

Ndoshta zbriti me ne në kryeqytet

A ndejti n'autobus që në fshat do kthehej sërish

Lëmsh e përshesh

Duke ecur rrugës

Në kafe e në shesh

Dikush thotë bota u bë lëmsh

Dikush thotë se u bë përshesh

Dhe dikur të duhet

Të kthehesh në banesë

Urinë do ta shuash

Me një pjatë me përshesh

Dhe ulesh e zë vend

Nis të hash me kujdes

Merr masa të duhura

T'mos bije ky lëmsh n'përshesh

Avaz i vjetër e avaz i ri vazhdon

Si një zakon i pahijshëm e ves i keq

Hapen e mbyllën probleme e plagë

Njerëz të mirë ju përshëndes