Sadbere Emshiu: Një thirrje për paqe

NJË THIRRJE PËR PAQE – KUNDËR SUNDIMTARËVE TË LUFTËS SË KOHËS SONË

Bota po rrëshqet çdo ditë më thellë në një cikël dhune dhe shkatërrimi. Luftërat, kërcënimet bërthamore dhe liderët që flasin me gjuhë përçarjeje janë bërë realitet i përditshëm. Në vend të bashkëpunimit dhe drejtësisë, kemi një garë për dominim dhe frikë. Tre burra të vjetër e të zemëruar – Benjamin Netanyahu, Ali Khamenei dhe Donald Trump – janë bërë simbole të kësaj kohe të errët ku logjika është zëvendësuar nga arroganca dhe dëshira për shkatërrim. Në këtë kontekst, është e domosdoshme të ngremë zërin për paqe, drejtësi dhe njerëzillëk.

Shkruan: Sadbere Emshiu

Bota në krizë – Luftërat si normalitet

Konfliktet e armatosura nuk janë më përjashtim, por po bëhen normë. Gaza po përjeton shkatërrim të plotë nën sulmet e Izraelit të udhëhequr nga Netanyahu. Ukraina po sakrifikohet për ambicie gjeopolitike. Irani është kërcënuar me "tragjedi" nga ish-presidenti amerikan Donald Trump në një deklaratë të drejtpërdrejtë.

Këto nuk janë më thjesht kriza politike – janë simptoma të një sistemi të sëmurë global ku jeta e njeriut është kthyer në statistikë.

Liderët e krizës – Nga përfaqësues në sundimtarë

Udhëheqës si Netanyahu, Trump dhe Khamenei nuk janë më zëra të arsyes, por nxitës të përçarjes dhe luftës. Ata shfrytëzojnë frikën dhe urrejtjen për të konsoliduar pushtetin e tyre dhe për të legjitimuar dhunën ndaj civilëve. Nuk është e rastësishme që tre shtete të ndryshme me histori të ndërlikuar janë sot në epiqendër të rrezikut global – sepse drejtohen nga figura që e kuptojnë politikën si hakmarrje, e jo si shërbim.

Çfarë thotë bota perëndimore?

Evropa dhe SHBA vazhdojnë të flasin për vlera si paqja dhe demokracia, por shpesh në mënyrë selektive. Heshtja për Gazën, mbështetja për luftëra të papërgjegjshme dhe eksporti i armëve tregojnë një dyfytyrësi të thellë morale. Në vend të ndërmjetësimit për paqe, shpesh ata veprojnë si katalizatorë të konfliktit.

Çmimi i luftës – Fëmijë pa të ardhme, gra pa mbrojtje

Në çdo konflikt, viktimat më të mëdha janë të pafajshmit: fëmijët, nënat, refugjatët. Trauma, uria dhe dhimbja nuk janë fjalë të zbrazëta, por realitet i përditshëm në shumë zona të botës. Media shpesh i paraqet këto si "pasojë kolaterale" – por çdo jetë e humbur është një univers që shuhet.

Netanyahu – Politika e përshkallëzimit dhe instrumentalizimit

Benjamin Netanyahu është bërë simbol i një Izraeli që nuk kërkon më paqe, por përshkallëzim. Nën hijen e Holokaustit, ai mbështet politika të hakmarrjes dhe ndëshkimit kolektiv në Gaza. Përmes shkatërrimit të lagjeve civile, ai pretendon siguri, por në realitet ndërton urrejtje të reja.

Donald Trump – Retorika e shkatërrimit

Presidenti amerikan Donald Trump, në një fjalim të mbajtur në Shtëpinë e Bardhë më 17 maj 2025, kërcënoi Iranin me "tragjedi" dhe shpalli me krenari ndërhyrjen ushtarake ndaj objekteve të dyshuara bërthamore iraniane. Në vend të diplomacisë dhe dialogut, ai ofron arrogancë dhe ultimatume. Ndërhyrja amerikane në Iran – edhe pse e kufizuar territorialisht – ka shkaktuar dhjetëra viktima dhe ka rritur ndjeshëm tensionet në rajon.

Kritikët ndërkombëtarë e kanë quajtur këtë veprim si shkelje flagrante të së drejtës ndërkombëtare dhe kërcënim real për paqen botërore (Amnesty International, 2025; Reuters, 2025).

Trump sërish po luan me zjarrin e historisë për të fituar pikë politike!

Ali Khamenei – Ekstremizmi në pushtet

Nga ana tjetër, udhëheqësi suprem iranian Khamenei përfaqëson një regjim autoritar të mbështetur në fanatizëm, censurë dhe shtypje të zërit të lirë. Në vend të drejtësisë sociale dhe reformës, ai kultivon urrejtje për Perëndimin dhe çimenton pushtetin përmes frikës. Populli iranian është ndër viktimat kryesore të këtij dualizmi tragjik: të shtypur brenda dhe të rrezikuar nga jashtë.

Shoqëria civile – zëri që mungon

Nëse liderët nuk sjellin paqë, atëherë populli duhet të bëhet paqebërës. Edukimi, mediat e pavarura, intelektualët dhe aktivistët duhet të ndihmojnë në thyerjen e propagandës, ndarjes dhe manipulimit. Pa një shoqëri civile të fortë, demokracia është një fasadë boshe.

Përgjegjësia e qytetarëve në vende të lira – por edhe në shoqëri të shtypura – është të mbajnë gjallë kujtesën, të thërrasin për drejtësi dhe të mbrojnë dinjitetin njerëzor.

Frymëzimi nga paqebërësit – nga historia te ndërgjegjja

Në kohët më të vështira të historisë, zëri i profetëve dhe njerëzve të mençur ka qenë busull për njerëzimin.

Jezusi i Nazaretit: "Lum ata që sjellin paqen, sepse ata do të quhen bij të Zotit." (Mateu 5:9)

Profeti Muhamed: "Më i miri ndër ju është ai që është më i dobishmi për njerëzit." (Hadith)

Nënë Tereza: "Nuk mund të bëjmë gjëra të mëdha, por gjëra të vogla me dashuri të madhe."

Martin Luther King Jr.: "Urrejtja nuk mund të largojë urrejtjen; vetëm dashuria mund ta bëjë këtë."

Mahatma Gandhi: "Paqja nuk është mungesa e konfliktit, por prania e drejtësisë."

Papa Gjon Pali II: "Paqja nuk është vetëm qëllimi, por edhe rruga."

Këto fjalë nuk janë thjesht citime, janë burim i etikës sonë si njerëz. Ato na sfidojnë të mos jemi spektatorë të pasivitetit, por ndërmjetës të veprimit.

Përfundim – Nuk ka paqë pa guxim

Jetojmë në një kohë kur lufta po bëhet normë. Por kjo nuk është një domosdoshmëri – është një zgjedhje. Dhe përballë kësaj zgjedhjeje, duhet të ngrihemi dhe të bëhemi zëri i atyre që nuk dëgjohen.

Paqja nuk është dhuratë – është detyrë.

Dhe brezi ynë nuk duhet të mbetet pasiv.

Duhet të bëhet një brez që luftës i thotë: Mjaft!

Autorja është pedagoge dhe veprimtare në Hamburg të Gjermanisë

Sadbere Emshiu

23 Qershor, 2025 09:32