Kulturë
Luan Kalana: Zemra e poetëve
E diele, 24.05.2020, 02:11 PM
Luan Kalana
ZEMRA E POETEVE
-Ti
erdhe papritur si engjell ne oden time,
sic
vijne ne pranvere zogjte shtegetare,
si
dallendyshet qe ndertojne folete,
nen
strehen e vjeter te shtepise sime.
Ashtu
thurre folezen ne zemren time,
kendoje
sonata, rubaira si kanarine,
c’ishte
ajo kohe behar,stine ngrohtesie?!
gjithe
naten,vallezonim valse kenaqesie.
Diten
zhdukeshe ne qiell me vetmine,
naten
trokisje ne odat e zemres sime,
harroje
gjithcka,vetem puthje e ledhatime,
humbisnin
te dy,ne boten pa dhimbje.
Nje
nate,pa erdhur e ftohta,fluturove,ike,
s’me
the asnje fjale,folezen boshatise,
me
le ”mantelin” e dashurise,si postale,
qendisur
me lot, me zjarmi vajzerie.
Andaj
dhe qyqyja qe jeton pa fole,
kur
kendon ,vajton kenge dashurie,
me
folene boshe,ka mbetur jetime,
edhe
poetet,sikur profetet shkruajne,
per
odat boshe, lirika dashurie.